DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25715#0291
288
7 A. Wozniesienski O,
tłum. H. Broniatowska,
Warszawa 1985.
powiedziała. (...) Dowiedziałem się od niej, że nie jest jeszcze dziurą,
lecz zaledwie dziurzęciem, co oderwało się od masy i zabłądziło. Do-
wiedziałem się, że czarne dziury, to skupiska skondensowanej pamięci
i uczuć, a nie jak sądzą ludzie, przejścia w inną przestrzeń. Dowiedziałem
się, że ciemność to nie brak światła, lecz szczególna energia mroku"7.
Tekst Wozniesienskiego nabiera nowej aktualności, kiedy pomyśleć
o Baudrillardowskiej implozji sensu i o czasie doby informatycznej, któ-
ry, jak ktoś chyba trafnie powiedział, jest „out of place".
Figura niemożliwego do utrzymania memorabilis, nowoczesna pa-
mięć poza czasem i miejscem, zamienia się dzisiaj w figurę cyberne-
tycznego mroku z takich filmów jak Jonny Mnemonic, Matrix czy Dark
City (w tym ostatnim filmie jeden z bohaterów mówi: „budujemy miasto
oparte na pamięci ludzi z różnych miast w różnych czasach"). Jeśli zam-
knąć tekst taką klamrą, rozpiąć go między Paryżem końca wieku XVIII
i początków XIX a miastami sf z wymienionych wyżej filmów, okaże się,
że figury obaw i lęków rodzą się rzeczywiście z niepamięci. Ale pozo-
stają przecież okruchy historii. I niemożliwa historia niepamięci. Wspa-
niała, jak wspaniała jest każda historia, którą próbujemy opowiadać
ciągle od nowa.
7 A. Wozniesienski O,
tłum. H. Broniatowska,
Warszawa 1985.
powiedziała. (...) Dowiedziałem się od niej, że nie jest jeszcze dziurą,
lecz zaledwie dziurzęciem, co oderwało się od masy i zabłądziło. Do-
wiedziałem się, że czarne dziury, to skupiska skondensowanej pamięci
i uczuć, a nie jak sądzą ludzie, przejścia w inną przestrzeń. Dowiedziałem
się, że ciemność to nie brak światła, lecz szczególna energia mroku"7.
Tekst Wozniesienskiego nabiera nowej aktualności, kiedy pomyśleć
o Baudrillardowskiej implozji sensu i o czasie doby informatycznej, któ-
ry, jak ktoś chyba trafnie powiedział, jest „out of place".
Figura niemożliwego do utrzymania memorabilis, nowoczesna pa-
mięć poza czasem i miejscem, zamienia się dzisiaj w figurę cyberne-
tycznego mroku z takich filmów jak Jonny Mnemonic, Matrix czy Dark
City (w tym ostatnim filmie jeden z bohaterów mówi: „budujemy miasto
oparte na pamięci ludzi z różnych miast w różnych czasach"). Jeśli zam-
knąć tekst taką klamrą, rozpiąć go między Paryżem końca wieku XVIII
i początków XIX a miastami sf z wymienionych wyżej filmów, okaże się,
że figury obaw i lęków rodzą się rzeczywiście z niepamięci. Ale pozo-
stają przecież okruchy historii. I niemożliwa historia niepamięci. Wspa-
niała, jak wspaniała jest każda historia, którą próbujemy opowiadać
ciągle od nowa.