Gryglewicz, Tomasz [Editor]; Hussakowska-Szyszko, Maria [Editor]; Kalinowski, Lech [Editor]; Instytut Historii Sztuki <Krakau> [Editor]; Małkiewicz, Adam [Editor]; Bałus, Wojciech [Contr.]; Pore̜bski, Mieczysław [Honoree]: Mistrzowi Mieczysławowi Porębskiemu - uczniowie: [na Jubileusz Profesora Mieczysława Porębskiego] (Kraków, 2001)

Janusz Zagrodzki

Wobec przestrzeni

Rzeczy, które mylnie postrzegamy jako przedmioty fizyczne rozcią-
gające się w czasie i przestrzeni, są w swej istocie bezczasowymi,
duchowymi konkretami.
John Ellis Mc Taggartt
[The Nature of Existence, 1921)
Poznanie nie jest ciągiem niesprzecznych w sobie teorii, które
zbiegają się w jakiejś teorii idealnej, nie jest stopniowym przybliża-
niem prawdy. Jest wciąż przybierającym morzem nie dających się
wzajem pogodzić alternatyw.
Paul K. Feyerabend
[The Critique Scientifics Reason, 1976)
Wskazywanie różnic między poszukiwaniem prawdy a dociekaniem
istoty poznania, jego źródeł, granic, uwarunkowań, od lat stanowi waż-
ne pole działań nauki i sztuki. Podstawowym pytaniom: Czy świat jest
poznawalny? Co istnieje? Jak możemy tego doświadczyć zmysłowo?
— towarzyszy precyzowanie wzajemnych związków rzeczywistości i jej
obrazu widzianego oczami artystów. Twórca zawsze przedstawiał, od-
bijał, kształtował lub konstruował świat, kreował rzeczy, zdarzenia czy
przestrzenie dla sztuki. Myślenie o przestrzeni, odczuwanie jej w różnych
wymiarach, stało się ważnym zadaniem filozofii. Od czasów Demokryta
przestrzeń utożsamiano z pojęciem bytu wypełnionego materią lub nieby-
tu, czyli próżni. Struktura przestrzeni w myśl filozofii Platona, zawierała