DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.25715#0442
Marek Zgórniak
ilwiśsfemp-irBh w Pisrfiii
Ile si ■ 1
pPMlissir® i:ssssï«ir*s«l«:fcîiiffi
Krótki zarys historii sztuki Michała Żmigrodzkiego
(1848-1919), wydany przed stu laty jako pokłosie
wykładów autora na wyższych kursach dla kobiet
im. Adriana Baranieckiego w Krakowie1, posiada dziś
głównie wartość historyczną, jako dokument poglą-
dów, które już w chwili publikacji uchodziły za kon-
trowersyjne i anachroniczne.
Historykiem sztuki w nowoczesnym znaczeniu Żmi-
grodzki nie był; interesował się głównie historią, antro-
pologią i zagadnieniami społecznymi. Na Uniwersy-
teciejagiellońskim, gdzie studiował jako wolny słuchacz
w latach 1 869-1 8Z1, uczęszczał na wykłady Józefa
Łepkowskiego, Stanisława Tarnowskiego i Lucjana Sie-
mieńskiego. Był też wiernym słuchaczem Józefa Szuj-
skiego, który wtedy właśnie (w 1 869) objął nowo utwo-
rzoną katedrę historii Polski. Stało się to świeżo po
wydaniu Teki Stańczyka, za co studenci usiłowali bojko-
tem wykładów zmusić młodego profesora do ustąpienia
z katedry. Jak później wspominał Żmigrodzki, mogło
to bardzo łatwo nastąpić, bo przedmiot nie był obo-
wiązkowy, „a Szujski wykładał okropnie". W miesiąc
po otwarciu kursów Szujski wykładał niemal ciągle tyl-
ko dla Żmigrodzkiego i dwóch jego kolegów, którzy
związali się słowem, że żadnej lekcji nie opuszczą2.
1 M. Żmigrodzki Krótki zarys historii sztuki, Kraków
1900-1901,790 s.
2 Idem, list z Suche] do L. Gadona, 28 X 1895, Biblio-
teka Czartoryskich, rkp. 7351 III. W literaturze nie zna-
lazłem wzmianki na temat bojkotu wykładów Szujskie-
go. W. Smoleński pisał o miernych talentach pedago-
gicznych znanego historyka, ale autor ostatniej mono-
grafii kwestionuje te sugestie. Zob. H.S. Michalak Józef
Szujski 1835-1883. Swiatopoqlqd i działanie, tódź
1987, s. 204.
ilwiśsfemp-irBh w Pisrfiii
Ile si ■ 1
pPMlissir® i:ssssï«ir*s«l«:fcîiiffi
Krótki zarys historii sztuki Michała Żmigrodzkiego
(1848-1919), wydany przed stu laty jako pokłosie
wykładów autora na wyższych kursach dla kobiet
im. Adriana Baranieckiego w Krakowie1, posiada dziś
głównie wartość historyczną, jako dokument poglą-
dów, które już w chwili publikacji uchodziły za kon-
trowersyjne i anachroniczne.
Historykiem sztuki w nowoczesnym znaczeniu Żmi-
grodzki nie był; interesował się głównie historią, antro-
pologią i zagadnieniami społecznymi. Na Uniwersy-
teciejagiellońskim, gdzie studiował jako wolny słuchacz
w latach 1 869-1 8Z1, uczęszczał na wykłady Józefa
Łepkowskiego, Stanisława Tarnowskiego i Lucjana Sie-
mieńskiego. Był też wiernym słuchaczem Józefa Szuj-
skiego, który wtedy właśnie (w 1 869) objął nowo utwo-
rzoną katedrę historii Polski. Stało się to świeżo po
wydaniu Teki Stańczyka, za co studenci usiłowali bojko-
tem wykładów zmusić młodego profesora do ustąpienia
z katedry. Jak później wspominał Żmigrodzki, mogło
to bardzo łatwo nastąpić, bo przedmiot nie był obo-
wiązkowy, „a Szujski wykładał okropnie". W miesiąc
po otwarciu kursów Szujski wykładał niemal ciągle tyl-
ko dla Żmigrodzkiego i dwóch jego kolegów, którzy
związali się słowem, że żadnej lekcji nie opuszczą2.
1 M. Żmigrodzki Krótki zarys historii sztuki, Kraków
1900-1901,790 s.
2 Idem, list z Suche] do L. Gadona, 28 X 1895, Biblio-
teka Czartoryskich, rkp. 7351 III. W literaturze nie zna-
lazłem wzmianki na temat bojkotu wykładów Szujskie-
go. W. Smoleński pisał o miernych talentach pedago-
gicznych znanego historyka, ale autor ostatniej mono-
grafii kwestionuje te sugestie. Zob. H.S. Michalak Józef
Szujski 1835-1883. Swiatopoqlqd i działanie, tódź
1987, s. 204.