Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (21.1959)

JAN REISNER

Wybór podobny spotyka się i mia dininyclh. Idtwloinaoh mag-
nackich o przekroju artystycznym, ia nliie tylko sno-
bistycznym.
Te same względy kierowały Czairttoiryislkimi przy
wyborze mi marszałka dworu w Puławach architekta
Mayera, vi'el Magierai, a po jego śmierci inżyniera Woj-
skowego ii oficera artylerii (taikie same tytuły iniosił
ongi Tylmalnl) Teclkllaua30.
Zatem, wracaj ąc dlo spiraw przebudowy fary w Wę-
growie, był Reliismer Ikoioirdyniaitorem platnów ii -opieku-
nem ildh realizacji) niejako z Urzędu. Chciałoby się 'wy-
sunąć tu 'hipotezę, że przed przyj ęciilem ostatniej wer-
sji ipllainu Odbyła, slię formalna ruaraida architektoniczna,
jak >np. przed: realizacją ławry w Pocizajowiie31 c.zy
kościoła bernardynów we Lwowie32, ma której nie
mogło zabraknąć ii przyszłego dekoratora freskami
Palloniego. Jedno jest riilewąifplilwe, że program liikio-

30 o Magierze i Tecklau — T. Jaroszewski, J. Ko-
walczyk, Artyści puławscy w latach 1721—1810 (na pod-
stawie archiwum parafialnego we Włostowicach), „Biuletyn
H. S.“, w druku.
31 J. E. Dutkiewicz, Fabryka cerkwi Wniebowzięcia
NMP w Poczajowie. „Dawna Sztuka“, II, 1939, s. 136 nn.
32 T. Mańkowski, jw., s. 13, oraz: tenże: Lwowskie

nografilcizny i plastyczny malowideł powstał razem
z architektonicznym iii że — jak fio wykazaliśmy —
zostały orne dostrojone do wspólnej jednolitej kom-
oepojii. Nielwąitpliwlie jakieś miejsce w tym -dziele, i to
dość poczesne, przypadło w udziialie Reisneiroiwł.
Dodatkowym, pośrednim argumentem za. tym jest
dość niezwykły fakt, że chociaż Reilsinier umarł w Kra-
smem 9.XlI!Ii. 1713, to jednak przewieziono: go- do Wę-
growa ii pocihoiwano l!7lXI!I. w falrze „iin foirmiaie saicer-
doitium” 3S. Musiał być zatem z -tym kościołem mocno
związialniy uiazudiowo.
Niewątpliwie idalsze Ibaidialhiia, wydlolb-ędą więcej
szczegółów z życia- i dlzialłaiłniości -Relismera- ii uzupełnią
te szkicowe uwagi, pretendujące tylko- do- zasyginali-
zowainila tej interesującej postaci i zainicjowania ba-
dań nad nią.
kościoły barokowe, „Prace Sekcji Hist. Sztuki Tow. Nauk. we
Lwowie*1, II, 1932, s. 113 (o cerkwi św. Jura); tenże. Ko-
ściół bernardynów we Lwowie, „Dawna Sztuka** I, 1938, s. 307.
33 APwW., Matrices Mortuorum Ecclesiae Praeposituralis
unaąue Parochialis Wengrowiensis ab an. 1713 ad 1739, s. 2,
akt. 3.


11. 10. Jan Reisner, projekt wnętrza centralnego kościoła, rysunek nagrodzony „Primo
Premio”. Rzym, Archiwum Akademii św. Łukasza.
ol