Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki (24.1962)

OŁTARZ HIOBA W MUZEUM ŚLĄSKIM


II. 12. Porwanie stad Hioba, fragment prawego skrzydła ołtarza Hioba.
Wrocław, Muzeum Śląskie, (Fot. L. Sudnik)

ci Hioba — podobnie wyróżnia się wprowadzeniem
„nierzeczywistych” barw: szare obłoki dość zjadliwie
kontrasują z różowymi blaskami płomieni i fioleto-
wymi smugami w głębi domu; błękit noszą tu skrzy-
dełka demona zawieszonego na belce. Zapewne głęb-
szy sens ma przeciwstawienie tego niesamowitego
kolorytu pogodnym barwom strojów dzieci Hioba, to
jest czerwieniom i zieleniom znanym ze sceny Uczty
bogacza.

W planie pierwszym skrzydła Hioba dał malarz
również tylko dwie zielenie i dwie czerwienie; zesta-
wił jednak plamy w sposób tak przemyślany, iż two-
rzą urozmaicony i bogaty fryz, stanowiący mocną
podstawę całego skrzydła. Cielista, z żółtawym od-
cieniem, karnacja ciała Hioba przerywa ten czerwo-
no-zielony rytm. Wydaj e się, że malarz bardziej
odważnie niż w Uczcie bogacza zestawiał tu kolory.

15