Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Instytut Sztuki (Warschau) [Editor]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Editor]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Editor]
Biuletyn Historii Sztuki — 24.1962

DOI issue:
Nr. 1
DOI article:
Rozprawy
DOI article:
Ryszkiewicz, Andrzej: Madame Gault de Saint-Germain née Rajecka
DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.45620#0060

DWork-Logo
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
ANDRZEJ RYSZKIEWICZ


II. 5. Anna Rajecka, Portret Ludwiki z Poniatowskich
Zamoyskiej, pastel, Muz. Narodowe w Warszawie.
(Fot. Muzeum)

Ancien hotel de Charost Rue Montmartre ce
ler Juin 1783.
NB. L’abbaie de Panthemont est Rue de Gre-
nelle faubourg St Germain”.
Talk więc wiemy, że wykonywała wówczas portre-
ty — pastelowe, czy techniką miniatury. A wiemy, że
z jej sztalug schodziły i obrazy na poły rodzajowe,
nieco frywolnie roznegliżowane popiersia dziewczęce,
czasem z atrybutami pór roku, czy gołąbkiem u łona.
Do kilku utworów tego rodzaju, które znamy czy to
z dzieł zachowanych, czy tylko przekazów słow-
nych —■ dodać trzeba Śpiącą dziewczynę z Muz. Na-
rodowego w Warszawie21, spory sygnowany pastel
utrzymany w bladej, srebrzysto-niebieskiej i różowej
tonacji, będący typową francusko-rokokową sceną
buduarową, o raczej niskim poziomie artystycznym.
21 Nr inw. 164.475. Pastel, owal leżący, 49,5 X 60,5 cm,
sygn. „Gault De St Germain nće Rajecka fe...” dalej nie
czytelne).

Ta i jej podobne kompozycje kojarzą się od razu
z obrazami Greuze’a. A wiemy ponadto, że w galerii
królewskiej przechowywano dwie kopie, czy naśla-
downictwa Rajeckiej z prac tego artysty, nie bez
oczywistej racji wreszcie parokrotnie powtórzono
o niej, że „przyjęła gust Greuze’a”. Chciałoby się za-
łożyć, że należała do jego uczennic.
Do uczelni akademickiej, jako kobieta wstąpić bo-
wiem nie mogła, pozostawały więc pracownie malar-
skie, przede wszystkim te, jakie w galeriach Luwru
przeznaczyli dla kobiet David, Greuze i pani Vigee-
Lebrun. O tym, że galerie Luwru podała jako swój
adres w 1783 r. — mowa już była wyżej. Gzy którąś
z tych szkół istotnie wybrała — nie ma pewności.
Wiemy tylko, że później była w kontakcie z samym
Davidem, który korygował jej ówczesne prace za-
mówione przez króla, na tych samych zasadach, co
i dzieła swych uczniów; ale do tych ostatnich — przy-
najmniej wówczas — Rajecka nie należała. Toteż na
wykazach jego wychowanków Rajecka nie figuruje,

50
 
Annotationen