DOI issue:
Heft 2
DOI article:Rozprawy
DOI article:Żygulski, Zdzisław: "Lisowczyk" Rembrandta: (studium ubioru i uzbrojenia)
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.45622#0102
ZDZISŁAW ŻYGULSKI (jun)
U. 2. Jeździec polski, Abraham de Bruyn, Diuersarum gentium armat/ura eąuestris,
Kolonia 1587. (Fot. Muzeum Narodowe w Krakowie)
zabrany przez zleceniodawcę, lecz przetrwał w Ho-
landii aż do końca w. XVIII? Held widzi argumenty
przeciwko tezie portretu przede wszystkim w samym
malowidle. Istnieje, powiada, kilka formuł ikonogra-
ficznych portretu konnego w XVII w., które Rem-
brandit dobrze znał i stosował (np. w portrecie konnym
Fryderyka Rihela z r. 1649). Jednakże obraz z ga-
lerii Fricka odbiega od wszelkich znanych konwencji.
Twarz jeźdźca nie ma charakteru portretu, jest sy-
metryczna, co prawda nie bezosobowa, ale nie zindy-
widualizowana. Jest to twarz niepolska, gdyż Polacy
w XVII w. z reguły nosili wąsy i podgalali głowy.
Długie włosy młodzieńca raczej świadczą o jego wę-
gierskim pochodzeniu. Poczem Held przeprowadza
86
U. 2. Jeździec polski, Abraham de Bruyn, Diuersarum gentium armat/ura eąuestris,
Kolonia 1587. (Fot. Muzeum Narodowe w Krakowie)
zabrany przez zleceniodawcę, lecz przetrwał w Ho-
landii aż do końca w. XVIII? Held widzi argumenty
przeciwko tezie portretu przede wszystkim w samym
malowidle. Istnieje, powiada, kilka formuł ikonogra-
ficznych portretu konnego w XVII w., które Rem-
brandit dobrze znał i stosował (np. w portrecie konnym
Fryderyka Rihela z r. 1649). Jednakże obraz z ga-
lerii Fricka odbiega od wszelkich znanych konwencji.
Twarz jeźdźca nie ma charakteru portretu, jest sy-
metryczna, co prawda nie bezosobowa, ale nie zindy-
widualizowana. Jest to twarz niepolska, gdyż Polacy
w XVII w. z reguły nosili wąsy i podgalali głowy.
Długie włosy młodzieńca raczej świadczą o jego wę-
gierskim pochodzeniu. Poczem Held przeprowadza
86