Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]
Biuletyn Historii Sztuki
— 26.1964
Zitieren dieser Seite
Bitte zitieren Sie diese Seite, indem Sie folgende Adresse (URL)/folgende DOI benutzen:
https://doi.org/10.11588/diglit.45622#0104
DOI Heft:
Heft 2
DOI Artikel:Rozprawy
DOI Artikel:Żygulski, Zdzisław: "Lisowczyk" Rembrandta: (studium ubioru i uzbrojenia)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45622#0104
ZDZISŁAW ŻYGULSKI (jun)
II. 4. Bojar moskiewski, Abraham de Bruyn, Dinersarum gentium armatura
eguestris, Kolonia 1587. (Fot. Z. Malinowski)
kiem na Węgrzech, niechybnie otrzymałby nazwę
„jeźdźca węgierskiego”. Zresztą w ikonografii tego
typu jazidy z XVII w. narodowości absolutnie nie da
się stwierdzić. Cóż zatem mogło skłonić Rembrandta
do namalowania tego konnego żołnierza, jeśli nie był
to zamówiony portret? Jako typ ikonograficzny obraz
jeźdźca należy do bardzo dawnej tradycji, posiada
też (tu Held powtarza opinię Antoniewicza) bezpo-
średnie związki z rysunkami i rycinami Stefana della
Belli. Jednakże odpowiednie dzieła Włocha odzna-
88
II. 4. Bojar moskiewski, Abraham de Bruyn, Dinersarum gentium armatura
eguestris, Kolonia 1587. (Fot. Z. Malinowski)
kiem na Węgrzech, niechybnie otrzymałby nazwę
„jeźdźca węgierskiego”. Zresztą w ikonografii tego
typu jazidy z XVII w. narodowości absolutnie nie da
się stwierdzić. Cóż zatem mogło skłonić Rembrandta
do namalowania tego konnego żołnierza, jeśli nie był
to zamówiony portret? Jako typ ikonograficzny obraz
jeźdźca należy do bardzo dawnej tradycji, posiada
też (tu Held powtarza opinię Antoniewicza) bezpo-
średnie związki z rysunkami i rycinami Stefana della
Belli. Jednakże odpowiednie dzieła Włocha odzna-
88