Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (26.1964)

HELENA KOZAKIEWICZOWA


II. 2. Jan Maria Padouano, „Cud ze szklanką", płaskorzeźba,
fragment środkowy, Bazylika św. Antoniego w Padwie. (Fot.
Fondazione Giorgio Cini)

ciele w San Rocco i posążek w kościele S. Stefano
w Wenecji są przypuszczalnie 'wspomnianymi w źród-
łach jego dziełami19. Legenda naukowa dodała do
nich z czasem inne, a stworzył ją głównie w r. 1921
L. Planiscig. Przytpisał on Padovanowi na podstawie
analizy stylistyczine-porównawczej kilkanaście pła-
skorzeźb i rzeźb małego na ogół formatu w różnych
zbiorach publicznych i prywatnych, o tematyce głów-
nie mitologicznej na podstawie wspomnianego już
tekstu Marcantonia Michiel, oraz podobieństwa do
postaci z Cudu ze szklanką. Najprawdopodobniej moż-
na istotnie związać z Padovanem figury o charakte-
rystycznym skręcie ciała, jak np. Porcję, małą pla-

19 Opinia taka oparta jest przede wszystkim — poza
analizą stylistyczną — na wzmiance u F. S a n s o v i n o, jw.,
s. 49v i 71v.

kietę marmurową w Museo Ca d’Oro w Wenecji
i Muciusa Scaevolę w Museo Nazionale we Floren-
cji 20. Małe figurki przedstawiające Kleopatry, Eury-
dyki czy Lukrecje, rozproszone po zbiorach prywat-
nych, są w większości wątpliwe jako dzieła Padovana
i należą do chętnie nabywanej i produkowanej w
XVI w. przez wielkie ilości warsztatów włoskich ga-
lanterii. Atryfbucje te były raczej nieprzyjęte przez
naukę włoską, która nowych ważniejszych prób atry-
bucyjnych nie podjęła. Ze strony polskiej atrybuo-
wano Padovanowi głowę młodzieńca, rzeźbę ze zbio-
rów Muzeum Narodowego w Warszawie, w której
stwierdzono oddziaływanie w r. 1506 odkrytej grupy

20 Planiscig, Zuan Maria Padovano, jw., s. 276—78.

156