DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Miscellanea
DOI Artikel:Hentschel, Walter: Pałac Błękitny w Warszawie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45622#0278
WALTER HENTSCHEL
II. 6. Pałac Błękitny ok. r. 1770. Obraz Bernarda Bellotta Canaletta. Muzeum Narodowe
w Warszawie
jów. W trójkącie za pawilonem kąpielowym wrysowa-
no jeszcze wąski budynek, składający się z dwóch
skrzydeł zbiegających się pod rozwartym kątem, prze-
znaczony być może na salę do gry w piłkę lub inny
podobny cel. Ani środkowa, ani tylnia część ogrodu
pałacowego nie zostały zrealizowane. Wynika to bez
żadnych wątpliwości z planu Warszawy, wykonanego
w r. 1732 przez kapitana C.F. von Wernecka 9.
Dzięki listom Carla Friedricha Póppelmanna można
dokładnie ustalić nazwiska architektów, czynnych przy
budowie; należy tylko wyodrębnić wkład każdego
z nich. W sposób niewątpliwy daje się określić jedy-
nie udział Carla Friedricha Póppelmanna. „Ogród
i kaskada”, które wykonane zostały pod jego kierow-
nictwem (Direction) świadczą jaknajzaszczytniej o tym
młodym, mało jeszcze w praktycznych zadaniach do-
świadczonym architekcie. Duma jego z własnych
osiągnięć znalazła pełny wyraz w listach pisanych do
Wackerbartha, także i w prośbie, aby przesłane sżkice
pokazać ojcu. Mniej wyraźnie zarysowuje się jego
Wkład przy inwendiges Ameublissement, co do którego
pewną odskocznią jest przekrój przez corps de logis
9 Dawniej w Bibliotece Ordynacji Krasińskich
w Warszawie (zniszczony w czasie ostatniej wojny).
10 Kraków, Biblioteka Czartoryskich, Rękopisy Nr
5918 vol. 163, k. 30.688 (wiadomość uzyskana za pośred-
nictwem Heinrich-Gerharda Franza i mgra Henryka
(il. 12). Wystrój sieni wejściowej na parterze stano-
wiły wpuszczone w ścianę malowidła oraz supraporty.
Leżąca ponad nią sala balowa miała ponad boazerią
dekorację, na którą prawdopodobnie składały się zło-
cone i malowane tapety skórzane w rodzaju tych, ja-
kie wykonali w tym samym czasie Silvestre i Rossi
dla zamku Moritzburg pod Dreznem. Supraporty, ma-
lowidło nad kominkiem i sztukaterie na fasetach sufi-
tu uzupełniały wystrój wnętrza sali.
Dla ogrodu z rzeźbami i kaskadą oraz dla wnętrz
z ich sztukateriami potrzebni byli współpracownicy,
co do których pewne dane daje niedatowany list Carla
Friedricha Póppelmanna, skierowany do osoby tytu-
łowanej Altesse w Wilanowie, najprawdopodobniej do
jego ówczesnej właścicielki Elżbiety Sieniawskiej 10.
W liście tym prosi Póppelmann o skierowanie do nie-
go rzeźbiarza i sztukatora, z zatrudnionych podówczas
w Wilanowie, do pracy, którą mu zlecił król i która
powinna być wykonana w krótkim czasie. Ze względu
na wspomniany pośpiech może tu wchodzić w grę je-
dynie Pałac Błękitny. Jako rzeźbiarz był w tym czasie
zatrudniony w Wilanowie Jan Jerzy Plersch, jako
Bednarskiego). Niedatowany list podpisany jest
Poppelman Cap., a więc musiał być napisany przed
r. 1730, gdyż w tym roku Carl Friedrich Póppelmann
został mianowany podpułkownikiem.
258
II. 6. Pałac Błękitny ok. r. 1770. Obraz Bernarda Bellotta Canaletta. Muzeum Narodowe
w Warszawie
jów. W trójkącie za pawilonem kąpielowym wrysowa-
no jeszcze wąski budynek, składający się z dwóch
skrzydeł zbiegających się pod rozwartym kątem, prze-
znaczony być może na salę do gry w piłkę lub inny
podobny cel. Ani środkowa, ani tylnia część ogrodu
pałacowego nie zostały zrealizowane. Wynika to bez
żadnych wątpliwości z planu Warszawy, wykonanego
w r. 1732 przez kapitana C.F. von Wernecka 9.
Dzięki listom Carla Friedricha Póppelmanna można
dokładnie ustalić nazwiska architektów, czynnych przy
budowie; należy tylko wyodrębnić wkład każdego
z nich. W sposób niewątpliwy daje się określić jedy-
nie udział Carla Friedricha Póppelmanna. „Ogród
i kaskada”, które wykonane zostały pod jego kierow-
nictwem (Direction) świadczą jaknajzaszczytniej o tym
młodym, mało jeszcze w praktycznych zadaniach do-
świadczonym architekcie. Duma jego z własnych
osiągnięć znalazła pełny wyraz w listach pisanych do
Wackerbartha, także i w prośbie, aby przesłane sżkice
pokazać ojcu. Mniej wyraźnie zarysowuje się jego
Wkład przy inwendiges Ameublissement, co do którego
pewną odskocznią jest przekrój przez corps de logis
9 Dawniej w Bibliotece Ordynacji Krasińskich
w Warszawie (zniszczony w czasie ostatniej wojny).
10 Kraków, Biblioteka Czartoryskich, Rękopisy Nr
5918 vol. 163, k. 30.688 (wiadomość uzyskana za pośred-
nictwem Heinrich-Gerharda Franza i mgra Henryka
(il. 12). Wystrój sieni wejściowej na parterze stano-
wiły wpuszczone w ścianę malowidła oraz supraporty.
Leżąca ponad nią sala balowa miała ponad boazerią
dekorację, na którą prawdopodobnie składały się zło-
cone i malowane tapety skórzane w rodzaju tych, ja-
kie wykonali w tym samym czasie Silvestre i Rossi
dla zamku Moritzburg pod Dreznem. Supraporty, ma-
lowidło nad kominkiem i sztukaterie na fasetach sufi-
tu uzupełniały wystrój wnętrza sali.
Dla ogrodu z rzeźbami i kaskadą oraz dla wnętrz
z ich sztukateriami potrzebni byli współpracownicy,
co do których pewne dane daje niedatowany list Carla
Friedricha Póppelmanna, skierowany do osoby tytu-
łowanej Altesse w Wilanowie, najprawdopodobniej do
jego ówczesnej właścicielki Elżbiety Sieniawskiej 10.
W liście tym prosi Póppelmann o skierowanie do nie-
go rzeźbiarza i sztukatora, z zatrudnionych podówczas
w Wilanowie, do pracy, którą mu zlecił król i która
powinna być wykonana w krótkim czasie. Ze względu
na wspomniany pośpiech może tu wchodzić w grę je-
dynie Pałac Błękitny. Jako rzeźbiarz był w tym czasie
zatrudniony w Wilanowie Jan Jerzy Plersch, jako
Bednarskiego). Niedatowany list podpisany jest
Poppelman Cap., a więc musiał być napisany przed
r. 1730, gdyż w tym roku Carl Friedrich Póppelmann
został mianowany podpułkownikiem.
258