DOI Heft:
Nr. 1-2
DOI Artikel:Kopania, Kamil: Duchowa wędrówka po Jerozolimie: obraz pasyjny z koscioła św. Jakuba w Toruniu =
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.35032#0099
DUCHOWA WĘDRÓWKA PO JEROZOLIMIE. OBRAZ PASYJNY Z KOŚCIOŁA ŚW. JAKUBA W TORUNIU
93
7. Pasja Chrystusa z w 7brM?7;'M, 7^^0-7^790 K T^oó z nrc/Ownw r/r/fom
zbliżony w kompozycji do dzieła z kościoła św. Jakuba w Toruniu oraz Pay/Y Memlinga^,
jednak posiada również cechy, które go wyróżniają'".
i opisów obrazu powstających na potrzeby prac badawczych oraz inwentaryzacyjnych prowadzonych przez piacówki
muzealne. Z nowszej literatury patrz: Till-Holger BORCHERT, Am iw? mi<7Zeit, C/ü/u/'.sc/ic Mcfóer rmJ
7430-7330, Stuttgart 2002, s. 228; Z/ic 7wngc o/ 7iwe. Tn/o/jurm Mmuoc/iyl Ooołs', katalog wystawy, Calouste
Gulbenkian Museum, Lisbon 2000, s. 464.
9 Na sceny pasyjne składają się: 1) Ostatnia Wieczerza, 2) Umycie nóg apostołom, 3) Modlitwa w Ogrodzie Oliwnym,
4) Pojmanie, 5) Ucieczka młodzieńca odzianego w prześcieradło, 6) Chrystus przed Annaszem, 7) Pierwsze zaparcie się
Piotra, 8) Szymon Piotr i nieokreślony uczeń Chrystusa przed pałacem Annasza, 9) Chrystus przed Kajfaszem, 10)
Chrystus w ciemnicy, 11) Drugie zaparcie się Piotra, 12) Piotr rozpaczający, iż zaparł się Chrystusa, 13) Maria lamentu-
jąca nad cierpiącym Synem, 14) Chrystus prowadzony do Piłata, 15), Chrystus przed Herodem, 16) Chrystus prowadzo-
ny od Heroda do Piłata, 17) Judasz zmierzający do świątyni, by oddać pieniądze, 18) Samobójstwo Judasza, 19)
Biczowanie, 20) Cierniem koronowanie, 21) Ecce homo, 22) Przesłuchiwanie Chrystusa przez Piłata, 23) Chrystus w
drodze na Golgotę, 24) Chrystus przybijany do krzyża, 25) Ukrzyżowanie, 26) Rzucanie kości o szatę Jezusa, 27)
Opłakiwanie Chrystusa, 28) Złożenie do Grobu.
1 ) Historia Chrystusa kończy się na scenie Złożenia do Grobu, anonimowy artysta nie ukazał ani Zmartwychwstania,
ani scen dziejących się po tym wydarzeniu; 2) Pomimo ograniczenia narracji do wydarzeń dziejących się między Ostat-
nią Wieczerzą a Złożeniem do Grobu obraz posiada największą liczbę scen. Niektóre z nich nie zostały ujęte ani przez
Memlinga, ani przez toruńskiego artystę. Na szczególną uwagę zasługuje rozbudowana historia Zaparcia się św. Piotra,
składająca się z trzech scen, oraz historia Judasza, składająca się z czterech scen; 3) Obraz nie zawiera scen rodzajo-
wych, które zarówno u Memlinga, jak i toruńskiego mistrza są dość liczne; 4) Wyróżniającą cechą obrazu są inskrypcje
znajdujące się nad każdą ze scen i większością budowli, łnskrypcje zawierają fragmenty Pisma Świętego, odnoszące się
93
7. Pasja Chrystusa z w 7brM?7;'M, 7^^0-7^790 K T^oó z nrc/Ownw r/r/fom
zbliżony w kompozycji do dzieła z kościoła św. Jakuba w Toruniu oraz Pay/Y Memlinga^,
jednak posiada również cechy, które go wyróżniają'".
i opisów obrazu powstających na potrzeby prac badawczych oraz inwentaryzacyjnych prowadzonych przez piacówki
muzealne. Z nowszej literatury patrz: Till-Holger BORCHERT, Am iw? mi<7Zeit, C/ü/u/'.sc/ic Mcfóer rmJ
7430-7330, Stuttgart 2002, s. 228; Z/ic 7wngc o/ 7iwe. Tn/o/jurm Mmuoc/iyl Ooołs', katalog wystawy, Calouste
Gulbenkian Museum, Lisbon 2000, s. 464.
9 Na sceny pasyjne składają się: 1) Ostatnia Wieczerza, 2) Umycie nóg apostołom, 3) Modlitwa w Ogrodzie Oliwnym,
4) Pojmanie, 5) Ucieczka młodzieńca odzianego w prześcieradło, 6) Chrystus przed Annaszem, 7) Pierwsze zaparcie się
Piotra, 8) Szymon Piotr i nieokreślony uczeń Chrystusa przed pałacem Annasza, 9) Chrystus przed Kajfaszem, 10)
Chrystus w ciemnicy, 11) Drugie zaparcie się Piotra, 12) Piotr rozpaczający, iż zaparł się Chrystusa, 13) Maria lamentu-
jąca nad cierpiącym Synem, 14) Chrystus prowadzony do Piłata, 15), Chrystus przed Herodem, 16) Chrystus prowadzo-
ny od Heroda do Piłata, 17) Judasz zmierzający do świątyni, by oddać pieniądze, 18) Samobójstwo Judasza, 19)
Biczowanie, 20) Cierniem koronowanie, 21) Ecce homo, 22) Przesłuchiwanie Chrystusa przez Piłata, 23) Chrystus w
drodze na Golgotę, 24) Chrystus przybijany do krzyża, 25) Ukrzyżowanie, 26) Rzucanie kości o szatę Jezusa, 27)
Opłakiwanie Chrystusa, 28) Złożenie do Grobu.
1 ) Historia Chrystusa kończy się na scenie Złożenia do Grobu, anonimowy artysta nie ukazał ani Zmartwychwstania,
ani scen dziejących się po tym wydarzeniu; 2) Pomimo ograniczenia narracji do wydarzeń dziejących się między Ostat-
nią Wieczerzą a Złożeniem do Grobu obraz posiada największą liczbę scen. Niektóre z nich nie zostały ujęte ani przez
Memlinga, ani przez toruńskiego artystę. Na szczególną uwagę zasługuje rozbudowana historia Zaparcia się św. Piotra,
składająca się z trzech scen, oraz historia Judasza, składająca się z czterech scen; 3) Obraz nie zawiera scen rodzajo-
wych, które zarówno u Memlinga, jak i toruńskiego mistrza są dość liczne; 4) Wyróżniającą cechą obrazu są inskrypcje
znajdujące się nad każdą ze scen i większością budowli, łnskrypcje zawierają fragmenty Pisma Świętego, odnoszące się