DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:In Memoriam
DOI Artikel:Ryszard Brykowski (1931-2017)
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.71010#0734
724
In Memoriam
1. Zimowa inwentaryzacja zabytków - Ryszard
Brykowski (z prawej) z Tadeuszem Chrzanowskim
Podróż trwała kilka miesięcy, poprzez Wrocław,
Opole, Poznań, Toruń, w końcu wagon z repatrian-
tami dotarł do Radomia, gdzie rodzice Profesora
znaleźli bardzo skromne lokum, a w końcu też pra-
cę. Tu Ryszard ukończył VI Liceum Ogólnokształ-
cące im. Jana Kochanowskiego, składając egzamin
maturalny w 1950 r. Następnie rozpoczął studia na
Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego, w Sekcji Historii Sztuki.
Sekcja składała się wówczas z Katedry Historii
Sztuki Średniowiecznej i Nowożytnej, kierowanej
przez profesora Piotra Bohdziewicza, oraz Katedry
Sztuki Starożytnej i Archeologii Klasycznej, prowa-
dzonej przez profesora Rajmunda Gostkowskiego.
W latach 1953-1955 pracował na uczelni jako asy-
stent, m.in. prowadząc ćwiczenia z zakresu fotogra-
fii i inwentaryzacji. Ćwierć wieku później, wróci
z wykładami poświęconymi drewnianej architektu-
rze (1980-1882)2.
Ważnym momentem w życiu Profesora był rok
1955, otrzymał bowiem dyplom magisterski za pra-
cę, notabene wyróżnioną, Kościół parafialny w Pio-
trawinie. Monografia architektoniczna, napisaną
pod kierunkiem profesora Piotra Bohdziewicza,
a także zawarł umowę z Państwowym Instytutem
Sztuki na przeprowadzenie inwentaryzacji i opraco-
2 W latach 1978-1983 Profesor wykładał też na Studium
Podyplomowym Konserwacji Zabytków oraz Studium
wanie Katalogu Zabytków Sztuki powiatów ustrzyc-
kiego i leskiego. Współpraca z Instytutem zadecy-
dowała o opuszczeniu Lublina i przeniesieniu się na
stałe do Warszawy. W 1956 r. został zatrudniony
w Państwowym Instytucie Sztuki (od 1959 Instytu-
cie Sztuki Polskiej Akademii Nauk). Jednocześnie
w latach 1956-1958 miał niepełny etat w Central-
nym Zarządzie Muzeów i Ochrony Zabytków, gdzie
zajmował się sprawami budownictwa drewnianego
i sztuki cerkiewnej.
W Instytucie Sztuki pracował nieprzerwanie, do
czasu przejścia na emeryturę w 2002 r., często peł-
niąc stanowiska kierownicze, m.in. Pracowni Inwen-
taryzacji Zabytków Sztuki, Pracowni Inwentarzy
Problemowych, Środowiskowego Laboratorium
Foto- i Fonograficznego, Pracowni Sztuki Ludowej
i Architektury Drewnianej. W 1977 uzyskał stopień
doktora, w 1987 doktora habilitowanego, w 1994
profesora nauk humanistycznych, w 1995 r. powoła-
ny został na stanowisko profesora nadzwyczajnego,
a w 1997 - profesora w Instytucie Sztuki Polskiej
Akademii Nauk.
W swojej działalności instytutowej najdłużej
związany był z Pracownią Inwentaryzacji, w której
wraz z Ewą Smulikowską i Zofią Winiarz redagował
Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, tom VIII, Woje-
wództwo lubelskie, oraz był autorem bądź współau-
torem zeszytów, obejmujących powiaty biłgorajski,
lubelski, lubartowski, parczewski, tomaszowski.
Uczestniczył też w inwentaryzacji powiatów z in-
nych województw.
W latach 1981-1991 kierował Laboratorium
Foto- i Fonograficznym obejmującym Archiwum
Fotograficzne i Rysunków Pomiarowych, Archiwum
Fonograficzne im. profesora Mariana Sobieskiego,
Filmotekę Sztuki, a także Pracownię Fotograficzną
i Pracownię Fonograficzną. Chciał stworzyć ośro-
dek nie tylko skupiony na zabezpieczeniu i konser-
wacji swoich zbiorów oraz pracach usługowych, ale
rodzaj centralnego archiwum dokumentacji sztuki,
dysponującego poza własnymi kolekcjami informa-
cją o innych tego typu instytucjach i ich zasobach.
Starał się pozyskiwać nowe materiały, m.in. archi-
wum pomiarowo-projektowe dawnego Centralnego
Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa
czy część kart inwentaryzacyjnych przedwojennego
Urzędu Konserwatorskiego we Lwowie.
Wspomniana już inwentaryzacja bieszczadzkich
powiatów, ustrzyckiego i leskiego, zadecydowała
o przyszłych zainteresowaniach naukowych Ryszarda
Brykowskiego - drewnianą architekturą oraz sztuką
cerkiewną. Zapisał się na seminarium doktoranckie
prowadzone przez profesora Michała Walickiego,
Podyplomowym Badań Zabytków Architektury, na Poli-
technice Warszawskiej.
In Memoriam
1. Zimowa inwentaryzacja zabytków - Ryszard
Brykowski (z prawej) z Tadeuszem Chrzanowskim
Podróż trwała kilka miesięcy, poprzez Wrocław,
Opole, Poznań, Toruń, w końcu wagon z repatrian-
tami dotarł do Radomia, gdzie rodzice Profesora
znaleźli bardzo skromne lokum, a w końcu też pra-
cę. Tu Ryszard ukończył VI Liceum Ogólnokształ-
cące im. Jana Kochanowskiego, składając egzamin
maturalny w 1950 r. Następnie rozpoczął studia na
Wydziale Nauk Humanistycznych Katolickiego
Uniwersytetu Lubelskiego, w Sekcji Historii Sztuki.
Sekcja składała się wówczas z Katedry Historii
Sztuki Średniowiecznej i Nowożytnej, kierowanej
przez profesora Piotra Bohdziewicza, oraz Katedry
Sztuki Starożytnej i Archeologii Klasycznej, prowa-
dzonej przez profesora Rajmunda Gostkowskiego.
W latach 1953-1955 pracował na uczelni jako asy-
stent, m.in. prowadząc ćwiczenia z zakresu fotogra-
fii i inwentaryzacji. Ćwierć wieku później, wróci
z wykładami poświęconymi drewnianej architektu-
rze (1980-1882)2.
Ważnym momentem w życiu Profesora był rok
1955, otrzymał bowiem dyplom magisterski za pra-
cę, notabene wyróżnioną, Kościół parafialny w Pio-
trawinie. Monografia architektoniczna, napisaną
pod kierunkiem profesora Piotra Bohdziewicza,
a także zawarł umowę z Państwowym Instytutem
Sztuki na przeprowadzenie inwentaryzacji i opraco-
2 W latach 1978-1983 Profesor wykładał też na Studium
Podyplomowym Konserwacji Zabytków oraz Studium
wanie Katalogu Zabytków Sztuki powiatów ustrzyc-
kiego i leskiego. Współpraca z Instytutem zadecy-
dowała o opuszczeniu Lublina i przeniesieniu się na
stałe do Warszawy. W 1956 r. został zatrudniony
w Państwowym Instytucie Sztuki (od 1959 Instytu-
cie Sztuki Polskiej Akademii Nauk). Jednocześnie
w latach 1956-1958 miał niepełny etat w Central-
nym Zarządzie Muzeów i Ochrony Zabytków, gdzie
zajmował się sprawami budownictwa drewnianego
i sztuki cerkiewnej.
W Instytucie Sztuki pracował nieprzerwanie, do
czasu przejścia na emeryturę w 2002 r., często peł-
niąc stanowiska kierownicze, m.in. Pracowni Inwen-
taryzacji Zabytków Sztuki, Pracowni Inwentarzy
Problemowych, Środowiskowego Laboratorium
Foto- i Fonograficznego, Pracowni Sztuki Ludowej
i Architektury Drewnianej. W 1977 uzyskał stopień
doktora, w 1987 doktora habilitowanego, w 1994
profesora nauk humanistycznych, w 1995 r. powoła-
ny został na stanowisko profesora nadzwyczajnego,
a w 1997 - profesora w Instytucie Sztuki Polskiej
Akademii Nauk.
W swojej działalności instytutowej najdłużej
związany był z Pracownią Inwentaryzacji, w której
wraz z Ewą Smulikowską i Zofią Winiarz redagował
Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, tom VIII, Woje-
wództwo lubelskie, oraz był autorem bądź współau-
torem zeszytów, obejmujących powiaty biłgorajski,
lubelski, lubartowski, parczewski, tomaszowski.
Uczestniczył też w inwentaryzacji powiatów z in-
nych województw.
W latach 1981-1991 kierował Laboratorium
Foto- i Fonograficznym obejmującym Archiwum
Fotograficzne i Rysunków Pomiarowych, Archiwum
Fonograficzne im. profesora Mariana Sobieskiego,
Filmotekę Sztuki, a także Pracownię Fotograficzną
i Pracownię Fonograficzną. Chciał stworzyć ośro-
dek nie tylko skupiony na zabezpieczeniu i konser-
wacji swoich zbiorów oraz pracach usługowych, ale
rodzaj centralnego archiwum dokumentacji sztuki,
dysponującego poza własnymi kolekcjami informa-
cją o innych tego typu instytucjach i ich zasobach.
Starał się pozyskiwać nowe materiały, m.in. archi-
wum pomiarowo-projektowe dawnego Centralnego
Zarządu Muzeów i Ochrony Zabytków Ministerstwa
czy część kart inwentaryzacyjnych przedwojennego
Urzędu Konserwatorskiego we Lwowie.
Wspomniana już inwentaryzacja bieszczadzkich
powiatów, ustrzyckiego i leskiego, zadecydowała
o przyszłych zainteresowaniach naukowych Ryszarda
Brykowskiego - drewnianą architekturą oraz sztuką
cerkiewną. Zapisał się na seminarium doktoranckie
prowadzone przez profesora Michała Walickiego,
Podyplomowym Badań Zabytków Architektury, na Poli-
technice Warszawskiej.