186

Teresa Grzybkowska


5. Widok ogólny na salę Polybarwności kościoła Franciszkanów.
Dekoracja malarska. Fot. autorka
fotografia artysty na tle niepokojącej wizji Skarbów
Sezamu, obrazu egzotycznego w jego twórczości.
Tutaj też znalazł się niezwykły, przejmujący rysu-
nek, niewiele mający równych w sztuce. Wyspiański
z żoną leżą na łóżku, obejmują się ramionami,
a u wezgłowia stoi Anioł Śmierci i Śmierć z kosą.
Naszkicowany w 1907 r. przez umierającego artystę
ilustruje dosłownie życie w cieniu śmierci.
Kolejną salę nazwano Polybarwności kościoła
Franciszkanów. Dekoracja malarska (il. 5). Neolo-
gizm „polybarwność", zaskakujący w tym kontekście,
wymyślił poeta w liście do Lucjana Rydla: „bądź
zdrów i jedź do Warszawy, jak najprędzej, abyś nie

15 Listy Stanisława Wyspiańskiego do Lucjana Rydla...,
t. II, s. 282.

16 Maria WAŚKOWSKA-KREINEROWA, „Stanisław

był w możliwości oglądania odsłoniętych polybarw-
ności kościoła 00 Franciszkanów"15. W Muzeum
Narodowym w Krakowie zachował się zespół 67 pa-
stelowych projektów oraz kalek i przepróch wykona-
nych do dekoracji kościoła franciszkańskiego. Praca
ta „darzy go szczęściem, zadowoleniem, daje mu
możliwość rozwijania swojego talentu okazania go
światu"16. Ta radość tworzenia została utrwalona
w barwnych rysunkach m.in. nieśmiertelników, róż,
mleczy, maków, gałązek wyki siewnej, niezapomina-
jek, babki zwyczajnej, rozmarynu.
W dziale trzecim zatytułowanym Polybarwność
kościoła Franciszkanów. Witraże (il. 6) po raz
Wyspiański w swoim mieszkaniu przy ulicy Poselskiej
w Krakowie", [w:] Wyspiański w oczach współczesnych,
oprac. Leon PŁOSZEWSKI, t. 1, Kraków 1971, s. 70.