828
Dariusz Konstantynów
OGRÓD PO-BERMARDYŃSKI — PAWILON PO-WYSTAWOWY
WILEŃSKIE TOWARZYSTWO
NIEZALEŻNYCH
ARTYSTÓW SZTUK PLASTYCZNYCH
I. WYSTAWA OBRAZÓW
WILEŃSKIEGO TOWARZYSTWA
NIEZALEŻNYCH
ARTYSTÓ W — MALARZY
PRZEWODNIK № 1
WILNO
WRZESIEŃ — 1 931 — PAŹDZIERNIK
WYSTAWA
WIOSENNA
1 9 3 2
PRZEWODNIK Nr. 2
ILUSTROWANY
MAJ-CZERWIEC
WILNO, OGRÓD PO - BERNARDYŃSKI
1. Okładka katalogu I Wystawy Wileńskiego
Towarzystwa Niezależnych
Artystów-Malarzy,
Wilno, wrzesień - październik 1931
2. Okładka katalogu Wystawy Wiosennej
Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych
Artystów Sztuk Plastycznych,
Wilno, maj - czerwiec 1932
i Wacław Dawidowski, później także Czesław Wierusz-Kowalski, Rafał Jachimowicz,
Piotr Hermanowicz, Adam Międzybłocki, Czesław Znamierowski i Eugeniusz Kazimi-
rowski3.
Cele i formy działalności Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Pla-
stycznych (WTNASP) określał statut, którego ostateczną wersję uzgodniono dopiero la-
tem 1932 r.; 7 lipca zatwierdził go wojewoda wileński4. Wedle zapisanych w nim postano-
wień siedzibą Towarzystwo było Wilno, działalność miała jednak obejmować cały kraj,
a jej celem miało być „zrzeszenie, duchowe zbliżenie się członków Towarzystwa na tle
sztuki plastycznej i materialne ich wsparcie". Chociaż początkowo (wzorem WTAP)
w statucie umieszczono zapis uniemożliwiający wstępowanie artystom należącym już do
innych stowarzyszeń, ostatecznie z restrykcji tej jednak zrezygnowano. Zwyczajnym (rze-
czywistym) członkiem Towarzystwa mógł zostać każdy twórca, którego kandydaturę
przyjął zarząd, a zaakceptowało walne zebranie. Aktywność stowarzyszenia miała przeja-
wiać się przede wszystkim w organizowaniu wystaw dzieł malarskich, rzeźbiarskich i gra-
ficznych oraz sztuki stosowanej, urządzaniu odczytów i dyskusji o sztuce. Przewidywano
również wydawanie własnego czasopisma, założenie czytelni, klubu i sklepu spółdzielcze-
go, a także organizowanie zabaw publicznych „o charakterze artystycznym", spotkań towa-
rzyskich oraz loterii prac5. Finanse chciano pozyskiwać przede wszystkim ze składek
3 Na temat relacji między WTAP a WTNASP zob. KONSTANTYNÓW, Wileńskie Towarzystwo..., s. 105-108.
4 Statut Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Plastycznych, Wilno 1932.
5 Przy okazji pierwszej wystawy Niezależnych Znamierowski wyjaśnił, że Towarzystwo chciałoby stworzyć coś „w rodzaju
Dariusz Konstantynów
OGRÓD PO-BERMARDYŃSKI — PAWILON PO-WYSTAWOWY
WILEŃSKIE TOWARZYSTWO
NIEZALEŻNYCH
ARTYSTÓW SZTUK PLASTYCZNYCH
I. WYSTAWA OBRAZÓW
WILEŃSKIEGO TOWARZYSTWA
NIEZALEŻNYCH
ARTYSTÓ W — MALARZY
PRZEWODNIK № 1
WILNO
WRZESIEŃ — 1 931 — PAŹDZIERNIK
WYSTAWA
WIOSENNA
1 9 3 2
PRZEWODNIK Nr. 2
ILUSTROWANY
MAJ-CZERWIEC
WILNO, OGRÓD PO - BERNARDYŃSKI
1. Okładka katalogu I Wystawy Wileńskiego
Towarzystwa Niezależnych
Artystów-Malarzy,
Wilno, wrzesień - październik 1931
2. Okładka katalogu Wystawy Wiosennej
Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych
Artystów Sztuk Plastycznych,
Wilno, maj - czerwiec 1932
i Wacław Dawidowski, później także Czesław Wierusz-Kowalski, Rafał Jachimowicz,
Piotr Hermanowicz, Adam Międzybłocki, Czesław Znamierowski i Eugeniusz Kazimi-
rowski3.
Cele i formy działalności Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Pla-
stycznych (WTNASP) określał statut, którego ostateczną wersję uzgodniono dopiero la-
tem 1932 r.; 7 lipca zatwierdził go wojewoda wileński4. Wedle zapisanych w nim postano-
wień siedzibą Towarzystwo było Wilno, działalność miała jednak obejmować cały kraj,
a jej celem miało być „zrzeszenie, duchowe zbliżenie się członków Towarzystwa na tle
sztuki plastycznej i materialne ich wsparcie". Chociaż początkowo (wzorem WTAP)
w statucie umieszczono zapis uniemożliwiający wstępowanie artystom należącym już do
innych stowarzyszeń, ostatecznie z restrykcji tej jednak zrezygnowano. Zwyczajnym (rze-
czywistym) członkiem Towarzystwa mógł zostać każdy twórca, którego kandydaturę
przyjął zarząd, a zaakceptowało walne zebranie. Aktywność stowarzyszenia miała przeja-
wiać się przede wszystkim w organizowaniu wystaw dzieł malarskich, rzeźbiarskich i gra-
ficznych oraz sztuki stosowanej, urządzaniu odczytów i dyskusji o sztuce. Przewidywano
również wydawanie własnego czasopisma, założenie czytelni, klubu i sklepu spółdzielcze-
go, a także organizowanie zabaw publicznych „o charakterze artystycznym", spotkań towa-
rzyskich oraz loterii prac5. Finanse chciano pozyskiwać przede wszystkim ze składek
3 Na temat relacji między WTAP a WTNASP zob. KONSTANTYNÓW, Wileńskie Towarzystwo..., s. 105-108.
4 Statut Wileńskiego Towarzystwa Niezależnych Artystów Sztuk Plastycznych, Wilno 1932.
5 Przy okazji pierwszej wystawy Niezależnych Znamierowski wyjaśnił, że Towarzystwo chciałoby stworzyć coś „w rodzaju