DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Obertyński, Zdzisław: Tak zwany psałterz Marjański z Zinna
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37720#0101
Iegu mu jednak odmówiono, musiał więc przenocować przed bra-
mą miasta. Widzimy go na k. 39 spoczywającego wraz z uczniami
wśród ulewnego deszczu (ryc. 21). Uczniowie wzywali ogień z nie-
ba na mieszkańców Sebaste, lecz Chrystus uwolnił Samarytan od
tej kary, tak jak Eljasz uwolnił od ognia pięćdziesięcioletniego
męża.
„Jako owca prowadzona na zabicie” 30), tak idzie Zbawiciel na
Golgotę, pozostawiając krwawe, lecz promieniste ślady, które ca-
łują dwie pobożne dusze. (Ryc. 22) „Curre ergo”, mówi odnośny
tekst rozmyślania na k. 51., „..in tua meditatione puherem pedum
lingua humiliter a terra lingendo levare..”.
Zakończeniem części bolesnej jest rozmyślanie o Matce Bo-
lesnej. K. 57., na której się rozpoczyna to rozmyślanie, nie posia-
da ozdobnych listew dolnych i bocznych, lecz tylko ornament ze
zwojów róż, ten sam, jaki spotykamy przy inicjale F, omówionym
już poprzednio. Widzimy tam Bogarodzicę, która leży na ostrzach
mieczy, otaczających Ją zewsząd, ostrzem do środka, rękojeścią
na zewnątrz. Pobożny czytelnik ma rozmyślać, jak apostołowie
niosą Ją do domu Jana, gdzie twarzą zwrócona w kierunku grobu
Chrystusowego opłakuje nie tylko Jego mękę krzyżową, ale wszy-
stkie cierpienia całego życia Jego i nie chce przyjmować jadła ani
napoju aż do dnia Zmartwychwstania Pańskiego.
Drzeworyt k. 61v. przedstawia martwego Zbawiciela na krzyżu,
obok zaś Jego żyjącą poza ciałem duszę, jedno i drugie złączone
z Bóstwem, i dlatego przedstawione w otoczeniu tryskających
z nich promieni. (Ryc. 25). Ciało Chrystusa wisi na krzyżu, stoją-
cym w ziemi, „dusza” unosi się w przestworzu. Tekst objaśnia,
że podobnie jak przy ofierze Izaaka sam Izaak pozostał nienaru-
szony, a kozioł ofiarny został zabity, tak przy ofierze Chrystuso-
wej ciało Jego zostało zabite, dusza zaś i bóstwo pozostały nietk-
nięte.
Po Zmartwychwstaniu Pańskiem są apostołowie zgromadzeni
w wieczerniku, przy drzwiach zamkniętych, z obawy przed Żydami.
Zbawiciel wchodzi do wieczernika przez drzwi zamknięte. Drzewo-
ryt k. 70 przedstawia tę chwilę, przyczem naiwny snycerz, chcąc
zrozumiale wyobrazić czytelnikom owo przenikanie przez drzwi
Ryc. 15 i 16.
mą miasta. Widzimy go na k. 39 spoczywającego wraz z uczniami
wśród ulewnego deszczu (ryc. 21). Uczniowie wzywali ogień z nie-
ba na mieszkańców Sebaste, lecz Chrystus uwolnił Samarytan od
tej kary, tak jak Eljasz uwolnił od ognia pięćdziesięcioletniego
męża.
„Jako owca prowadzona na zabicie” 30), tak idzie Zbawiciel na
Golgotę, pozostawiając krwawe, lecz promieniste ślady, które ca-
łują dwie pobożne dusze. (Ryc. 22) „Curre ergo”, mówi odnośny
tekst rozmyślania na k. 51., „..in tua meditatione puherem pedum
lingua humiliter a terra lingendo levare..”.
Zakończeniem części bolesnej jest rozmyślanie o Matce Bo-
lesnej. K. 57., na której się rozpoczyna to rozmyślanie, nie posia-
da ozdobnych listew dolnych i bocznych, lecz tylko ornament ze
zwojów róż, ten sam, jaki spotykamy przy inicjale F, omówionym
już poprzednio. Widzimy tam Bogarodzicę, która leży na ostrzach
mieczy, otaczających Ją zewsząd, ostrzem do środka, rękojeścią
na zewnątrz. Pobożny czytelnik ma rozmyślać, jak apostołowie
niosą Ją do domu Jana, gdzie twarzą zwrócona w kierunku grobu
Chrystusowego opłakuje nie tylko Jego mękę krzyżową, ale wszy-
stkie cierpienia całego życia Jego i nie chce przyjmować jadła ani
napoju aż do dnia Zmartwychwstania Pańskiego.
Drzeworyt k. 61v. przedstawia martwego Zbawiciela na krzyżu,
obok zaś Jego żyjącą poza ciałem duszę, jedno i drugie złączone
z Bóstwem, i dlatego przedstawione w otoczeniu tryskających
z nich promieni. (Ryc. 25). Ciało Chrystusa wisi na krzyżu, stoją-
cym w ziemi, „dusza” unosi się w przestworzu. Tekst objaśnia,
że podobnie jak przy ofierze Izaaka sam Izaak pozostał nienaru-
szony, a kozioł ofiarny został zabity, tak przy ofierze Chrystuso-
wej ciało Jego zostało zabite, dusza zaś i bóstwo pozostały nietk-
nięte.
Po Zmartwychwstaniu Pańskiem są apostołowie zgromadzeni
w wieczerniku, przy drzwiach zamkniętych, z obawy przed Żydami.
Zbawiciel wchodzi do wieczernika przez drzwi zamknięte. Drzewo-
ryt k. 70 przedstawia tę chwilę, przyczem naiwny snycerz, chcąc
zrozumiale wyobrazić czytelnikom owo przenikanie przez drzwi
Ryc. 15 i 16.