DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Kronika
DOI Artikel:Sprawozdanie z działalności Wydziału II Historji Sztuki i Kultury Towarzystwa Opieki nad Zabytkami Przeszłości w Warszawie w okresie od 18. X 1933 r. do 23. V 1934 r.
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37720#0171
Le sentiment poetique dans la peinture moderne de Manet a Gauguin,
7) M. Morelowski: Rotunda na Wawelu jako dzieło Benedyktynów z Liege
XI w., i cella trichora osiemnastowiecznej kaplicy Suzinów w Wilnie, 8) Eksc.
Szapszał: Wyobrażenia świętych muzułmańskich w sztuce perskiej, a wpływy
katolickie w Persji i stosunki persko-polskie za Zygmunta 111.
III
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI WYDZIAŁU II HISTORJ!
SZTUKI I KULTURY TOWARZYSTWA OPIEK! NAD ZABYTKAMI
PRZESZŁOŚCI W WARSZAWIE
w okresie od 18. X. 1933 r. do 23. V. 1934 r.
W piątym okresie działalności Wydziału Historji Sztuki i Kul-
tury odbyło się 13 posiedzeń z następującemu referatami:
18.X. Dr. Michał Walicki — Czterej Apostołowie jako testa-
ment Diirera (ukaże się w druku w tygodniku ,,Pion“).
Dr. Juljusz Starzyński — Sprawozdanie z Międzynarodo-
wego Kongresu Historji Sztuki w Sztokholmie (wrzesień 1933)
(por. Sprawozdanie z Kongresu pióra prof. dr. W. Tatarkiewicza, drukowane
w Biuletynie Historji Sztuki i Kultury, R. 11, Nr. 2, kronika).
31.X. Dr. Alfred La u terbach — Restauracje rzeźb i kopje:
Stanowisko muzealne odrzuca dzisiaj wszelką restaurację rzeźb, wbrew
dawnemu systemowi uzupełniania i dokomponowywania. Rzeźba w muzeum
przekształca się w objekt muzealny, staje się dokumentem historji form i dla-
tego powinna zostać w stanie „naturalnym", chociażby szczątkowym. Rzeźby
architektoniczne natomiast, pomniki, fontanny i t. p. są i muszą być uzupełnia-
ne i restaurowane, aby spełniać nadal swą aktywną rolę. W wypadkach jednak
„kiedy rzeźba stanowiąca integralną część architektury, pomnik lub fontanna ule-
gają całkowitemu zniszczeniu, najwłaściwszem wyjściem będzie zastąpienie
objektu kopją. Mamy b. wiele dodatnich przykładów zastosowania kopij niszcze-
jących dzieł rzeźbiarskich. Zresztą wierne powtórzenie jest raczej tylko hoł-
dem złożonym dawnemu zniszczonemu dziełu, w szczególności jeżeli chodzi
o odlew z bronzu. Również odkucie w kamieniu lub przesztampowanie w tech-
nice marmurowej nie ubliża oryginałowi ani architekturze, tern bardziej, że
technika wykonania jest mechaniczna i zupełnie ścisła. Inaczej przedstawia się
sprawa z kopjami obrazów: dlatego o ile nie można zgodzić się na zastąpienie
kopją fresku lub obrazu sztalugowego; można przyjąć bez skrupułów kopję
rzeźby.
Dr. Stanisława Sawicka — Sprawozdanie ze Zjazdu Związku
Muzeów w Polsce w Poznaniu (wrzesień 1933). (Drukowane w Biulety-
nie Historji Sztuki i Kultury R. II, Nr. 2, kronika).
Dr. Juljusz Starzyński — W sprawie rzekomego odkrycia
obrazu Caravaggia w Warszawie.
W komunikacie swym referent zajął się krytyką wiadomości podanej przez
prasę (11. Kurjer Codz., dodatek literacko-naukowy z dnia 9.X. 1933), podług której
obraz przedstawiający „Złożenie do grobu" w jednym z bocznych ołtarzy warsza-
wskiego kościoła św. Karola Boremeusza przy ul. Chłodnej — miałby być niezna-
7) M. Morelowski: Rotunda na Wawelu jako dzieło Benedyktynów z Liege
XI w., i cella trichora osiemnastowiecznej kaplicy Suzinów w Wilnie, 8) Eksc.
Szapszał: Wyobrażenia świętych muzułmańskich w sztuce perskiej, a wpływy
katolickie w Persji i stosunki persko-polskie za Zygmunta 111.
III
SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI WYDZIAŁU II HISTORJ!
SZTUKI I KULTURY TOWARZYSTWA OPIEK! NAD ZABYTKAMI
PRZESZŁOŚCI W WARSZAWIE
w okresie od 18. X. 1933 r. do 23. V. 1934 r.
W piątym okresie działalności Wydziału Historji Sztuki i Kul-
tury odbyło się 13 posiedzeń z następującemu referatami:
18.X. Dr. Michał Walicki — Czterej Apostołowie jako testa-
ment Diirera (ukaże się w druku w tygodniku ,,Pion“).
Dr. Juljusz Starzyński — Sprawozdanie z Międzynarodo-
wego Kongresu Historji Sztuki w Sztokholmie (wrzesień 1933)
(por. Sprawozdanie z Kongresu pióra prof. dr. W. Tatarkiewicza, drukowane
w Biuletynie Historji Sztuki i Kultury, R. 11, Nr. 2, kronika).
31.X. Dr. Alfred La u terbach — Restauracje rzeźb i kopje:
Stanowisko muzealne odrzuca dzisiaj wszelką restaurację rzeźb, wbrew
dawnemu systemowi uzupełniania i dokomponowywania. Rzeźba w muzeum
przekształca się w objekt muzealny, staje się dokumentem historji form i dla-
tego powinna zostać w stanie „naturalnym", chociażby szczątkowym. Rzeźby
architektoniczne natomiast, pomniki, fontanny i t. p. są i muszą być uzupełnia-
ne i restaurowane, aby spełniać nadal swą aktywną rolę. W wypadkach jednak
„kiedy rzeźba stanowiąca integralną część architektury, pomnik lub fontanna ule-
gają całkowitemu zniszczeniu, najwłaściwszem wyjściem będzie zastąpienie
objektu kopją. Mamy b. wiele dodatnich przykładów zastosowania kopij niszcze-
jących dzieł rzeźbiarskich. Zresztą wierne powtórzenie jest raczej tylko hoł-
dem złożonym dawnemu zniszczonemu dziełu, w szczególności jeżeli chodzi
o odlew z bronzu. Również odkucie w kamieniu lub przesztampowanie w tech-
nice marmurowej nie ubliża oryginałowi ani architekturze, tern bardziej, że
technika wykonania jest mechaniczna i zupełnie ścisła. Inaczej przedstawia się
sprawa z kopjami obrazów: dlatego o ile nie można zgodzić się na zastąpienie
kopją fresku lub obrazu sztalugowego; można przyjąć bez skrupułów kopję
rzeźby.
Dr. Stanisława Sawicka — Sprawozdanie ze Zjazdu Związku
Muzeów w Polsce w Poznaniu (wrzesień 1933). (Drukowane w Biulety-
nie Historji Sztuki i Kultury R. II, Nr. 2, kronika).
Dr. Juljusz Starzyński — W sprawie rzekomego odkrycia
obrazu Caravaggia w Warszawie.
W komunikacie swym referent zajął się krytyką wiadomości podanej przez
prasę (11. Kurjer Codz., dodatek literacko-naukowy z dnia 9.X. 1933), podług której
obraz przedstawiający „Złożenie do grobu" w jednym z bocznych ołtarzy warsza-
wskiego kościoła św. Karola Boremeusza przy ul. Chłodnej — miałby być niezna-