Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

rżeniem i omawia szczegółowo burzenie murów, rozpoczęte w r. 1799. Roz-
prawa zawiera wiele nowych przyczynków, wyjaśniających motywy i przebieg
burzenia murów miejskich Wilna na przełomie XVIII i XIX w.; autor wyzyskał
skrupulatnie niepublikowane dotąd materjały archiwalne. Opis murów miej-
skich w końcu XVIII w. jest bardzo powierzchowny. Autor nie uwzględnił ma-
terjałów archiwalnych z drugiej połowy w. XVII i z w. XVIII, znajdujących się
w Archiwum Miejskiem oraz nie wyzyskał należycie widoków Smuglewicza
zdjęć pomiarowych, wykonanych w ostatnich latach przy pracach ziemnych.
St. Lorentz.

KRONIKA.
I Ogólnopolski Zjazd Historyków Sztuki. Jednem z najważniejszych
wydarzeń w życiu organizacyjnem polskich historyków sztuki w ostatnich la-
tach stał się zwołany z inicjatywy środowiska krakowskiego Zjazd, który
miał miejsce w Krakowie w dniach 2 — 4 października b. r. Zgodnie z wyczu-
ciem najbardziej palących potrzeb, obrady poświęcone zostały wyłącznie spra-
wom organizacyjnym. Charakter ten ujawnił się przedewszystkiem w progra-
mowym referacie zasłużonego organizatora Zjazdu, prof. d-ra T. Szydłowskie-
go, omawiającym zadania i obowiązki historyków sztuki w chwili obecnej. Po
tej linji poszły również debaty na temat nader doniosłego zagadnienia wpro-
wadzenia historji sztuki do programów szkolnictwa średniego (referaty prof.
d-ra St. Gąsiorowskiego, prof. d-ra M. Morelowskiego, doc. d-ra M. Walickiego
i dr M. Gutkowskiej). W dziale referatów poruszono również szereg zagad-
nień, dotyczących najważniejszych potrzeb w zakresie racjonalnej organizacji
polskich prac naukowych w dziedzinie historji sztuki (inwentaryzacja zabyt-
ków, wydawnictwo źródeł archiwalnych i t. d.). Doniosłość i aktualność poru-
szonych zagadnień, żywe zainteresowanie obradami, było potwierdzeniem ko-
nieczności powołania do życia wspólnej i jednolitej organizacji, któraby za-
jęła się urzeczywistnianiem postulatów, wysuniętych na Zjeździe, oraz skupia-
jąc indywidualne wysiłki polskich historyków sztuki, zmierzała do nadania im
jak najmocniejszego oddźwięku w społeczeństwie. — Punktem kulminacyjnym
prac zjazdowych stała się dyskusja nad projektami statutu mającej powstać
organizacji pod nazwą „Polski Związek Historyków Sztuki". Z dwuch przedło-
żonych. a w pewnych punktach przeciwstawnych sobie projektów (krakow-
skiego i warszawskiego), w wyniku prac wyłonionej na Zjeździe komisji statu-
towej, został utworzony jeden wspólny projekt, który też uchwalono z nie-
wielkiemu poprawkami. W toku ogólnej dyskusji nad statutem zarysowały się
pewne rozbieżności stanowisk co do zasadniczego charakteru mającej powstać
organizacji. W ostatecznym wyniku głosowania przeważył pogląd, w myśl któ-
rego ma mieć ona przedewszystkiem charakter związku ó wysuniętej na plan
pierwszy zawodowości, przy jednoczesnem zaakcentowaniu społecznych zadań
historyka sztuki. Natomiast pogląd odmienny, zmierzający do nadania orga-
nizacji cech stowarzyszenia o celach przedewszystkiem naukowych — nie
uzyskał większości. Po uchwaleniu statutu dokonano wyboru władz, których
zadaniem będzie przeprowadzenie kroków niezbędnych do legalizacji Związku,
a po uzyskaniu tejże—niezwłoczne rozpoczęcie normalnych prac organiza-
cyjnych. W skład Zarządu weszli: prezes — prof. dr. T. Szydłowski, vice-pre-
zes doc. dr St. S. Komornicki, vice-prezes doc. dr M. Walicki, członkowie Za-
rządu: dr Zb. Hornung, prof. dr Wł. Kozicki, dr St. Lorentz, prof. dr W.

155