DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Recenzje
DOI Artikel:Dettloff, Szczęsny: [Rezension von: Michał Walicki, Stilstufen der gotischen Tafelmalerei in Polen im XV Jahrhundert (Geschichtliche Grundlagen und formale Systematik)]
DOI Artikel:Kronika
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37720#0280
mienniejszej korekty podniósł wartość pracy (np. na str. 17 przy-
padł cały wiersz, na początek, zamiast na koniec strony). Ważniej-
szą jednak było rzeczą, ustalić w pisowni nazwy miejscowości
i dostosować ją do dzisiejszej mapy Europy, najlepiej z dodatkiem
w parentezie nazw dawnych. Oto kilka takich usterek, których
usunięcie ze względu na łatwą dziś dezorjentację nauki stałoby się
koniecznem.
Malarz Jan z Twardoszyna nie pochodzi z „Turdossin, CJngarn*,
lecz z Twardoszyna (Tvrdosin) na Górnej Orawie słowackiej (str. 8
i 28). Matzdorf to Maciejowice (Matejovce), niedaleko miasta Po-
pradu, a Szaszfalva, to słowackie Sasa (str. 18); obok „Wittingan*
warto było umieścić „Trebontt, bo słynny ołtarz Czesi trzebońskim
nazywają — obok „Liptoszentmaria“ i „Szmreczany" zaś, liptowską
„Svata Mara“ i „Smrecany". Może i co do Starego Sącza polecało-
by się jeszcze dziś dla łatwiejszej orjentacji starszej generacji
Niemców i Austrjaków podać w nawiasach znaną im dobrze nazwę
„Sandez", podobnie jak autor wszędzie mówi „Zips“ a nie „Spisz*.
Za kilka lat będzie inaczej; ale obecnie jeszcze trudno wymagać
od zagranicznych historyków sztuki sztuki dokładnej znajomości
dzisiejszej geografji politycznej.
Oto co miałem do powiedzenia o rozprawie Walickiego ta-
kiej jaką prezentuje się narazie, w skrócie. Może niejedna z kwe-
styj spornych czy niejasnych wyświetli po ukazaniu się całokształtu
wywodów w tekście polskim, który, miejmy nadzieję, przedstawi
nam już w całej pełni ilustracyjny aparat porównawczy jako walną
podporę dowodzeń naszego badacza. W każdym razie oczekiwać
będzie polska historja sztuki ukazania się pracy tej w druku z du-
żem zainteresowaniem, tern większem, że autor odrazu będzie mu-
siał zająć stanowisko wobec szeregu przeważnie chronologicznych
kwestyj późniejszej od jego rozprawy pracy A. Bochnaka o ma-
larstwie gotyckiem na Podkarpaciu w ostatnim zeszycie Prac Ko-
misji do badania Historji Sztuki.
Ks. S. Dettloff.
KRONIKA.
KRAKÓW. Komisja Historji Sztuki P. A. U. Na posiedzeniu, które od-
było się dnia 10 stycznia 1935 pod przewodnictwem prof. J. Pagaczewskiego
Mgr. W. Kieszkowski przedstawił pracę p. t. Dzieje budowy zamku w Łobzowie.
Na podstawie nowych materjałów archiwalnych referent przeciwstawił się do-
tychczasowym poglądom, które powstanie zamku w Łobzowie w całości przy-
pisywały czasom Stefana Batorego i jego nadwornemu architektowi Santi
Gucciemu. Mutor opisał szczegółowo dzieje architektoniczne zamku Łobzo-
wskiego od czasów Kazimierza Wielkiego aż do ostatecznej rozbudowy za
269
padł cały wiersz, na początek, zamiast na koniec strony). Ważniej-
szą jednak było rzeczą, ustalić w pisowni nazwy miejscowości
i dostosować ją do dzisiejszej mapy Europy, najlepiej z dodatkiem
w parentezie nazw dawnych. Oto kilka takich usterek, których
usunięcie ze względu na łatwą dziś dezorjentację nauki stałoby się
koniecznem.
Malarz Jan z Twardoszyna nie pochodzi z „Turdossin, CJngarn*,
lecz z Twardoszyna (Tvrdosin) na Górnej Orawie słowackiej (str. 8
i 28). Matzdorf to Maciejowice (Matejovce), niedaleko miasta Po-
pradu, a Szaszfalva, to słowackie Sasa (str. 18); obok „Wittingan*
warto było umieścić „Trebontt, bo słynny ołtarz Czesi trzebońskim
nazywają — obok „Liptoszentmaria“ i „Szmreczany" zaś, liptowską
„Svata Mara“ i „Smrecany". Może i co do Starego Sącza polecało-
by się jeszcze dziś dla łatwiejszej orjentacji starszej generacji
Niemców i Austrjaków podać w nawiasach znaną im dobrze nazwę
„Sandez", podobnie jak autor wszędzie mówi „Zips“ a nie „Spisz*.
Za kilka lat będzie inaczej; ale obecnie jeszcze trudno wymagać
od zagranicznych historyków sztuki sztuki dokładnej znajomości
dzisiejszej geografji politycznej.
Oto co miałem do powiedzenia o rozprawie Walickiego ta-
kiej jaką prezentuje się narazie, w skrócie. Może niejedna z kwe-
styj spornych czy niejasnych wyświetli po ukazaniu się całokształtu
wywodów w tekście polskim, który, miejmy nadzieję, przedstawi
nam już w całej pełni ilustracyjny aparat porównawczy jako walną
podporę dowodzeń naszego badacza. W każdym razie oczekiwać
będzie polska historja sztuki ukazania się pracy tej w druku z du-
żem zainteresowaniem, tern większem, że autor odrazu będzie mu-
siał zająć stanowisko wobec szeregu przeważnie chronologicznych
kwestyj późniejszej od jego rozprawy pracy A. Bochnaka o ma-
larstwie gotyckiem na Podkarpaciu w ostatnim zeszycie Prac Ko-
misji do badania Historji Sztuki.
Ks. S. Dettloff.
KRONIKA.
KRAKÓW. Komisja Historji Sztuki P. A. U. Na posiedzeniu, które od-
było się dnia 10 stycznia 1935 pod przewodnictwem prof. J. Pagaczewskiego
Mgr. W. Kieszkowski przedstawił pracę p. t. Dzieje budowy zamku w Łobzowie.
Na podstawie nowych materjałów archiwalnych referent przeciwstawił się do-
tychczasowym poglądom, które powstanie zamku w Łobzowie w całości przy-
pisywały czasom Stefana Batorego i jego nadwornemu architektowi Santi
Gucciemu. Mutor opisał szczegółowo dzieje architektoniczne zamku Łobzo-
wskiego od czasów Kazimierza Wielkiego aż do ostatecznej rozbudowy za
269