Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

14. Wołyniak: Wspomnienia o Trynitarzach na Wołyniu, Podolu i Ukra-
inie (Kraków 1909) str. 67 i 76.
15. Ks. Jan. Chr. Orłowski do Antoniego Dzieduszyckiego z Kamieńca
Podolskiego 16 października 1784. rkps. 123 Arch. Król. Pol. (Arch. Gł.)
16. Bertele: j. w i recenja Bertelego (przez E. Rossi) w Oriente Moderno,
r. XI (1931) str. 619 — 620.

MICHAŁ WALICKI (z. A. p.) _ NIEZNANA PŁASKORZEŹBA
Z SZYDŁOWCA
(Przyczynek do dziejów stosunku grafiki i rzeźby w Polsce XVI w.)
Muzeum Narodowe w Warszawie pozyskało ostatniemi czasy
niewielkich rozmiarów drewnianą płaskorzeźbę (52X47 cm), przed-
stawiającą „Hołd Trzech Króli" i będącą zapewne kwaterą już
nieistniejącego, względnie rozproszonego tryptyku (nr. inw. 76703).
Zabytek doszedł do naszych rąk w stanie daleko posuniętego
zniszczenia, którego rozmiary unaocznia plastycznie załączona fo-
tografja (ryc. 1). Nie dochowała się również pierwotna powłoka
barwna, w wielu miejscach starta do gruntu.
Zainteresowanie, jakie wzbudza ów szczęśliwie odnaleziony
fragment jest tern większe, iż uzupełnia on nasze wiadomości
o artystycznem wyposażeniu kościoła w Szydłowcu, skąd, wed-
ług wiadomości posiadanych przez Muzeum, pochodzi omawiana
płaskorzeźba. Pomimo znacznego wysiłku i zabiegliwej pracy
dr. Jerzego Kieszkowskiego, monografa rodziny Szydłowieckich,
nie wszystkie jeszcze karty z dziejów mecenasowskich zasług tego
rodu zostały już wyjaśnione. W pierwszym rzędzie podawnemu
aktualnem jest zbadanie przyczyn odrębnego charakteru całego
szeregu dzieł sztuki związanych z fundacjami Szydłowieckich dla
kościoła św. Zygmunta: nie zawsze dadzą się one powiązać
z przodującą podówczas na ziemiach Polski sztuką Krakowa,
ujawniają natomiast dość silne filjacje z produkcją artystyczną
Śląska. Znany fakt sprowadzenia przez flnnę Szydłowiecką
z Wrocławiu tryptyku św. Rdrjana x) podnosi wymowę tych nie-
zbadanych jeszcze bliżej, jeśli chodzi o genezę, stosunków Szydło-
wieckich z rzeźbiarzami i malarzami wrocławskimi.
Publikowany na tern miejscu zabytek uzupełnia wprawdzie
drobną lukę w pierwotnym inwentarzu szydłowieckiego kościoła
wszakże mało oryginalny jego charakter nie dorzuca wyraźniej-
szego światła na artystyczne upodobania fundatora. Zestawienie
z podobnym drzeworytem F\. Diirera z cyklu „Epitome in divae
parthenices Mariae historiam..." (ryc. 2) poucza w sposób przeko-

382