DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Walicki, Michał: Późnogotycka plastyka w Kościanie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37720#0128
17. Zbliżone fakturalne podejście ujawnia posąg Madonny z ołtarza
w kościele św. Anny w Annaberg, dzieło Krzysztofa Walthera z 1522 r.
W. Hentschel: Sachsische Plastik um 1500. Dresden 1926, str. 27, 53,
tabl. 95.
18. Motyw ten występuje w drzeworycie tej samej treści H. B. Griena
z r. 1514. Cf. H. Curjel: Hans Baldung Grien. Munchen 1924, tabl. 29.
19. Por. A. Orienter: Der seelische Ausdruck in der altdeutschen Malerei.
Munchen 192str. 71 sq. oraz H. Stirnemann: Det Stilbegriff des
Spatgotischen in der altdeutschen Malerei. Strassburg 1929, str. 48 sq.
Nie jest to owe upojenie miłosne, jakiem odznaczała się religijność
XV w., lecz raczej krótkodystansowy sentyment warstw drobnomiesz-
czańskich. Por. J. Huizinga: Le declin du Moyen Age. Paris 1932,
str. 242 i passim.
20. A. Brosig, o. c., str. 24, tabl. V; H. Ehrenberg, o. c., str. 41; J. Kohte,
o. c., t. III, str. 148.
21. Ks. S. Dettloff: Na marginesie wystawy dzieł W. Stosza w Norym-
berdze 1933. Biuletyn hist. sztuki i kultury, r. lii, Nr. 1, str. 39. —
Motyw ten rozpowszechniony jest w rzeźbie szwabskiej i górno-nie-
mieckiej na pocz. XVi w. Tradycje późnego okresu warsztatu Sto-
sza mogły tu pośredniczyć.
22. K. Kaczmarczyk: Malarze poznańscy w XV w. i ich cech. Poznań 1924,
str. 23 sq.
23. E. Callier: Powiat kościański w XVI w. Poznań 1885.
24. Wymienia go Ks. Z. Cieplucha: Z przeszłości ziemi kościańskiej. Koś-
cian 1930, str. 195.
25. J. Łukaszewicz: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych...
w dawnej djecezji poznańskiej. Poznań 1859, t. 11, str. 169.
26. Ks. Z. Cieplucha, o. c., str. 196.
27. W swoim czasie ks. prof. S. Dettloff dopatrzył się, jak się zdaje, cech
twórczości krakowskiej w naszym ołtarzu, a to w związku z zagad-
nieniem Jorga Hubera. Cf. tego autora: Rzeźba gnieźnieńska Wita
Stosza. Poznań 1922, str. 48. Nie wydaje mi się możliwem włączenie
ołtarza kościańskiego do kręgu Małopolskiej rzeźby, slusznem jest
natomiast podniesienie konieczności rozpoczęcia bardziej precyzyj-
nych badań nad losami i spuścizną Hubera. Może dadzą się odnaleźć
ślady oddziałania jego formy i na produkcję warsztatów cechowych
Wielkopolski.
117
w kościele św. Anny w Annaberg, dzieło Krzysztofa Walthera z 1522 r.
W. Hentschel: Sachsische Plastik um 1500. Dresden 1926, str. 27, 53,
tabl. 95.
18. Motyw ten występuje w drzeworycie tej samej treści H. B. Griena
z r. 1514. Cf. H. Curjel: Hans Baldung Grien. Munchen 1924, tabl. 29.
19. Por. A. Orienter: Der seelische Ausdruck in der altdeutschen Malerei.
Munchen 192str. 71 sq. oraz H. Stirnemann: Det Stilbegriff des
Spatgotischen in der altdeutschen Malerei. Strassburg 1929, str. 48 sq.
Nie jest to owe upojenie miłosne, jakiem odznaczała się religijność
XV w., lecz raczej krótkodystansowy sentyment warstw drobnomiesz-
czańskich. Por. J. Huizinga: Le declin du Moyen Age. Paris 1932,
str. 242 i passim.
20. A. Brosig, o. c., str. 24, tabl. V; H. Ehrenberg, o. c., str. 41; J. Kohte,
o. c., t. III, str. 148.
21. Ks. S. Dettloff: Na marginesie wystawy dzieł W. Stosza w Norym-
berdze 1933. Biuletyn hist. sztuki i kultury, r. lii, Nr. 1, str. 39. —
Motyw ten rozpowszechniony jest w rzeźbie szwabskiej i górno-nie-
mieckiej na pocz. XVi w. Tradycje późnego okresu warsztatu Sto-
sza mogły tu pośredniczyć.
22. K. Kaczmarczyk: Malarze poznańscy w XV w. i ich cech. Poznań 1924,
str. 23 sq.
23. E. Callier: Powiat kościański w XVI w. Poznań 1885.
24. Wymienia go Ks. Z. Cieplucha: Z przeszłości ziemi kościańskiej. Koś-
cian 1930, str. 195.
25. J. Łukaszewicz: Krótki opis historyczny kościołów parochialnych...
w dawnej djecezji poznańskiej. Poznań 1859, t. 11, str. 169.
26. Ks. Z. Cieplucha, o. c., str. 196.
27. W swoim czasie ks. prof. S. Dettloff dopatrzył się, jak się zdaje, cech
twórczości krakowskiej w naszym ołtarzu, a to w związku z zagad-
nieniem Jorga Hubera. Cf. tego autora: Rzeźba gnieźnieńska Wita
Stosza. Poznań 1922, str. 48. Nie wydaje mi się możliwem włączenie
ołtarza kościańskiego do kręgu Małopolskiej rzeźby, slusznem jest
natomiast podniesienie konieczności rozpoczęcia bardziej precyzyj-
nych badań nad losami i spuścizną Hubera. Może dadzą się odnaleźć
ślady oddziałania jego formy i na produkcję warsztatów cechowych
Wielkopolski.
117