Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 6. Łuki przyporowe, a — Kraków, katedra, b — Oliwa, kościół po-cysterski.
c — Starogard, kościół parafialny, d — Koronowo, kościół po-cysterski. e — Toruń,
kościół św. Jakuba, f — Pelplin, katedra, g — Kraków, kościół N. M. P. skala 1:400.
terjum kościoła klasztornego w Oliwie. Obecnie znajdujemy na
zewnątrz tylko dwa ł u ki w Oliwie oraz jeden u św. Jakóba w Toru-
niu. W Oliwie poza prezbiterjum są łuki przyporowe nad nawą
południową (ryc. 6b). Nawa północna uległa przebudowie i wów-
czas prawdopodobnie łuki usunięto. W po-cysterskim kościele
w Koronowie (ryc. od) łuki są też tylko przy ścianie północnej,
w tym wypadku jednak cały system łuków i przypór został do-
dany do budowy już istniejącej.
Zasługuje na podkreślenie fakt stostowania tego systemu kon-
strukcyjnego w bubownictwie cysterskiem (Oliwa, Pelplin, Korono-
wo), które nie miało już wprawdzie w w. XIV roli przodującej, mo-
gło jednak na tych właśnie terenach posiadać pewne znaczenie,
zwłaszcza, że budowle kościelne Pelplina (ryc. 6f) i Koronowa oraz
przekształcenie kościoła w Oliwie należą do XIV wieku.
W katedrze gnieźnieńskiej pomimo omówionej już niejedno-
litości budowy system skarp i łuków przyporowych zastosowany
został zarówno przy nawie głównej jak i przy prezbiterjum. Mamy
więc na poddaszu katedry 20 łuków przyporowych (w każdej płasz-

187