Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc: 1. Tulce, Kościół. Madonna. Ryc. 2. Poznań, Muz. Wlkp. Obraz z Dolska.
dół płaszcza Madonny. Pewien schematyzm idealistyczny widoczny
w opracowaniu rysów twarzy, delikatność i wątłość budowy ciała,
subtelny układ szat, a przytem prosty i wdzięczny wyraz, wszystko
to zbliża Madonnę tuiecką do postaci Matki Boskiej z obrazu póź-
nogotyckiego z Dolska, dziś znajdującego się w Muzeum Wielko-
polskiem (ryc. 2), której jest jakby plastycznem przetworzeniem.
Szczegóły kompozycyjne są tam nieco inne: brak aniołków u stóp
Madonny, inny jest sposób trzymania dzieciątka, w pozycji półleżą-
cej zamiast siedzącej, inny rzut fałdów płaszcza, ale te same pro-
porcje ciała, ten sam jajowaty owal twarzy, smukłe palce u rąk,
sposób zmięcia draperji, a przedewszystkiem podobny charakter
i wyraz całości. Rodzaj i stopień pokrewieństwa obu postaci Ma
donn nie świadczy bynajmniej o tej samej ręce artysty, zresztą stał-
by. temu na przeszkodzie przyjęty zwyczaj, że malarze nie wyko-
nywali prac rzeźbiarskich i na odwrót, nie świadczy również o
wspólnem warsztatowem posługiwaniu się tym samym szablonem
formy, wskazuje natomiast na wspólne środowisko artystyczne, które
posiadało właściwy sobie sposób urabiania formy, oparty o pewne
tradycje, obowiązujący różnych od siebie artystów malarzy czy rzeź-


239