DOI Heft:
Nr. 3
DOI Artikel:Sawicka, Stanisława: Inkunabuły graficzne odnalezione w zbiorach Bibljoteki Kapitulnej w Gnieźnie
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.37720#0270
wanie każą przypuszczać, że obie po-
chodzą z tej samej serji czterech Ojców
Kościoła. Natomiast zaliczany do niej
św. Hieronim17) różni się dość znacznie,
mianowicie zamiast białego tła umie-
szczona tam jest półka z książkami
i zawieszoną draperją, kapa świętego
inny ma rysunek fałdów i wykonana
jest bez użycia puncy. Nasza rycinka
n e posiada obramienia z girlandy kwia-
towej, lecz niewiadomo, czy ramka ta
na egzemplarzu krakowskim św. Augu-
styna nie jest odbita z osobnej płytki.
Być może, obie te rycinki pochodzą
nawet z jednego warsztatu; zresztą ry- Ryc. 5. Św. Jan Chrzciciel.
cin o typie zbliżonym znamy bardzo Fot- w- Nowickl-
wiele. Przedewszystkiem wymienićby należało publikowane przez
Leidingera 40 metalorytów ze zbioru monachijskiego18) oraz 32
metaloryty z Bibljoteki Narodowej w Wiedniu, opublikowane przez
Stix’aUl). Kilka z nich znajduje się również w Gabinecie Rycin Bibijo-
teki Narodowej w Paryżu20). Według wszelkiego prawdopodobień-
stwa ryciny te powstały w jednem środowisku artystyczrem.
Bouchot, datując je na lata 1440-50, przypisuje im proweniencję
niderlandzką, Lehrs21) wprowadza je w związek z twórczością Mi-
strza Pasji Berlińskiej twierdząc, że autor ich kopjował zarówno
utwory tego Mistrza, jak i „Mistrza z ramką kwiatową". Stix wre-
szcie datuje je na okres 1460- 80 i uważa je za powstałe na ob-
szarze dolnego Renu.
Rycinki: gnieźnieńska i krakowska mogły były powstać w sfe-
rze wpływów tego środowiska; wydają się jednak należące do pro-
dukcji raczej z pierwszego dziesięciolecia tego okresu. Dodać na-
leży, że Schreiber datuje św. Grzegorza 1460- 75 i określa go rów-
nież jako utwór dolno - reński.
Ostatnia wreszcie rycinka nieco odbiega od poprzednich dzięki
wybitnie dekoracyjnemu charakterowi tła; wyobraża św. Jana
Chrzciciela stojącego na kwietnej łące (ry c. 5., wym. 57 x 42 mm.
Schreiber. 2666 b). Wyjęta została z inkunabułu oprawnego w je-
den tomik razem z poprzednio cytowanym: Clemens V papa. Con-
stitutiones cum commento loannis Andreae. Basel, Michael Wens-
sler, 2.V.1478. 2° (Hain, Repertorium bibliographicum* 5423).
Święty ubrany w skórę zwierzęcą, przepasaną sznuiem, pod-
trzymuje lewą ręką księgę, na której siedzi Baranek z krzyżykiem,
259
chodzą z tej samej serji czterech Ojców
Kościoła. Natomiast zaliczany do niej
św. Hieronim17) różni się dość znacznie,
mianowicie zamiast białego tła umie-
szczona tam jest półka z książkami
i zawieszoną draperją, kapa świętego
inny ma rysunek fałdów i wykonana
jest bez użycia puncy. Nasza rycinka
n e posiada obramienia z girlandy kwia-
towej, lecz niewiadomo, czy ramka ta
na egzemplarzu krakowskim św. Augu-
styna nie jest odbita z osobnej płytki.
Być może, obie te rycinki pochodzą
nawet z jednego warsztatu; zresztą ry- Ryc. 5. Św. Jan Chrzciciel.
cin o typie zbliżonym znamy bardzo Fot- w- Nowickl-
wiele. Przedewszystkiem wymienićby należało publikowane przez
Leidingera 40 metalorytów ze zbioru monachijskiego18) oraz 32
metaloryty z Bibljoteki Narodowej w Wiedniu, opublikowane przez
Stix’aUl). Kilka z nich znajduje się również w Gabinecie Rycin Bibijo-
teki Narodowej w Paryżu20). Według wszelkiego prawdopodobień-
stwa ryciny te powstały w jednem środowisku artystyczrem.
Bouchot, datując je na lata 1440-50, przypisuje im proweniencję
niderlandzką, Lehrs21) wprowadza je w związek z twórczością Mi-
strza Pasji Berlińskiej twierdząc, że autor ich kopjował zarówno
utwory tego Mistrza, jak i „Mistrza z ramką kwiatową". Stix wre-
szcie datuje je na okres 1460- 80 i uważa je za powstałe na ob-
szarze dolnego Renu.
Rycinki: gnieźnieńska i krakowska mogły były powstać w sfe-
rze wpływów tego środowiska; wydają się jednak należące do pro-
dukcji raczej z pierwszego dziesięciolecia tego okresu. Dodać na-
leży, że Schreiber datuje św. Grzegorza 1460- 75 i określa go rów-
nież jako utwór dolno - reński.
Ostatnia wreszcie rycinka nieco odbiega od poprzednich dzięki
wybitnie dekoracyjnemu charakterowi tła; wyobraża św. Jana
Chrzciciela stojącego na kwietnej łące (ry c. 5., wym. 57 x 42 mm.
Schreiber. 2666 b). Wyjęta została z inkunabułu oprawnego w je-
den tomik razem z poprzednio cytowanym: Clemens V papa. Con-
stitutiones cum commento loannis Andreae. Basel, Michael Wens-
sler, 2.V.1478. 2° (Hain, Repertorium bibliographicum* 5423).
Święty ubrany w skórę zwierzęcą, przepasaną sznuiem, pod-
trzymuje lewą ręką księgę, na której siedzi Baranek z krzyżykiem,
259