Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 7. Tympanon z kościoła św. Wincentego
we Wrocławiu.

które opisałem, kościół św. Wincentego posiadał jeszcze nieco póź-
niejszy pomnik grobowy. Zawierał on szczątki pary małżeńskiej,
będącej dobroczyńcami pierwszych ulokowanych w tern opactwie
około 1170. Premonstrantów. Grobowiec (ryc. 6) wznosił się trzy sto-
py ponad posadzkę. Na płycie wierzchniej wyobrażone były leżące
obok siebie naturalnej wielkości postacie Piotra i jego żony Marji. Piotr
z odkrytą głową w lewej ręce trzyma miecz na dół opuszczony.
Na tern samem ramieniu nosi zawieszoną na rzemieniu wysoką
trójgraniastą tarczę, której koniec dotyka podłogi. Małżonka trzy-
ma model kościoła. Naokoło wieka napis: „Hic situs est Petrus,
Marie conjugi fretus. Marmore splendente patre Gwillhelmo pera-
gente". Ponieważ zachowały się jedynie dość późne38) rysunki
pomnika, więc trudno na podstawie wyglądu stroju lub układu fi-
gur wysnuć wnioski pewne co do czasu jego powstania. Obok
cech niewątpliwie odpowiadających oryginałowi do rysunku do-
mieszały się może mimo woli późniejszych kopistów, wiele nale-
ciałości barokowych. Korona Marji posiada formę czapki książęcej
z XVIII w. Tak samo łuki nad arkadami. Jednak mimo tych wszy-
stkich wtrętów późniejszych, kompozycja postaci Piotra i Marji wy-
kazuje ogromną analogję z parą książęcą Ekkeharda i CJty na ka-
tedrze Naumburgu 30). Szczególnie rzuca się się w oczy podobień-
stwo przy porównywaniu rzeźb obu kobiet. Układ płaszcza Marji
wskazuje że ruch ręki na pomniku mógł być w ten sam sposób
przedstawiony jak u City. Późniejszy jednak rysownik nie znając
zapewne pomnika tej ostatniej nie zrozumiał tego ruchu pod pła-
szczem, który wyraża jakgdyby chęć osłonięcia się od wiatru i na

356