Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 1 Kórnik. Reljef alabastrowy w kościele.
nisława Górki, przeszedł Kórnik drogą spadku do rodziny Czarn-
kowskich, którzy zwrócili ją Kościołowi katolickiemu, a dla uczcze-
nia pamięci Górków ufundowali w r. 1603 kaplicę, gdzie umieszczo-
no nagrobki trzech uwiedzionych herezją braci3).
Cechy stylistyczne reljefu wskazują na niderlandzki italjanizm
końca XVI wieku. Najprawdopodobniej więc reljef ten będzie jed-
nym z zabytków, pozostałych z owej fundowanej przez Czarnkow-
skich grobowej kaplicy Górków.
Kompozycja reljefu ujęta w ściśle symetryczny schemat, dzię-
ki umieszczeniu w reliefie licznych tablic z napisami i nie mniej
licznych symboli, akcentuje bardzo wyraźnie i wysuwa niejako na
plan pierwszy program ikonograficzny. Ośrodek kompozycji stanowi
wzniesiony na cokole krzyż z Ukrzyżowanym, u stóp którego klę-
czy po lewej stronie król Dawid z harfą i tablicą z napisem4), po
prawej zaś z mieczem i tablicą, również opatrzoną cytatem, Salo-
mon. Centralną grupę zamykają dwie postacie stojące: po lewej
Mojżesz, po prawej św. Jan Chrzciciel. Tło kompozycji figuralnej
stanowi dwuplanowo ujęty pejzaż. Na planie bliższym tworząc
przedłużenie pionowych linij zaznaczonych w postaci Mojżesza i św.
Jana, wznoszą się dwa wzgórza. Na szczycie lewego umieszczony

375