DOI Heft:
I. Po śmierci Jana Białostockiego: Wspomnienia i nekrologi
DOI Artikel:Lorentz, Stanisław; Białostocki, Jan [Bearb.]; Białostocki, Jan [Gefeierte Pers.]: [Po śmierci Jana Białostockiego]: [wspomnienia i nekrologi]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19643#0016
To wystawy, które miały ogromne znaczenie, bo dzięki nim w ciągu czterdziestolecia, gdy
w Dziale Sztuki Europejskiej najpierw pracował Jan Białostocki, a potem nim kierował, w
Polsce — gdzie wskutek różnych okoliczności posiadamy skromne zbiory sztuki światowej
— można było zapoznać się ze sztuką głównych światowych ośrodków artystycznych. Z tych
krajów w czasie trwania wystaw przyjeżdżali wybitni uczeni, wygłaszali odczyty, odbywały
się konferencje naukowe. Muzeum Narodowe w Warszawie stało się jednym z poważnych
ośrodków muzealnych świata dzięki wspaniałym wykopaliskom Działu Sztuki Starożytnej
prowadzonym pod kierunkiem prof. Kazimierza Michałowskiego i dzięki wielkiej aktywno-
ści kuratora Działu Sztuki Obcej, Jana Białostockiego, którego bliskie, koleżeńskie stosunki
z wybitnymi historykami sztuki i muzeologami w świecie oraz jego osobista pozycja w ich
kręgu pozwalała Muzeum Narodowemu owocnie współpracować z głównymi ośrodkami
naukowymi w zakresie sztuki europejskiej.
Wspomniałem tu ważne wystawy do nas przysyłane. A osobiście przywiązuję szczególną
wagę do wystaw, które organizowane były z inicjatywy Jana Białostockiego. Rozpoczęła ich
cykl doskonała wystawa Rembrandt i jego krąg w roku 1956, na którą przysłały nam bardzo
cenne dzieła sztuki Ermitaż (Flora Rembrandta), Rijksmuseum w Amsterdamie, Narodni
Galeria w Pradze i Albertina z Wiednia. Sensacją na naszej wystawie było Wskrzeszenie
Łazarza Carela Fabritiusa z portretem Rembrandta, które zaraz po naszej wystawie
wypożyczyliśmy do Holandii.
Bardzo ważna była samodzielna inicjatywa Jana Białostockiego nawiązania stałych
bliskich stosunków z muzeami narodowymi w Budapeszcie, Pradze, z Galerią Drezdeńską i
Ermitażem.
W roku 1972 zorganizowano wspólną wystawę Narodziny krajobrazu nowoczesnego
1550—1650. Wystawa była eksponowana w Warszawie i kolejno w czterech współdziałają-
cych muzeach. W czasie trwania wystawy w Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się
sesja naukowa, a materiały z niej zostały opublikowane jako oddzielny, XIV tom „Bulletin
du Musee National de Varsovie".
Dalszą wystawą o zasięgu międzynarodowym była wystawa baroku europejskiego,
urządzona z naszych zbiorów we współpracy z Muzeum w Brunszwiku. Wystawa ta ma być
eksponowana w Utrechcie, w Wallraf — Richartz Museum w Kolonii i w Pinakotece
monachijskiej.
Zbiory stałe Muzeum opracowywane były przez Jana Białostockiego osobiście i pod jego
kierunkiem przez pracowników naukowych działu. On był też inicjatorem i redaktorem
kwartalnika „Bulletin du Musee National de Varsovie", którego pierwsze zeszyty ukazały się
w roku 1960. Kwartalnik wydawany jest wyłącznie w językach obcych, a dotyczy zbiorów,
wystaw i działalności Muzeum Narodowego.
12
w Dziale Sztuki Europejskiej najpierw pracował Jan Białostocki, a potem nim kierował, w
Polsce — gdzie wskutek różnych okoliczności posiadamy skromne zbiory sztuki światowej
— można było zapoznać się ze sztuką głównych światowych ośrodków artystycznych. Z tych
krajów w czasie trwania wystaw przyjeżdżali wybitni uczeni, wygłaszali odczyty, odbywały
się konferencje naukowe. Muzeum Narodowe w Warszawie stało się jednym z poważnych
ośrodków muzealnych świata dzięki wspaniałym wykopaliskom Działu Sztuki Starożytnej
prowadzonym pod kierunkiem prof. Kazimierza Michałowskiego i dzięki wielkiej aktywno-
ści kuratora Działu Sztuki Obcej, Jana Białostockiego, którego bliskie, koleżeńskie stosunki
z wybitnymi historykami sztuki i muzeologami w świecie oraz jego osobista pozycja w ich
kręgu pozwalała Muzeum Narodowemu owocnie współpracować z głównymi ośrodkami
naukowymi w zakresie sztuki europejskiej.
Wspomniałem tu ważne wystawy do nas przysyłane. A osobiście przywiązuję szczególną
wagę do wystaw, które organizowane były z inicjatywy Jana Białostockiego. Rozpoczęła ich
cykl doskonała wystawa Rembrandt i jego krąg w roku 1956, na którą przysłały nam bardzo
cenne dzieła sztuki Ermitaż (Flora Rembrandta), Rijksmuseum w Amsterdamie, Narodni
Galeria w Pradze i Albertina z Wiednia. Sensacją na naszej wystawie było Wskrzeszenie
Łazarza Carela Fabritiusa z portretem Rembrandta, które zaraz po naszej wystawie
wypożyczyliśmy do Holandii.
Bardzo ważna była samodzielna inicjatywa Jana Białostockiego nawiązania stałych
bliskich stosunków z muzeami narodowymi w Budapeszcie, Pradze, z Galerią Drezdeńską i
Ermitażem.
W roku 1972 zorganizowano wspólną wystawę Narodziny krajobrazu nowoczesnego
1550—1650. Wystawa była eksponowana w Warszawie i kolejno w czterech współdziałają-
cych muzeach. W czasie trwania wystawy w Muzeum Narodowym w Warszawie odbyła się
sesja naukowa, a materiały z niej zostały opublikowane jako oddzielny, XIV tom „Bulletin
du Musee National de Varsovie".
Dalszą wystawą o zasięgu międzynarodowym była wystawa baroku europejskiego,
urządzona z naszych zbiorów we współpracy z Muzeum w Brunszwiku. Wystawa ta ma być
eksponowana w Utrechcie, w Wallraf — Richartz Museum w Kolonii i w Pinakotece
monachijskiej.
Zbiory stałe Muzeum opracowywane były przez Jana Białostockiego osobiście i pod jego
kierunkiem przez pracowników naukowych działu. On był też inicjatorem i redaktorem
kwartalnika „Bulletin du Musee National de Varsovie", którego pierwsze zeszyty ukazały się
w roku 1960. Kwartalnik wydawany jest wyłącznie w językach obcych, a dotyczy zbiorów,
wystaw i działalności Muzeum Narodowego.
12