DOI issue:
I. Po śmierci Jana Białostockiego: Wspomnienia i nekrologi
DOI article:Chrościcki, Juliusz A.; Białostocki, Jan [Oth.]; Białostocki, Jan [Honoree]: [Po śmierci Jana Białostockiego]: [wspomnienia i nekrologi]
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.19643#0061
Juliusz A. Chrościcki
Jan Białostocki w roku 1950 zastępował swego profesora Michała Walickiego
prowadząc, jako asystent, po jego aresztowaniu m.in. seminarium z historii sztuki
średniowiecznej w Uniwersytecie Warszawskim. Nie mam z tego okresu wspomnień
osobistych, lecz jedynie informacje z drugiej ręki.
W styczniu 1959, po powrocie z USA, Jan Białostocki powrócił do dydaktyki jako docent
w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, w katedrze Historii Sztuki
Nowoczesnej i Krytyki Artystycznej profesora Juliusza Starzyńskiego. W roku akademickim
1959/60 otworzył swoje własne seminarium z metodologii i teorii sztuki. W roku 1972
Jan Białostocki objął Zakład Historii Sztuki Powszechnej Nowożytnej w IHS UW, co
wiązało się z częściową reorientacją tematyki seminariów, poświęconych odtąd teorii sztuki,
metodologii historii sztuki, ikonografii (do końca XIX w.) oraz sztuce powszechnej
nowożytnej (XV—XIX w.).
W jego seminariach uczestniczyłem stale od października 1961, początkowo jako
student, potem doktorant, asystent i adiunkt. Po roku 1984 już tylko sporadycznie brałem
udział w seminarium, zastępując Profesora podczas jego krótkich wyjazdów zagranicznych.
Zgromadzona przeze mnie, jak i moich młodszych kolegów1 dokumentacja obejmuje: pełne
listy obecności studentów, semestralne sprawozdania do zaliczeń i niektóre referaty
seminarzystów. Pamiętając wiele spotkań seminaryjnych mogę próbować zrekonstruować
tematy ogólne seminariów młodszych. Tematyka wiązała się m.in. z rocznicami wielkich
artystów, prowadzonymi przez Profesora innymi zajęciami dydaktycznymi czy ówczesną
sytuacją kadrową Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego (np. brakiem
profesora w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej w roku akademickim 1966/67, po
śmierci profesora Michała Walickiego). Profesor dbał o chronologiczne zróżnicowanie
tematyki seminariów pomiędzy zimowym a letnim semestrem, uznając to za ważny czynnik
dydaktyki. Np. w semestrze zimowym seminarium młodsze przed rocznicą Rubensowską w
roku 1977 było poświęcone różnym aspektom sztuki „flamandzkiego Apellesa". W letnim
semestrze roku 1976/77 tematem głównym stała się rzeźba włoska XV—XVI w.
57
Jan Białostocki w roku 1950 zastępował swego profesora Michała Walickiego
prowadząc, jako asystent, po jego aresztowaniu m.in. seminarium z historii sztuki
średniowiecznej w Uniwersytecie Warszawskim. Nie mam z tego okresu wspomnień
osobistych, lecz jedynie informacje z drugiej ręki.
W styczniu 1959, po powrocie z USA, Jan Białostocki powrócił do dydaktyki jako docent
w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, w katedrze Historii Sztuki
Nowoczesnej i Krytyki Artystycznej profesora Juliusza Starzyńskiego. W roku akademickim
1959/60 otworzył swoje własne seminarium z metodologii i teorii sztuki. W roku 1972
Jan Białostocki objął Zakład Historii Sztuki Powszechnej Nowożytnej w IHS UW, co
wiązało się z częściową reorientacją tematyki seminariów, poświęconych odtąd teorii sztuki,
metodologii historii sztuki, ikonografii (do końca XIX w.) oraz sztuce powszechnej
nowożytnej (XV—XIX w.).
W jego seminariach uczestniczyłem stale od października 1961, początkowo jako
student, potem doktorant, asystent i adiunkt. Po roku 1984 już tylko sporadycznie brałem
udział w seminarium, zastępując Profesora podczas jego krótkich wyjazdów zagranicznych.
Zgromadzona przeze mnie, jak i moich młodszych kolegów1 dokumentacja obejmuje: pełne
listy obecności studentów, semestralne sprawozdania do zaliczeń i niektóre referaty
seminarzystów. Pamiętając wiele spotkań seminaryjnych mogę próbować zrekonstruować
tematy ogólne seminariów młodszych. Tematyka wiązała się m.in. z rocznicami wielkich
artystów, prowadzonymi przez Profesora innymi zajęciami dydaktycznymi czy ówczesną
sytuacją kadrową Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego (np. brakiem
profesora w Zakładzie Historii Sztuki Średniowiecznej w roku akademickim 1966/67, po
śmierci profesora Michała Walickiego). Profesor dbał o chronologiczne zróżnicowanie
tematyki seminariów pomiędzy zimowym a letnim semestrem, uznając to za ważny czynnik
dydaktyki. Np. w semestrze zimowym seminarium młodsze przed rocznicą Rubensowską w
roku 1977 było poświęcone różnym aspektom sztuki „flamandzkiego Apellesa". W letnim
semestrze roku 1976/77 tematem głównym stała się rzeźba włoska XV—XVI w.
57