DOI Heft:
I. Po śmierci Jana Białostockiego: Wspomnienia i nekrologi
DOI Artikel:Rostworowski, Marek; Białostocki, Jan [Bearb.]; Białostocki, Jan [Gefeierte Pers.]: [Po śmierci Jana Białostockiego]: [wspomnienia i nekrologi]
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.19643#0085
Marek Rostworowski
Po
oszedłem do Cepelii kupić prezent dla zagranicznego gościa. Wiadomo —
haftowane obrusy, deseczki do podawania sera rzeźbione z lipowego drzewa, góralskie
zapinki, malowane ptaszki... Rozglądając się po pólkach zauważyłem na samej górze, pośród
tak zwanych świątków, brodacza piszącego w książce rozłożonej na kolanach. Spytałem, czy
to Marks, czy ewangelista, ale panienka nie umiała odpowiedzieć, więc poprosiłem, zeby
pokazała mi go z bliska. Wyszedłszy na drabinę, w złym humorze, zajrzała pod podstawkę i
wyczytała obojętnym głosem: „figurka mędrzec". Na dwu pomalowanych na biało
stronicach widniały słowa, które jednoznacznie rozwiązały zagadkę: „Sztuka cenniejsza mz
złoto". Dla świątkarza synonimem mędrca był Jan Białostocki. Natychmiast kupiłem
drewniany pomniczek historyka sztuki, na którym spolszczony przez niego średniowieczny
aforyzm zbłądził pod cepeliowską strzechę. Oczywiście przy pierwszej okazji podarowałem
mu tę kukiełkę, i ona długo stała na jego biurku w Muzeum Narodowym.
Janek darzył mnie przyjaźnią zrazu zawodową, umożliwiał publikacje, a później raczej
osobistą, rozczarowany moim coraz bardziej swobodnym stosunkiem do dyscypliny
naukowej, która dla niego była cenniejsza niż złoto wszelkich innych poczynań i smaków
życia. One wcale nie były mu obce — był człowiekiem wesołym, towarzyskim, ciekawym
świata, angażującym się społecznie, o szerokim horyzoncie zainteresowań bynajmniej me
tylko naukowych. Ale codziennie, z niezawodną systematycznością porzucał to wszystko,
aby zamykać się w celi zbudowanej z książek i maszyny do pisania, poza którymi rozciąga się
nieobjęty horyzont wiedzy. Cepeliowski świątkarz rem acu tetigit.
Rocznik Muzeum Nar. XXXV
81
Po
oszedłem do Cepelii kupić prezent dla zagranicznego gościa. Wiadomo —
haftowane obrusy, deseczki do podawania sera rzeźbione z lipowego drzewa, góralskie
zapinki, malowane ptaszki... Rozglądając się po pólkach zauważyłem na samej górze, pośród
tak zwanych świątków, brodacza piszącego w książce rozłożonej na kolanach. Spytałem, czy
to Marks, czy ewangelista, ale panienka nie umiała odpowiedzieć, więc poprosiłem, zeby
pokazała mi go z bliska. Wyszedłszy na drabinę, w złym humorze, zajrzała pod podstawkę i
wyczytała obojętnym głosem: „figurka mędrzec". Na dwu pomalowanych na biało
stronicach widniały słowa, które jednoznacznie rozwiązały zagadkę: „Sztuka cenniejsza mz
złoto". Dla świątkarza synonimem mędrca był Jan Białostocki. Natychmiast kupiłem
drewniany pomniczek historyka sztuki, na którym spolszczony przez niego średniowieczny
aforyzm zbłądził pod cepeliowską strzechę. Oczywiście przy pierwszej okazji podarowałem
mu tę kukiełkę, i ona długo stała na jego biurku w Muzeum Narodowym.
Janek darzył mnie przyjaźnią zrazu zawodową, umożliwiał publikacje, a później raczej
osobistą, rozczarowany moim coraz bardziej swobodnym stosunkiem do dyscypliny
naukowej, która dla niego była cenniejsza niż złoto wszelkich innych poczynań i smaków
życia. One wcale nie były mu obce — był człowiekiem wesołym, towarzyskim, ciekawym
świata, angażującym się społecznie, o szerokim horyzoncie zainteresowań bynajmniej me
tylko naukowych. Ale codziennie, z niezawodną systematycznością porzucał to wszystko,
aby zamykać się w celi zbudowanej z książek i maszyny do pisania, poza którymi rozciąga się
nieobjęty horyzont wiedzy. Cepeliowski świątkarz rem acu tetigit.
Rocznik Muzeum Nar. XXXV
81