Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Hirsch, Theodor [Hrsg.]; Töppen, Max [Hrsg.]; Strehlke, Ernst Gottfried Wilhelm [Hrsg.]
Scriptores rerum Prussicarum: die Geschichtsquellen der preussischen Vorzeit bis zum Untergange der Ordensherrschaft (1. Band) — Leipzig: Verlag von S. Hirzel, 1861

DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.54721#0088

DWork-Logo
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
70

PETRI DE DUSBURG

Unde fratres hiis visis consternati mente elegerunt pocius mori in belle, quam
videre tot mala gentis sue et sanctorum. Ex quibus unus scilicet frater Theo-
dericus de Bernheim antiquus marscalcus totus magnanimus, (erat enim Ulixes
in pectore nec manu minor Hectore) et fratres im et armigeri xxnn noctis tem-
.3. Dec(e“b« pore in vigilia beate Barbare virginis et martiris accesserunt ad castrum Sar-
dewicz1 Swantepolci, et applicantes scalas ad menia intrantesque’ secrete, in-
venerunt quinquaginta viros ad ejus custodiam deputatos, viros utique robore
fortes et in armis exercitatos, quosb fratres cum suis xxnn armigeris viriliter
sunt aggressi. Illi ex opposito hostiliter se opponentes fortiter defenderunt.
Nunc istis, nunc illis repressionem sustinentibus, bellum durissimum inter eos
est exortumc, et duravit ab ortud diei usque ad horam terciam2. Tandem ipse
deus, qui sperantes in se non derelinquit, fratribus opem et victoriam de celo
misit, ut occisis omnibus preter paucos, qui fugientes evaserunt, mulieres cl
ibi captas cum parvulis ligaverunt. Quo facto invenerunt in quodam celario
cistam seu archam, et pixidem argenteam in ea, et in pixide caput beateBarbare
virginis et martiris, quo viso, proni ceciderunt in terram collaudantes deum de
tarn gloriosi muneris invencione. Elevantes ergo has sanctas reliquias, cum
magno gaudio celarium exierunt. Quod cum videret quedam matrona antiqua,
que cum aliis stetit Hgata, ait ad fratres: bene potestis gaudere et juste debetis,
quia meritis beate Barbare habetis, quicquid honoris estis hodie consecuti. Ad
quam fratres: quis tibi hoc indicavit? aut quomodo potes hoc scire? Que re-
spondit: ego specialie devocione semper dilexi sanctam Barbaram, unde hac
nocte apparuit mihi tribus vicibus, succinctis vestibus, ac si parata esset ad
ambulandum in via, et ego dixi ad eam: quo vadis sancta virgo? Que respon-
dit: ego volo ire ad civitatem Colmensem et audire ibi missam, et dum tercio
appareret mihi, et diceret ad mef: valeas, dilecta mea, ego cecidi de stratu meo,
et secuta fui ipsam usque ad ostium domus, ubi cums ipsa disparuisset, vidi
vos armatos in Castro. Ex istis scio indubitanter, quod meritis et precibus ejus
traditum est vobis hoc castrum, ut reliquias ipsius vobiscum ducatis in terram
Prussie, ubi in majori quam hic reverencia habeantur. Post hec frater Theode-
ricus, quibusdam fratribus et armigeris ad dicti castri custodiam ordinatis, cum
paucis reversus, has sanctas reliquias versus Colinen duxit, ubi clerus et po-
pulus cum solenni processione occurrens eas ad ecclesiam portaverunt, et ad
castrum antiquum posuerunt, ubi usque in presentem diem propter crebra mi-
racula, que per eam dominus operatur, in veneracione assidua requiescunt3.
a) intrantes quia K. b) quod K. c) ortum K. d) in ortum Epitom. Dusb. ad ortum Conj. Voigt 2,
437 Anm. 2. e) spirituali T. H. f) mihi B. g) Die Worte ipsam bis cum fehlen H.
4) Nordwestlich von Schweiz an der Weichsel. Näher schildert die Localität Voigt
2, 436, Anm. 2.
2) d. h. von Sonnenaufgang an über zwei Stunden lang. Die gleiche Zeitbestimmung
begegnet in Canon. Samb. c. 6 a. 1 324.
3) Die Eroberung von Sartowitz gehört nach Boguph. in das Jahr 1242. Er führt aus-
serdem an, dass die Ri tter mit den Herzögen Polens auch Wissegrod eroberten, vgl. zu c. 53.
.Teroschin’s Uebersetzung dieses Capitels bietet manches Eigenthümliche. Das Chron. Oliv,
stimmt in einigen Zahlenangaben nicht überein. Grunau, welcher auch über den Kampf bei
Sartowitz kecke Erfindungen für Wahrheit ausgiebt, fügt doch die beachtenswerthe Notiz
hinzu, dass das Haupt der heiligen Barbara -1454 nach Marienburg und einige Jahre später
nach Danzig kam, wo es sich noch zu seiner Zeit befand, VIII, 2, §. 3, vgl. Voigt 2, 440,
Anm. 2. Für die Episode »wie St. Barbarä Haupt nach Preussen kam«, VIII, 3, §. 1 und 2,
hatte Grunau wahrscheinlich den später mitzutheilenden Bericht zur Quelle.
 
Annotationen