DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.25715#0340
Adam Rzepecki
Mieczysław Porębski:
„Byłem Gertrud«; Stein"
Wielki autorytet, kultowy, profesor historii sztuki nowoczesnej wyjeżdża
w marcu 1977 roku ze swoimi studentami do Zamku w Niedzicy. Nagle,
nie wiadomo skąd, pojawia się amatorski aparat fotograficzny oraz albu-
my z reprodukcjami dzieł Michała Anioła, Maneta i Picassa. Rozpoczyna
się sesja fotograficzna żywych obrazów. Jedynym rekwizytem jest ściąg-
nięte z łóżka białe prześcieradło. W pewnym momencie Profesor, wcześ-
niej występujący jako konsultant naukowy, zostaje przez studentki prze-
brany do portretu Gertrudy Stein wg obrazu Pabla Picassa.
Musisz pamiętać, że katedrę historii sztuki na Uniwersytecie Jagiel-
lońskim objąłem w styczniu 1970 roku, lecz miałem już za sobą 20 lat
stażu profesorskiego w uczelniach artystycznych Polski. Wykładałem na
Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w łodzi i w Szkole Filmowej...
Miałem przez te lata kontakt z inną młodzieżą, z przyszłymi artystami.
Równocześnie będąc aktywnym krytykiem sztuki byłem bardziej wyczu-
lony na sprawy artystyczne, na życie, niż na naukę. Z tym bagażem
przyjechałem do Krakowa. Okazało się, że znalazłem oparcie w pierw-
szych rocznikach moich krakowskich studentów (byli wśród nich m.in.
Kinga Kawalerowicz, Maja Hussakowska, Małgosia Sobieraj, Rafał
Kalinowski, Jasio Fejkiel, Tomek Gryglewicz).
Za największe swoje osiągnięcie uważam to, że udało mi się zain-
teresować was sztuką współczesną, żywym stosunkiem do niej. Moje
najlepsze seminaria odbywały się w muzeach, w bezpośrednim kontak-
cie z dziełami sztuki.
Mieczysław Porębski:
„Byłem Gertrud«; Stein"
Wielki autorytet, kultowy, profesor historii sztuki nowoczesnej wyjeżdża
w marcu 1977 roku ze swoimi studentami do Zamku w Niedzicy. Nagle,
nie wiadomo skąd, pojawia się amatorski aparat fotograficzny oraz albu-
my z reprodukcjami dzieł Michała Anioła, Maneta i Picassa. Rozpoczyna
się sesja fotograficzna żywych obrazów. Jedynym rekwizytem jest ściąg-
nięte z łóżka białe prześcieradło. W pewnym momencie Profesor, wcześ-
niej występujący jako konsultant naukowy, zostaje przez studentki prze-
brany do portretu Gertrudy Stein wg obrazu Pabla Picassa.
Musisz pamiętać, że katedrę historii sztuki na Uniwersytecie Jagiel-
lońskim objąłem w styczniu 1970 roku, lecz miałem już za sobą 20 lat
stażu profesorskiego w uczelniach artystycznych Polski. Wykładałem na
Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w łodzi i w Szkole Filmowej...
Miałem przez te lata kontakt z inną młodzieżą, z przyszłymi artystami.
Równocześnie będąc aktywnym krytykiem sztuki byłem bardziej wyczu-
lony na sprawy artystyczne, na życie, niż na naukę. Z tym bagażem
przyjechałem do Krakowa. Okazało się, że znalazłem oparcie w pierw-
szych rocznikach moich krakowskich studentów (byli wśród nich m.in.
Kinga Kawalerowicz, Maja Hussakowska, Małgosia Sobieraj, Rafał
Kalinowski, Jasio Fejkiel, Tomek Gryglewicz).
Za największe swoje osiągnięcie uważam to, że udało mi się zain-
teresować was sztuką współczesną, żywym stosunkiem do niej. Moje
najlepsze seminaria odbywały się w muzeach, w bezpośrednim kontak-
cie z dziełami sztuki.