DOI issue:
Nr. 1
DOI article:Miscellanea
DOI article:Bednarski, Henryk: Karta kodeksu z miniaturami XIV wieku
DOI Page / Citation link: https://doi.org/10.11588/diglit.41528#0066
HENRYK BEDNARSKI
II. 1. Iluminowana karta rękopisu z końca XIV w. Własność autora.
wpływami graficznego Mer uniku maniery szkoły pa-
ryskiego Homorego z drugiej połowy XIV wieku. Ale
tyillko w takiej dawce, w jakiej się ujawniały w mi-
nialtorstwie szkoły bołońskiej w łaltaidh 1375—14005.
Nie wszysitkii© figury daidzą slię związać z kierunkiem
Honorego; za „włosfcością” przemawiają, np. twarze
z profilu, których szkoła paryska unikała. Na 9 po-
sitaici miniatury winietowej, cztery przedsitawdone są
w profilu, itrzy en falce), a tylko dwie w trzech czwar-
tych. Illuminałtorstwo francuskie tego czasu ukazywa-
ło twarze przeważnie w (trzech czwartych, a wyjąt-
kowo en face.
Bolonia tego czasu posiada największą plejadę
rzemieślników przewaiżnie już świeckich, kopiujących
wielką ilość ksiąg, zwłaszcza liturgicznych i prawmi-
5 T. G a r e v ł c h, Le relationi tra la miniatura e la pit-
tura bolognese nel trecento, „Rasegna d’Arte“, 1909, s. 196
czycih, przeważnie na użytek miejscowego uniwersy-
tetu. Wytworzył się na tym podłożu odrębny styl
miniatorski („franco -bollomese”), wyróżniaijiący Bolonię
od innych środowisk Włoch, zaznaczony akcentem
naturalizmu i pewnej żywości i ekspresyjności. Łąr
czą się w nim nieraz odległe tendencje (bizantyjskie
(spadkobiercze w stosunku do o wiele starszego mi-
niatorstwa) i francuskie (z dziedzictwem miniatorstwa
wyspiarskiego i flamandzkiego). Szeroko zakrojona* pro-
dukcja iluminowanyidh kodeksów w Bolonii końca XIV
wieku pociągnęła za sobą pewne obniżenie poziomu
artystycznego. Miale postacie ludzkie traktowane są ma-
turailistycznie i nieco surowo, żeby nie powiedzieć wul-
garnie. Dochodzi do tego jeszcze osłabienie techniczne
i pewne anachronizmy, częste w stroju, blednące jed-
i 1910, s. 46 (o wpływach francuskich na miniaturę bolońską
i bolońskiej na sztukę Europy w tej dziedzinie).
54
II. 1. Iluminowana karta rękopisu z końca XIV w. Własność autora.
wpływami graficznego Mer uniku maniery szkoły pa-
ryskiego Homorego z drugiej połowy XIV wieku. Ale
tyillko w takiej dawce, w jakiej się ujawniały w mi-
nialtorstwie szkoły bołońskiej w łaltaidh 1375—14005.
Nie wszysitkii© figury daidzą slię związać z kierunkiem
Honorego; za „włosfcością” przemawiają, np. twarze
z profilu, których szkoła paryska unikała. Na 9 po-
sitaici miniatury winietowej, cztery przedsitawdone są
w profilu, itrzy en falce), a tylko dwie w trzech czwar-
tych. Illuminałtorstwo francuskie tego czasu ukazywa-
ło twarze przeważnie w (trzech czwartych, a wyjąt-
kowo en face.
Bolonia tego czasu posiada największą plejadę
rzemieślników przewaiżnie już świeckich, kopiujących
wielką ilość ksiąg, zwłaszcza liturgicznych i prawmi-
5 T. G a r e v ł c h, Le relationi tra la miniatura e la pit-
tura bolognese nel trecento, „Rasegna d’Arte“, 1909, s. 196
czycih, przeważnie na użytek miejscowego uniwersy-
tetu. Wytworzył się na tym podłożu odrębny styl
miniatorski („franco -bollomese”), wyróżniaijiący Bolonię
od innych środowisk Włoch, zaznaczony akcentem
naturalizmu i pewnej żywości i ekspresyjności. Łąr
czą się w nim nieraz odległe tendencje (bizantyjskie
(spadkobiercze w stosunku do o wiele starszego mi-
niatorstwa) i francuskie (z dziedzictwem miniatorstwa
wyspiarskiego i flamandzkiego). Szeroko zakrojona* pro-
dukcja iluminowanyidh kodeksów w Bolonii końca XIV
wieku pociągnęła za sobą pewne obniżenie poziomu
artystycznego. Miale postacie ludzkie traktowane są ma-
turailistycznie i nieco surowo, żeby nie powiedzieć wul-
garnie. Dochodzi do tego jeszcze osłabienie techniczne
i pewne anachronizmy, częste w stroju, blednące jed-
i 1910, s. 46 (o wpływach francuskich na miniaturę bolońską
i bolońskiej na sztukę Europy w tej dziedzinie).
54