DOI Heft:
Nr. 1
DOI Artikel:Wspomnienia pośmiertne
DOI Artikel:Wdowiszewski, Zygmunt; Lorentz, Stanisław: Jan Glinka: 1890-1963
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.45622#0079
WSPOMNIENIA POŚMIERTNE
Równocześnie na tajnym Uniwersytecie Warszawskim
studiował historię uzyskując w r. 1945 stopień ma-
gistra w zakresie historii. Od r. 1946 był kustoszem
Archiwum w Wilanowie. W r. 1949 powołany został
na współpracownika Komisji Historii Kultury i Sztu-
ki Tow. Naukowego w Warszawie, był również człon-
kiem Białostockiego Tow. Naukowego. W czasie oku7
pacji przygotował pracę doktorską Ród Klausucia
w stuleciach XIII—XVI, na podstawie której w r. 1961
uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych.
Śmierć zaskoczyła go wśród przygotowań do dal-
szych prac o Białymstoku i jego zabytkach. Zmarł
26 marca 1963 r. w szpitalu w Łowiczu, pochowany
na cmentarzu w Nieborowie.
Jan Glinka był świetnym znawcą dziejów Biało-
stocczyzny, ogarniał bowiem swoimi studiami nie
tylko dziedzinę samej historii, ale również stosunki
gospodarcze, artystyczne, sięgając także do zagad-
nień społecznych i religijnych. Jego materiały archi-
walne do tych dziejów mają wyjątkową wartość,
gdyż czerpane z archiwów Warszawy, Grodna i Wilna
w większości swej już nie istnieją. Pozostawił ok.
500 tek tych materiałów, które jako „Teki Jana Glin-
ki” przekazane będą jednej z instytucji naukowych
Warszawy.
BIBLIOGRAFIA PRAC JANA GLINKI
Dawne Iowy (Bialostocciana), „Dziennik Białostocki”,
30.XII.1935.
Herb miasta Białegostoku, „Mieś. Herald.”, XVII,
1938, nr 2.
Choroszcz, letnia rezydencja hetmańska w XVIII stu-
leciu, „Biul. Hist. Sztuki i Kultury”, VI, 1938, nr 2
i odb.
Pałac białostocki — architektura, parki, „Prace i ma-
teriały sprawozdawcze Sekcji Hist. Szt. T.P.N. w Wil-
nie”, t. III, 1938/9.
Źródła archiwalne do dziejów mecenatu J.K. Branic-
kiego, „Spraw. Tow. Nauk. Warsz.”, 1948, s. 43.
Instrukcja wydawnicza dla nowożytnych źródeł dzie-
jowych, Warszawa 1949, Kom. Hist. Roczn. Tow. Nauk.
Warsz. t. II.
Pałac białostocki, „Stolica”, VIII, 1953, nr 25.
Plan Białegostoku w końcu XVIII stulecia, Prace
Instyt. Urbanist. i Architektury, Warszawa 1955, V,
z. 1/14.
B. Baranowski, Z dziejów antyfeudalnych ruchów
chłopskich na Podlasiu, Warszawa 1953 [recenzja w:]
„Przegląd Hist.”, 1955, z. 4.
Ród Klausucia w stuleciach XIII—XVI. Ze studiów
nad kształtowaniem się i różnicowaniem społecznym
bojarstwa litewskiego. 2 części. Studia źródłoznawcze,
t. IV—V, Warszawa 1959—1960.
Adam i Małgorzata Kotowscy, ich życie i mecenat
na Nowym Mieście (wspólnie ze Stanisławem Żary-
nem), [w:] Pracy Zbiorowej Szkice Nowomiejskie, 1961.
Zamek obronny w Białymstoku na przełomie XVI
i XVII wieku, „Rocznik Białostocki”, t. II, 1961.
Prace Jana Zygmunta Deybla w ramach mecenatu
J.K. Branickiego, „Biul. Hist. Sztuki”, XXIII, 1961,
nr 4, s. 385.
H. Muszyńska-Hofmannowa, W Wersalu Podlaskim,
Olsztyn 1961 [recenzja w:] „Kwart. Hist. Kult. Ma-
terialnej”, XI, 1963, ni’ 2.
Zygmunt Wdowiszewski
Badania Jana Glinki nad historią Białegostoku
i północnego Podlasia oraz nad mecenatem Jana Kle-
mensa Branickiego posiadają bardzo istotne znacze-
nie dla dziejów kultury artystycznej w Polsce w
XVIII w. Ogromne materiały zgromadzone przez
niego w ciągu lat z niezwykłą skrupulatnością, od-
słoniły ważne, a nieznane karty z dziejów Polski
w XVIII w. Doskonała precyzja z jaką sporządzał
wypisy, zgromadzone . w niezliczonych tekach, stano-
wi o ich pełnej wartości. Są to wypisy niemal rów-
noważne oryginalnym archiwaliom w tych wypad-
kach, gdy już one dziś nie istnieją.
Rezultaty swych studiów przedstawiał dr Jan Glin-
ka niejednokrotnie na Seminarium Doktorskim, które
prowadzę, a bardzo często uczestniczył w zebraniach
Seminarium i zabierał głos w dyskusji. Był nie-
zwykle uczynny i zawsze jaknajchętniej udzielał
informacji i użyczał swych wypisów archiwalnych,
gdy były komu potrzebne. Dzieje pałacu w Białym-
stoku, Puławy, warszawski pałac Branickiego, dzia-
łalność architekta Jana Zygmunta Deybla — to były
tematy, które wśród innych omawiał z nami ze szcze-
gólnym zainteresowaniem.
Pragnął na podstawie swych' materiałów archiwal-
nych opracować kilka prac większych i wiele miej-
szych. Wielka dla nas szkoda, że nie zdążył tych za-
miarów zrealizować. Sądzę, że jest naszym obowiąz-
kiem ogłoszenie drukiem tego, co w rękopisach po-
zostawił i że dobrze pamiętać będziemy życzliwego,
niestrudzonego badacza wtedy, gdy kontynuować
będziemy studia nad zagadnieniami, którym poświęcił
tyle prawdziwego i żywego zainteresowania.
Stanisław Lorentz
Równocześnie na tajnym Uniwersytecie Warszawskim
studiował historię uzyskując w r. 1945 stopień ma-
gistra w zakresie historii. Od r. 1946 był kustoszem
Archiwum w Wilanowie. W r. 1949 powołany został
na współpracownika Komisji Historii Kultury i Sztu-
ki Tow. Naukowego w Warszawie, był również człon-
kiem Białostockiego Tow. Naukowego. W czasie oku7
pacji przygotował pracę doktorską Ród Klausucia
w stuleciach XIII—XVI, na podstawie której w r. 1961
uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych.
Śmierć zaskoczyła go wśród przygotowań do dal-
szych prac o Białymstoku i jego zabytkach. Zmarł
26 marca 1963 r. w szpitalu w Łowiczu, pochowany
na cmentarzu w Nieborowie.
Jan Glinka był świetnym znawcą dziejów Biało-
stocczyzny, ogarniał bowiem swoimi studiami nie
tylko dziedzinę samej historii, ale również stosunki
gospodarcze, artystyczne, sięgając także do zagad-
nień społecznych i religijnych. Jego materiały archi-
walne do tych dziejów mają wyjątkową wartość,
gdyż czerpane z archiwów Warszawy, Grodna i Wilna
w większości swej już nie istnieją. Pozostawił ok.
500 tek tych materiałów, które jako „Teki Jana Glin-
ki” przekazane będą jednej z instytucji naukowych
Warszawy.
BIBLIOGRAFIA PRAC JANA GLINKI
Dawne Iowy (Bialostocciana), „Dziennik Białostocki”,
30.XII.1935.
Herb miasta Białegostoku, „Mieś. Herald.”, XVII,
1938, nr 2.
Choroszcz, letnia rezydencja hetmańska w XVIII stu-
leciu, „Biul. Hist. Sztuki i Kultury”, VI, 1938, nr 2
i odb.
Pałac białostocki — architektura, parki, „Prace i ma-
teriały sprawozdawcze Sekcji Hist. Szt. T.P.N. w Wil-
nie”, t. III, 1938/9.
Źródła archiwalne do dziejów mecenatu J.K. Branic-
kiego, „Spraw. Tow. Nauk. Warsz.”, 1948, s. 43.
Instrukcja wydawnicza dla nowożytnych źródeł dzie-
jowych, Warszawa 1949, Kom. Hist. Roczn. Tow. Nauk.
Warsz. t. II.
Pałac białostocki, „Stolica”, VIII, 1953, nr 25.
Plan Białegostoku w końcu XVIII stulecia, Prace
Instyt. Urbanist. i Architektury, Warszawa 1955, V,
z. 1/14.
B. Baranowski, Z dziejów antyfeudalnych ruchów
chłopskich na Podlasiu, Warszawa 1953 [recenzja w:]
„Przegląd Hist.”, 1955, z. 4.
Ród Klausucia w stuleciach XIII—XVI. Ze studiów
nad kształtowaniem się i różnicowaniem społecznym
bojarstwa litewskiego. 2 części. Studia źródłoznawcze,
t. IV—V, Warszawa 1959—1960.
Adam i Małgorzata Kotowscy, ich życie i mecenat
na Nowym Mieście (wspólnie ze Stanisławem Żary-
nem), [w:] Pracy Zbiorowej Szkice Nowomiejskie, 1961.
Zamek obronny w Białymstoku na przełomie XVI
i XVII wieku, „Rocznik Białostocki”, t. II, 1961.
Prace Jana Zygmunta Deybla w ramach mecenatu
J.K. Branickiego, „Biul. Hist. Sztuki”, XXIII, 1961,
nr 4, s. 385.
H. Muszyńska-Hofmannowa, W Wersalu Podlaskim,
Olsztyn 1961 [recenzja w:] „Kwart. Hist. Kult. Ma-
terialnej”, XI, 1963, ni’ 2.
Zygmunt Wdowiszewski
Badania Jana Glinki nad historią Białegostoku
i północnego Podlasia oraz nad mecenatem Jana Kle-
mensa Branickiego posiadają bardzo istotne znacze-
nie dla dziejów kultury artystycznej w Polsce w
XVIII w. Ogromne materiały zgromadzone przez
niego w ciągu lat z niezwykłą skrupulatnością, od-
słoniły ważne, a nieznane karty z dziejów Polski
w XVIII w. Doskonała precyzja z jaką sporządzał
wypisy, zgromadzone . w niezliczonych tekach, stano-
wi o ich pełnej wartości. Są to wypisy niemal rów-
noważne oryginalnym archiwaliom w tych wypad-
kach, gdy już one dziś nie istnieją.
Rezultaty swych studiów przedstawiał dr Jan Glin-
ka niejednokrotnie na Seminarium Doktorskim, które
prowadzę, a bardzo często uczestniczył w zebraniach
Seminarium i zabierał głos w dyskusji. Był nie-
zwykle uczynny i zawsze jaknajchętniej udzielał
informacji i użyczał swych wypisów archiwalnych,
gdy były komu potrzebne. Dzieje pałacu w Białym-
stoku, Puławy, warszawski pałac Branickiego, dzia-
łalność architekta Jana Zygmunta Deybla — to były
tematy, które wśród innych omawiał z nami ze szcze-
gólnym zainteresowaniem.
Pragnął na podstawie swych' materiałów archiwal-
nych opracować kilka prac większych i wiele miej-
szych. Wielka dla nas szkoda, że nie zdążył tych za-
miarów zrealizować. Sądzę, że jest naszym obowiąz-
kiem ogłoszenie drukiem tego, co w rękopisach po-
zostawił i że dobrze pamiętać będziemy życzliwego,
niestrudzonego badacza wtedy, gdy kontynuować
będziemy studia nad zagadnieniami, którym poświęcił
tyle prawdziwego i żywego zainteresowania.
Stanisław Lorentz