Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (53.1991)

JURIJ BIRIUŁOW


II. 3. Lwów, Kamienica Ballabanów, elewacja od ul. Halickiej z dekoracją rzeźbiarską Zyg-
munta Kurczyńskiego 1909—10 r. Fot. J. Langda

idei wzajemnego oddziaływania sztuk przestrzen-
nych. W pojmowaniu zadania syntezy sztuk Za-
charjewicz zbliżał się do szkoły wiedeńskiej —
Otto Wagnera i Josefa Hoffmanna. Architekt rea-
lizował jednolitą „reżyserię" syntezy, przygoto-
wywał architekturę kompozycyjnie do włączenia
do niej dzieł sztuki monumentalno-dekoracyjnej
i nadawał pożądany kierunek pomysłom artystów.
Zacharjewicz współpracował ściśle z Kurczyńskim
stymulując rozwój jego talentu tworzenia form
monumentalnych, osiągając doskonałe wzajemne

zrozumienie. Stworzyli wspólnie około dwudziestu
zespołów. Współcześni uważali ich twórczą współ-
pracę za idealną, dochodząc do wniosku, że ci dwaj
artyści osiągnęli zespolenie architektury i rzeźby
w nierozdzielną całość16.
Jeden z najlepszych lwowskich zespołów ar-
chitektonicznycli z początku XX wieku — budynek
Izby Handlowo-Przemysłowej (obecnie siedziba
komitetu miejskiego partii komunistycznej Ukrai-
ny) zbudował Zacharjewicz w latach 1907—1910.
Centrum ideowym i funkcjonalnym zespołu jest

72