Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (80.2018)

Nagrobek Jędrzeja Śniadeckiego w Horodnikach pod Oszmianą (1839)

667


10. Płyta nagrobna kowala Nitscha (zm. 1625), Leszno,
lapidarium przy kościele Sw. Krzyża. Fot. Internet

Drugi rodzaj przedstawień ma kilka gatunków. W najprostszym a najczęściej spotyka-
nym kwestia sprowadza się do stroju oraz stosownych akcesoriów, co dotyczy tak du-
chownych, jak i rycerzy (później wojskowych)14. W kolejnym gatunku mamy do czynienia
z narzędziami demonstrowanymi przez ich właściciela. Obserwujemy to na przykład na
wczesnobarokowej płycie nagrobnej kowala Nitscha (zm. 1625), znajdującej się w lapida-
rium przy dawnym zborze luterskim w Lesznie, z wizerunkiem stojącego majstra, który

14 Warto dodać, iż na cmentarzu Rakowickim w Krakowie obserwuje się „charakterystyczny i mocno zaskakujący brak
atrybutów pracy [...] poza zawodem wojskowego czy duchownego"; zob. Karolina GRODZISKA-OŻÓG, Cmentarz
Rakowicki w Krakowie, s. 192. Zupełnie inaczej jest na cmentarzu Powązkowskim, gdzie występuje bogaty repertuar
owych atrybutów; por. np. Danuta JENDRYCZKO, „Walory artystyczne pomników powązkowskich", [w:] Jerzy WAL-
DORFF, Hanna SZWANKOWSKA, Danuta JENDRYCZKO, Barbara OLSZEWSKA, Zofia CZYŃSKA, Cmentarz
Powązkowski w Warszawie, Warszawa 1982, s. 36.