Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 7. Mogiła.
Głowice w kaplicy.

z tą nadbudową 1Gj; z drugiej zaś strony akcentuje te przęsło, tak
ważne w układzie wnętrza kościoła. Mamy więc jeszcze jeden
punkt nawiązujący do budownictwa Cystersów na Zachodzie17).
Zworniki w ramionach transeptu są małe, płaskie i puste.
W nawach bocznych znajdujemy pięć zworników rzeźbionych, opi-
sanych w Tece Grona Konserw.18).
Głowice kościoła mogilskiego w swem ukształtowaniu odzna-
czają się wielką prostotą form. Przejście od prostokąta abakusa
do koła kolumny rozwiązano w sposób najbardziej bezpretensjo-
nalny przez połączenie części kostki z odcinkiem ostrosłupa
lub stożka. Tylko głowice w bocznej kaplicy zbliżają się
do kształtu głowic kostkowych z częścią kuli w podstawie. W ca-
łym kościele tylko cztery głowice są rzeźbione. Jedna w tran-
sepcie, w ramieniu południowym oraz trzy w przyległej bliźniej
kaplicy. Głowica w transepcie (ryc. 5) dekorowana rzeźbą w łącz-
ności z impostowemi partjami filarów wrożnych. Głowice w kapli-
cy bliźniej różnią się między sobą rysunkiem ornamentacji19)
(ryc. 7 a, b i ryc. 6). Opracowanie rzeźbiarskie oparte na zasadzie
plecionki dekoruje płasko powierzchnię, nie naruszając sylwety
O 20cm
\-1-1

Ryc. 8. Mogiła. Żabki przy bazach.




76