Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 3.1

naszego inkunabułu, wydają się być iden-
tyczne z czcionkami 2,4 lipskiego mi-
strza Konrada Kachelofen. Może zostały
one kupione od Konrada przez jakiegoś
nieznanego nam bliżej mistrza. Może był
nim mistrz Jan, syn Łukasza, jeżeli zwa-
żymy, że do r. 1489 widzimy tego
ostatniego w Liineburgu, skąd rękopis,
jak to opisuje przedmowa psałterza, prze-
słano cesarzowi, a powtóre, że w swojem
niemieckiem tłómaczeniu psałterza Ma-
rjańskiego użył Jan kilku drzeworytów
z łacińskiego oryginału. Data wydania
psałterza nie dała się dotąd dokładnie
ustalić, bo rządy opata Mikołaja sięga-
ją XVI w. Dlatego ważnem odkryciem
było znalezienie w egzemplarzu tego
psałterza w Bodlejanie w Oksfordzie daty
1496 10). Burger przyjmował wskutek tego
datowanie na lata 1492-96n), Haebler
i Vouilleme na r. 149612), w końcu ten
ostatni przyjmuje ją na lata 1493-149613).
Szczęśliwy traf pozwolił mi odkryć
potwierdzenie owego terminus antę quem
egzemplarza w Bodlejanie.
Mianowicie w egzemplarzu omawia-
nego inkunabułu, znajdującym się w bib-
ljotece uniwersyteckiej we Lwowie14),
znalazłem na dole k. 89 dopisek inkau-
styczny ręką XV w. Dopisek ten został
później w większej części zamazany nieco
rzadszym inkaustem, tak, że niezakrytą


Ryc. 4.

84