DOI Heft:
Nr. 2
DOI Artikel:Obertyński, Zdzisław: Tak zwany psałterz Marjański z Zinna
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.37720#0102
zamknięte, umieścił w nich szeroką szparę, przez którą przechodzi
zmartwychwstały Zbawiciel (ryc. 26). Tekst dodaje, że jak Józef
Egipski, widząc strach braci swoich, rzekł im „Pokój wam, nie
bójcie się, to ja jestem”, tak i Chrystus pozdrawia strwożonych
swoich uczniów 31).
Na k. 78v. widzimy na rycinie w promienistych obłokach po-
piersie Chrystusa, który prawą ręką ciągnie za sobą do nieba sze-
reg dusz. Niektóre z nich unoszą się już ku niemu, inne klęczą
jeszcze na ziemi i wyciągają w górę ręce. Po drugiej stronie klę-
czy na ziemi Matka Boża na czele gromadki uczniów. (Ryc. 27). Jest
to, jak objaśnia tekst, rozmyślanie o tern, że Chrystus wstępujący
w niebo wprowadził tam ze sobą wszystkie te dusze, które uwol-
nił z otchłani, i wrócił w ich otoczeniu do swej ojczyzny niebiań-
skiej, podobnie jak niegdyś patrjarcha Jakób wracał w licznym
orszaku do ziemi, którą dal Abrahamowi Bóg 32).
Chrzest rzeszy nawróconej w dniu Zesłania Ducha św.33)
przedstawia drzeworyt na k. 80. Dwie grupy klęczących są
umieszczone po obu stronach chrzcielnicy, zbudowanej, jak wiele
średniowiecznych i późniejszych chrzcielnic, na wzór kielicha. Sto-
jący za nią apostoł wylewa na obie strony wodę chrzcielną z dwóch
naczyń na głowy klęczących. W medaljonie przejście Izraelitów
przez Morze Czerwone, jako starozakonny typ chrztu. (Ryc. 28).
Po śmierci Bogarodzicy, tak opowiada rozmyślanie na k. 86v.
nieśli apostołowie Jej ciało do doliny Jozafat. Ciało Jej było białe
jako srebro, tak jak głowy św. Marcina i Krzysztofa były po ich
śmierci „candida sicut aurum“. Gdy zaś Dawid sprowadzał arkę
z domu Aminadab, Oza dotknął się jej i zmarł nagle34). Podobnie
działo się przy pogrzebie Bogarodzicy. Wśród śpiewu psalmów
nieśli apostołowia Jej ciało, lecz Żydzi chcieli temu przeszkodzić.
A gdy niektórzy z Żydów dotknęli się noszy ze zwłokami Matki
Bożej, usychały im ręce, z których kilka nawet przylgnęło do no-
szy. Dopiero gdy się nawrócić dali, zostali uzdrowieni. Drzeworyt
przedstawia więc czterech apostołów, niosących okryte całunem
zwłoki, na nich leżą dwie odpadnięte ręce. Pod noszami na ziemi
dwaj mężczyźni o wysokich śpiczastych czapkach, każdy bez jednej
91
zmartwychwstały Zbawiciel (ryc. 26). Tekst dodaje, że jak Józef
Egipski, widząc strach braci swoich, rzekł im „Pokój wam, nie
bójcie się, to ja jestem”, tak i Chrystus pozdrawia strwożonych
swoich uczniów 31).
Na k. 78v. widzimy na rycinie w promienistych obłokach po-
piersie Chrystusa, który prawą ręką ciągnie za sobą do nieba sze-
reg dusz. Niektóre z nich unoszą się już ku niemu, inne klęczą
jeszcze na ziemi i wyciągają w górę ręce. Po drugiej stronie klę-
czy na ziemi Matka Boża na czele gromadki uczniów. (Ryc. 27). Jest
to, jak objaśnia tekst, rozmyślanie o tern, że Chrystus wstępujący
w niebo wprowadził tam ze sobą wszystkie te dusze, które uwol-
nił z otchłani, i wrócił w ich otoczeniu do swej ojczyzny niebiań-
skiej, podobnie jak niegdyś patrjarcha Jakób wracał w licznym
orszaku do ziemi, którą dal Abrahamowi Bóg 32).
Chrzest rzeszy nawróconej w dniu Zesłania Ducha św.33)
przedstawia drzeworyt na k. 80. Dwie grupy klęczących są
umieszczone po obu stronach chrzcielnicy, zbudowanej, jak wiele
średniowiecznych i późniejszych chrzcielnic, na wzór kielicha. Sto-
jący za nią apostoł wylewa na obie strony wodę chrzcielną z dwóch
naczyń na głowy klęczących. W medaljonie przejście Izraelitów
przez Morze Czerwone, jako starozakonny typ chrztu. (Ryc. 28).
Po śmierci Bogarodzicy, tak opowiada rozmyślanie na k. 86v.
nieśli apostołowie Jej ciało do doliny Jozafat. Ciało Jej było białe
jako srebro, tak jak głowy św. Marcina i Krzysztofa były po ich
śmierci „candida sicut aurum“. Gdy zaś Dawid sprowadzał arkę
z domu Aminadab, Oza dotknął się jej i zmarł nagle34). Podobnie
działo się przy pogrzebie Bogarodzicy. Wśród śpiewu psalmów
nieśli apostołowia Jej ciało, lecz Żydzi chcieli temu przeszkodzić.
A gdy niektórzy z Żydów dotknęli się noszy ze zwłokami Matki
Bożej, usychały im ręce, z których kilka nawet przylgnęło do no-
szy. Dopiero gdy się nawrócić dali, zostali uzdrowieni. Drzeworyt
przedstawia więc czterech apostołów, niosących okryte całunem
zwłoki, na nich leżą dwie odpadnięte ręce. Pod noszami na ziemi
dwaj mężczyźni o wysokich śpiczastych czapkach, każdy bez jednej
91