Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 30.
Nasuwa się jeszcze jedno pytanie, mianowicie czy snycerz
miał zamiar uchwycić podobieństwo rysów wybitniejszych osobi-
stości historycznych, które przedstawił na drzeworytach, czyli kró-
tko mówiąc, czy można niektóre wizerunki na drzeworytach uwa-
żać za portrety. Sądzimy, że na takie pytanie należy odpowiedzieć
stanowczo twierdząco. Oczywiście trzeba cały szereg drzeworytów
i przedstawionych na nich osób wyeliminować, pozostanie jednak
kilka osób, których wizerunki starał się autor drzeworytów oddać
podobne do oryginału. Trzeba też, szukając portretu, liczyć się
z ówczesną możliwością techniczną w drzeworytnictwie i stawiać
wymogi bardzo ograniczone.
Takim usiłowanym portretem jest przedewszystkiem wizeru-
nek cesarza Maksymiljana 1 na odwrocie karty tytułowej (ryc. 2).
Cztery portrety tego monarchy, które wyszły z pod rylca i pędzla
Durera, dają nam znakomity materjał porównawczy. Warga dolna
silnie wysunięta naprzód, długi nos z silnym garbem, ostro zakoń-
czony, dalej powieki nieco opuszczone, co daje oczom wyraz tro-
chę senny, wszystko to cechy, spotykane zawsze na wspomnia-
nych dziełach Durera. Mniej udanym jest na tym samym drze-

97