Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Editor]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

Ryc. 13. Kościan. Fara. Tęcza.
fot. autora.

zapewne i wśród polskich warstw mieszczańskich. Na podstawie
tych realjów oraz samej typizacji głów, bliskich nawet w styli-
stycznem przeprowadzeniu, możemy ściślej datować nasz ołtarz na
lata 1520— 1530; datę podsuwa zestawienie z malowaną predellą
ołtarza w Szamotułach, pochodzącą z r. 1521 14), oraz z Schaffne-
rowskim ołtarzem z Westenhaus (1524 15).
Mimo pozornego filo-niemieckiego kosmopolityzmu redakcji
tych płaskorzeźb, w trakcie baczniejszego studjum odkrywamy
przecież znamiona, zrazu mogące łatwo ujść uwadze. Przedewszyst-
kiem zastanawia typ twarzy, w pierwszym rzędzie samej Madonny,
powtarzający się konsekwentnie we wszystkich scenach, dość od-
mienny od niemieckiego typu. Kulista bryła tej głowy, płasko
zróżnicowana jest na części składowe: wypukłe, znacznych roz-
miarów czoło, mięsisty podbródek, wysokie osadzenie linji ust,
zaakcentowanie kości policzkowych, stanowią tu cechy istotne.

111