Zakład Architektury Polskiej i Historii Sztuki <Warschau> [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki i Kultury (3.1934-1935)

kowa podwórze ułatwia ko-
munikację, pozwalając na
umieszczenie jednych tylko
wrót.
Tendencja do tworzenia
zamkniętych kompleksów wy-
stępuje i w tych wypadkach,
gdzie zabudowania gospodar-
cze stoją zdała od chat. Przy-
kładem jest gumno — „pry-
humenok" R, Kudłasiewicza
w Tołmaczewie (ryc. 5). „Pry-
humenok" otaczają z dwóch
stron „humna" i „odryny“,
od drogi — „szopa". Zewnę-
trznie obrys planu przy-
pomina zabudowę wnękową
z Wieżycy, tutaj jednak ca-
łość jest własnością jedne-
go gospodarza.



Ryc. 5. „Pryhumenok" R. Kudłasiewicza
w Tołmaczewie,


Ryc. 6. Gumno rodziny Żowkłych w Perebrodach.

315