DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.37711#0293
Hinweis: Dies ist eine zusätzlich gescannte Seite, um Farbkeil und Maßstab abbilden zu können.
0.5
1 cm
PO WOJMIE
Ósmy z kolei rocznik Biuletynu Historii Sztuki i Kultury, wznowionego
po sześcioletniej z górą przerwie poci tym samym tytułem — oto jeszcze
jeden, z tak licznych dziś, upartych nawrotów do przerwanej tragicznie
pracy naukowej, jeszcze jeden wyraz wrodzonego jej zmysłu kontynuacji
i niezawisłości.
Na tle przedwojennych stołecznych stosunków wolno było upatrywać
w Biuletynie przejaw aktywności warszawskiego środowiska historyków
sztuki, którzy w braku własnej sekcji przy Towarzystwie Naukowym
skupili się przy Zakładzie Architektury Polskiej Politechniki, znajdując
tu szersze możliwości wydawnicze i pomoc w zasobnych, stale i planowo
wzrastających zbiorach.
Wojna, a potem noc okupacji przerwała szerokie zamierzenia, daleko
sięgające plany. Dziś w nowej Polsce, Biuletyn powraca do służby nau-
kowej na szerszych podstawach, jako wspólny organ Państwowego Insty-
tutu Historii Sztuki i Zakładu Architektury Polskiej. W swej pracy infor-
macyjnej nie będzie już on na naszym gruncie osamotniony, wobec utwo-
rzenia Komisji Historii Kultury i Sztuki Towarzystwa Nauk. Warszaw-
skiego. Zmieni się jedynie jego struktura redakcyjna ściślej niż dawniej
powiązana z ruchem naukowym i organizacyjnym, bardziej planowo na-
i •™™™nania wszystkich pokrewnych historii
s3 E_ ...... dyn ma być teraz pismem o ogólnp-
p< |"c2 tytułu swej jawnej i konspiracyjnej
hi i§~r lista, w którym się ponownie odradza,
a: =- szystkich miast ojczyzny i świata,
s{ E ^ _(zerwałnie swe życie z życiem nauki
i' E ^■■■raie tych naczelnych dziedzin zbioro-
wy.
»m, że ilekroć wznawia działalność
sztat pracy, z głęboką czcią i powagą
nie doczekali tej chwili, którym nie
/. Z goryczą myślimy o sześcioletniej
■bszym bólem, a jednocześnie z dumą
Zmarłych, o Tych co padli w walce
obozach i więzieniach, zamordowani
) rasowych, których nadwątlone siły
deszli przedwcześnie pełni szerszych,
zych. Redakcja Biuletynu, a z nią
hołd na tym miejscu pamięci sześć-
ry, archeologów, etnografów, muze-
dobrze zasłużonych swemu krajowi.
|nam bliżej, czy dalej, mogący okazać
ij: to jest coś więcej. Pozostawiając
ie łączyły nas pozostałych z Nimi,
polskiej wiedzy została wytrzebiona,
u tak dalece, że może poszczególnym
niebezpieczeństwo obniżenia poziomu,
■aciliśmy m. in. siedemnastu nauczy-
p:
i
n
ni
og
di
ol
T
o<
n
sl
P CO
= n
EL® O
c
o
O
o
O
o3
V.
D
O
Ósmy z kolei rocznik Biuletynu Historii Sztuki i Kultury, wznowionego
po sześcioletniej z górą przerwie poci tym samym tytułem — oto jeszcze
jeden, z tak licznych dziś, upartych nawrotów do przerwanej tragicznie
pracy naukowej, jeszcze jeden wyraz wrodzonego jej zmysłu kontynuacji
i niezawisłości.
Na tle przedwojennych stołecznych stosunków wolno było upatrywać
w Biuletynie przejaw aktywności warszawskiego środowiska historyków
sztuki, którzy w braku własnej sekcji przy Towarzystwie Naukowym
skupili się przy Zakładzie Architektury Polskiej Politechniki, znajdując
tu szersze możliwości wydawnicze i pomoc w zasobnych, stale i planowo
wzrastających zbiorach.
Wojna, a potem noc okupacji przerwała szerokie zamierzenia, daleko
sięgające plany. Dziś w nowej Polsce, Biuletyn powraca do służby nau-
kowej na szerszych podstawach, jako wspólny organ Państwowego Insty-
tutu Historii Sztuki i Zakładu Architektury Polskiej. W swej pracy infor-
macyjnej nie będzie już on na naszym gruncie osamotniony, wobec utwo-
rzenia Komisji Historii Kultury i Sztuki Towarzystwa Nauk. Warszaw-
skiego. Zmieni się jedynie jego struktura redakcyjna ściślej niż dawniej
powiązana z ruchem naukowym i organizacyjnym, bardziej planowo na-
i •™™™nania wszystkich pokrewnych historii
s3 E_ ...... dyn ma być teraz pismem o ogólnp-
p< |"c2 tytułu swej jawnej i konspiracyjnej
hi i§~r lista, w którym się ponownie odradza,
a: =- szystkich miast ojczyzny i świata,
s{ E ^ _(zerwałnie swe życie z życiem nauki
i' E ^■■■raie tych naczelnych dziedzin zbioro-
wy.
»m, że ilekroć wznawia działalność
sztat pracy, z głęboką czcią i powagą
nie doczekali tej chwili, którym nie
/. Z goryczą myślimy o sześcioletniej
■bszym bólem, a jednocześnie z dumą
Zmarłych, o Tych co padli w walce
obozach i więzieniach, zamordowani
) rasowych, których nadwątlone siły
deszli przedwcześnie pełni szerszych,
zych. Redakcja Biuletynu, a z nią
hołd na tym miejscu pamięci sześć-
ry, archeologów, etnografów, muze-
dobrze zasłużonych swemu krajowi.
|nam bliżej, czy dalej, mogący okazać
ij: to jest coś więcej. Pozostawiając
ie łączyły nas pozostałych z Nimi,
polskiej wiedzy została wytrzebiona,
u tak dalece, że może poszczególnym
niebezpieczeństwo obniżenia poziomu,
■aciliśmy m. in. siedemnastu nauczy-
p:
i
n
ni
og
di
ol
T
o<
n
sl
P CO
= n
EL® O
c
o
O
o
O
o3
V.
D
O