Overview
Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Metadaten

Busch, Werner [Editor]; Freie Universität Berlin / Kunsthistorisches Institut [Contr.]
Geschichte der klassischen Bildgattungen in Quellentexten und Kommentaren: eine Buchreihe (Band 3): Landschaftsmalerei — Berlin: Reimer, 1997

DOI chapter:
6. Francesco Petrarca
DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.65784#0061

DWork-Logo
Overview
Facsimile
0.5
1 cm
facsimile
Scroll
OCR fulltext
ergo te retinet? nimirum nichil aliud, nist per terrenas ei infimas voluptates planior
et ut prima fronte videtur, expeditior via.
[...] instare enim tempus abeundi, quodinclinaret iam sol et umbra montis excresceret,
admonitus et velut expergefactus -, verto me in tergum, ad occidenteni respiciens.
Limes Ule Galliarum et Hispanie, Pireneus vertex, inde non cemitur, nullius quem
sciam obicis interventu, sed sola fragilitate mortalis visus; Lugdunensis autem
provincie montes ad dexteram, ad levam vero Massiliefretum etquodAquas Mortuas
verberat, aliquot dieruni spatio distantia, preclarissime videbantur; Rodanus ipse
sub oculis nostris erat. Que dum mirarer singula et nunc terrenum aliquid saperem,
nunc exemplo corporis animum ad altiora subveherem, visum est michi
‘Confessionum’ Augustini libruni, caritatis tue munus, inspicere. [...] Forte autem
decimus illius operis Uber oblatus est. Frater expectans per os meum ab Augustino
aliquid audire, intentis auribus stabat. Deum testor ipsumque qui aderat, quod ubi
primum defixi oculos, sriptum erat: »Et eunt homines admirari alta montium et
ingentes fluctus maris et latissimos lapsus fluminum et occeani ambituni et giros
siderum, et relinquunt se ipsos.« Obstupui.fateor; audiendique avidumfratrem rogans
ne michi molestus esset, librum clausi, iratus michimet quod nunc etiam terrestria
mirarer, qui iampridem ab ipsis gentiumphilosophis discere debuissem »nichilpreter
animum esse mirabile, cui magno nichil est niagnum«.
Tune vero montem satis vidisse contentus, in me ipsum inferiores oculos reflexi, et ex
illa hora nonfuit qui me loquentem audiret donec ad ima pervenismus; satis michi
taciti negotii verbum illud attulerat. [...] Quotiens, putas, illo die, rediens et in tergum
versus, cacumen montis aspexi! et vix unius cubiti altitudo visa est pre altitudine
contemplationis humane, siquis eam non in lutum terrene feditatis inimergeret.
(Franceso Petrarca, Ad Dyonisium de Burgo Sancti Sepulcri ordinis sancti Augustini et sacre
pagine professorem, de curis propriis, in: Francesco Petrarca, Epistole, hrsg. von Ugo Dotti
[= Classici italiani, Bd. 12,2], Turin 1978, S. 118, 120, 122,124,128,130, 132)
Den höchsten Berg dieser Gegend, den man nicht unverdientermaßen Ventosus, den
Windigen, nennt, habe ich am heutigen Tage bestiegen. Dabei trieb mich einzig die
Begierde, die ungewöhnliche Höhe dieses Flecks Erde durch Augenschein kennen-
zulemen. Viele Jahre lang hatte dieses Unternehmen mir im Sinne gelegen; habe ich
doch in der hiesigen Gegend, wie du weißt, seit meiner Kindheit geweilt, wie eben
das Schicksal die menschlichen Dinge fügt. Dieser Berg aber, der von allen Seiten
weithin sichtbar ist, steht mir fast immer vor Augen.
Nun aberfaßte ich den Entschluß, endlich einmal auszuführen, was ich täglich hatte
ausführen wollen, besonders nachdem mir tags zuvor, als ich römische Geschichte
beim Livius nachlas, zufällig jene Stelle vor Augen gekommen war, wo Philipp der
Macedonierkönig - derselbe, der mit dem Römischen Volke Krieg geführt hat - den
Berg Hämus in Thessalien besteigt. Denn er hatte der Fabel Glauben geschenkt,

59
 
Annotationen