DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.1493#0147
235
rechter un kinner uri"gesellen, jung un mag-, 'un kee-
men all up de straat, un fegen den vagel an wo he
schoin weer, un he had so recht rode un groine feddern,
un um der Hals was dat as luter Gold/ un de ogen
blickten em in kopp as steern / vagel sed de Schoster, un
sing my dat stuck noch mahl/ nee segd de vagel twee
mahl sing ik nich umsünst/ du must my wat schenken/
ftou sed de Mann ga na de den Bohn up den bövelsten
Board, da stan een paar rode Schö/ de bring herün/
dar ging de frou na un halt de Schö/ da vagel sed de
Mann/ un sing my dat stück noch mahl/ dar kam de
vagel un nam de Schö in de linke klau un flog wedder
iip dat dak un sung:
Meine Mutter der mich schlact't re.
rm as he ut sungeu had so floog he weg/ de kede Ha-
hr in de rechte un de Schö in de linke klau un he floog
wiit weg na eene mahl/ un de mähl ging klippe klappe
— klippe klappe — klippe klappe/ un in de mahl dar
seten zwintiz mählenburscn de hauten eenen steen un
hakten/ hik hak — hik hak — hik hak/ un de mähl ging
dar to klippe klappe — klippe klappe re. Dar ging de
vagel ap eenen Lindenboom fltten de vor de mähl ßän
un sung:
„Mein Mutter -er mich schlackt
da hörte een up
„Mein Vatter der mich aß
La hörten noch tween up un hörten dat
„ Mein schwester der Marlenichen
dar hörten wedder veer up
„ Sucht alle meine benichen
„Un bindt si in ein seiden tuch
un hakten noch man acht
„Legt'S unter
un noch man fyve
„den Machandelboom-
un noch man een
„Kywitt/ kywitt ach watt een schoin vagel bin ik.
dar hcel de lehre ok up un had dat letzte noch Hord —
vagel fegt he wat singst du schoin/ laat my dat ok hö-
ren sing my dat noch mahl/ nee fegt de vagel twee
mahl sing ik nich umsünst/ giv my den mählensteen so
will dat roch mahl singen/ ja segt he wenn he my al-
leen lörd so sust du em hebben/ ja seden de annern
wenn he noch mahl singt so fall he cm hebben/ dar kam
de vagel herün un de Möllers fat'ten all twintig mit
böm an un hörten den steen up hu uh up! hu uh
ihp — hu uuh uhp/ -ar stak de vagel den Hals dör -at
lok un nam cm üm as eenen kragen un floog wedder up
den boom / un sang;
Mein Mutter -er mich schlact't rc.
im as he dat ut sungen had -a de- he -e flünk vörr eer»
anner und had in de rechte klau de kede un in de liuke
Le Schö un üm den hals -en mähleettsteen un floog
Wüt weg na sines Vaders Hufe. —
In de stuve satt de Vader/ de Moder un Marleen-
ken by Disch/ un de Vader sed ach wat wart my licht,
my is recht so goot to mode — ned! sed de Moder my
is so angst so recht aS wen een swar gewitter kümnw,
Marleenken awerst satt un weend un weend dar kam d:
vagel anflegen, un so as he sik up dat dack fett — ach!
segd de Vader mi iS so recht freündig un de sünz
schiint buten so schoin/ my is recht as füll ik eenen ol-
len bekamen wedder seen, — Nee! sed de frou my ü
so angst/ de tecne klappern my un dat iS my aS fiihr in
de adern un sc reet sik ecr lifken up un so meer/ averst
Marleenken satt in een ek un weende un had eeren pla-
ten vor de oogen un weende den platen gans meß natt,
-ar seit sik de vagel up den Machandelbvom un sung:
Mein Mutter der mich schlact't
-ar heel de Mutter de ooren to un kneep -en ogen to
un wald nich fern un hören aver dat brüste ecr in de
ooren as de aller stärkst storm un de ogen brennten ecr
un zacken as blitz
Mein Vatter -er mich aß
Ach Moder sed -e Mann dar is een schoin vagel, de
singt so herlich, de Sünn schiint so warm un dat räkt
as luter zinnemamen
Mein schwester der Marlenchen
-ar led Marleenken den kopp up de knee un weende in
eens wecg, de Mann äverst sed ik ga berut, ik mut den
vagel dicht by sehn, ach ga nich sed de frou my rS aS
bevt dar ganze huus «n stün in flammen, äv er de
Mann ging herut un fach den vagel an
Such alle meine Venichcn
Und bindt si in ein seiden tuch
Legts unter den Machandelboom
Kywitt, kywitt ach watt een schoin vagel bin ik.
Mit der leer de vagel de goldeu kede fallen/ un se
feel den Man jüst um den Hals/ so recht hier herum
dat se recht so schoin vast/ das ging he herin un sed sil
wad is das vor een schoin vagel/ hat my so ne scheine
goldne kede schenkt/ un süht so schöne ut/ de frou aver
was so angst un feel langst in de stuve Herr un de Müj
feel eer von den Kopp — dar sung de vagel Widder:
Meine Mutter der mich schlact't
ach dar ik dusent fuder usiner de Eerde wecr, -at ik dak
nich höen füll
Mein Vatter der mrch aß
-ar feel de frou vor doot nedder
Mein schwester der Marlenichen
ach sed Marleenken ik will ook herut gan UN seh» 0P -e
vagel my wat schenkt / dar ging se herut.
Sucht alle meme benrchcn
Und bind si in ein seiden tuch
-ar smeet he eer de Schö herein
Legts unter den Machandelboom
Kywitt / kywitt ach watt een schoin vagel bin ik. ,
Das was eer so licht un fröhlich, -ar truk se de ntt
rechter un kinner uri"gesellen, jung un mag-, 'un kee-
men all up de straat, un fegen den vagel an wo he
schoin weer, un he had so recht rode un groine feddern,
un um der Hals was dat as luter Gold/ un de ogen
blickten em in kopp as steern / vagel sed de Schoster, un
sing my dat stuck noch mahl/ nee segd de vagel twee
mahl sing ik nich umsünst/ du must my wat schenken/
ftou sed de Mann ga na de den Bohn up den bövelsten
Board, da stan een paar rode Schö/ de bring herün/
dar ging de frou na un halt de Schö/ da vagel sed de
Mann/ un sing my dat stück noch mahl/ dar kam de
vagel un nam de Schö in de linke klau un flog wedder
iip dat dak un sung:
Meine Mutter der mich schlact't re.
rm as he ut sungeu had so floog he weg/ de kede Ha-
hr in de rechte un de Schö in de linke klau un he floog
wiit weg na eene mahl/ un de mähl ging klippe klappe
— klippe klappe — klippe klappe/ un in de mahl dar
seten zwintiz mählenburscn de hauten eenen steen un
hakten/ hik hak — hik hak — hik hak/ un de mähl ging
dar to klippe klappe — klippe klappe re. Dar ging de
vagel ap eenen Lindenboom fltten de vor de mähl ßän
un sung:
„Mein Mutter -er mich schlackt
da hörte een up
„Mein Vatter der mich aß
La hörten noch tween up un hörten dat
„ Mein schwester der Marlenichen
dar hörten wedder veer up
„ Sucht alle meine benichen
„Un bindt si in ein seiden tuch
un hakten noch man acht
„Legt'S unter
un noch man fyve
„den Machandelboom-
un noch man een
„Kywitt/ kywitt ach watt een schoin vagel bin ik.
dar hcel de lehre ok up un had dat letzte noch Hord —
vagel fegt he wat singst du schoin/ laat my dat ok hö-
ren sing my dat noch mahl/ nee fegt de vagel twee
mahl sing ik nich umsünst/ giv my den mählensteen so
will dat roch mahl singen/ ja segt he wenn he my al-
leen lörd so sust du em hebben/ ja seden de annern
wenn he noch mahl singt so fall he cm hebben/ dar kam
de vagel herün un de Möllers fat'ten all twintig mit
böm an un hörten den steen up hu uh up! hu uh
ihp — hu uuh uhp/ -ar stak de vagel den Hals dör -at
lok un nam cm üm as eenen kragen un floog wedder up
den boom / un sang;
Mein Mutter -er mich schlact't rc.
im as he dat ut sungen had -a de- he -e flünk vörr eer»
anner und had in de rechte klau de kede un in de liuke
Le Schö un üm den hals -en mähleettsteen un floog
Wüt weg na sines Vaders Hufe. —
In de stuve satt de Vader/ de Moder un Marleen-
ken by Disch/ un de Vader sed ach wat wart my licht,
my is recht so goot to mode — ned! sed de Moder my
is so angst so recht aS wen een swar gewitter kümnw,
Marleenken awerst satt un weend un weend dar kam d:
vagel anflegen, un so as he sik up dat dack fett — ach!
segd de Vader mi iS so recht freündig un de sünz
schiint buten so schoin/ my is recht as füll ik eenen ol-
len bekamen wedder seen, — Nee! sed de frou my ü
so angst/ de tecne klappern my un dat iS my aS fiihr in
de adern un sc reet sik ecr lifken up un so meer/ averst
Marleenken satt in een ek un weende un had eeren pla-
ten vor de oogen un weende den platen gans meß natt,
-ar seit sik de vagel up den Machandelbvom un sung:
Mein Mutter der mich schlact't
-ar heel de Mutter de ooren to un kneep -en ogen to
un wald nich fern un hören aver dat brüste ecr in de
ooren as de aller stärkst storm un de ogen brennten ecr
un zacken as blitz
Mein Vatter -er mich aß
Ach Moder sed -e Mann dar is een schoin vagel, de
singt so herlich, de Sünn schiint so warm un dat räkt
as luter zinnemamen
Mein schwester der Marlenchen
-ar led Marleenken den kopp up de knee un weende in
eens wecg, de Mann äverst sed ik ga berut, ik mut den
vagel dicht by sehn, ach ga nich sed de frou my rS aS
bevt dar ganze huus «n stün in flammen, äv er de
Mann ging herut un fach den vagel an
Such alle meine Venichcn
Und bindt si in ein seiden tuch
Legts unter den Machandelboom
Kywitt, kywitt ach watt een schoin vagel bin ik.
Mit der leer de vagel de goldeu kede fallen/ un se
feel den Man jüst um den Hals/ so recht hier herum
dat se recht so schoin vast/ das ging he herin un sed sil
wad is das vor een schoin vagel/ hat my so ne scheine
goldne kede schenkt/ un süht so schöne ut/ de frou aver
was so angst un feel langst in de stuve Herr un de Müj
feel eer von den Kopp — dar sung de vagel Widder:
Meine Mutter der mich schlact't
ach dar ik dusent fuder usiner de Eerde wecr, -at ik dak
nich höen füll
Mein Vatter der mrch aß
-ar feel de frou vor doot nedder
Mein schwester der Marlenichen
ach sed Marleenken ik will ook herut gan UN seh» 0P -e
vagel my wat schenkt / dar ging se herut.
Sucht alle meme benrchcn
Und bind si in ein seiden tuch
-ar smeet he eer de Schö herein
Legts unter den Machandelboom
Kywitt / kywitt ach watt een schoin vagel bin ik. ,
Das was eer so licht un fröhlich, -ar truk se de ntt