DOI Artikel:
Grimm, Herman: Holbeins erste Reise nach England 1524
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.51373#0075
Holbeins erste Heise nach England 15|4.
Die Lösung der Frage, ob Holbein I 524 oder 1526 zuerst nach Eng-
land gegangen sei, hängt ab von der Behandlung einer Anzahl Schriftstücke,
die ich hier abdrucken lasse, begleitet von den Gründen, welche sich mir
als ausreichend erwiesen, um ein bestimmtes Resultat zu ziehen:
D. Erasmi Opera Omnia. Tomus III. Lugduni MDCCIII.
EPISTOLA DCXCVIL
Erasmus Roterodamus Guilhelmo Archiepiscopo Car.tuariensi S. D.
Amplissime Praesul, arbitror tibi redditam imaginem pictam, quam misi ut aliquid
haberes Erasmi, si nie Deus hinc evocarit. Mense Aprili graviter periclitatus sum pituita,
vix convalueram, successit calculus, tarn atrociter, ut omnino sperarem malorum finem.
Nunc aliquante» commodius habeo. Ilaec scribo, quo magis mihi gratulcris, cui scio mcani
incolumitatem anxie cordi esse. Siquidem, ut scribis, nie periclitante concuteris, et
rursus, me victore, recipis animum. Quod me jubes esse forti animo, si mihi cum
una acic dimicandum foret, utcunque sustinerem belli molem, nunc cum triplici exer-
citu res est. Romae quidem, qui literas Ethnicas adaniant, misere mihi invident,
quemadmodum literis suis significant amici. Theologi quidam ac Monachi nihil non
moliuntur quo me perdant. Sed nulli fremunt insanius, quam isti qui se Lutheranos
appellant, quum horum intemperias detestetur etiani ipse Lutherus. Clemens Septimus
misit honorifieum Breve cum centum angclatis, majora polliccns: Stunicae, qui nullum
insaniendi finem videbatur facturus, Silentium imposuit. Regum amicitiam hactenus
alui. Rex Galliarum Franciscus incredibili est in me affectu. Rursus vocor in Galliam.
Parata est jampridem Thesauraria Turonensis, amplL proventus; sed tales sarcinas
nihil moror, et libertatis avidus et brevi moriturus. Amat ac favet Ferdinandus, qui jam
saepe scripsit, ac nuper misit centum aureos. Polonia mea est, et apud Hispanos
fato quodam incipio esse gratiosus. A Lutheranorum arena lubens abstinuissem,
idque hactenus totis viribus sum conatus, sed jam pridem ab amicis spes erat injecta
Pontifici ac Regibus, fore ut aliquid ederem, eamque spem et ipse utcunque polli-
citis alueram. Si nihil prodisset, habuissem illos infensos, quibus visus fuissem obtrudere
palpum. Simulque, quoniam rumor libelli prodituri jam apud omnes sparsus erat,
Lutheranos habuissem iniquiores, qui vel metu me premere libellum praedicassent,
vel atrocius aliquid quam res habet exspectassent. Certe sic obturavero os istis, qui
Principibus Omnibus hoc persuadere conantur, mihi per omnia convenire cum Luthero.
Hoc quidam conantur odio mei, quo me Principibus reddant invisum; quidam ut meo
periculo causam Lutheri reddant vincibiliorem. Hieronymum ad te mitto, nondum
poterat compingi ob recens atraraentum. Sacerdotium nihil moror, modo Deus velit
te mihi superstitem esse. Aecepi bis dccem libras, alteras quas ex Potkino reddidit
t *
Die Lösung der Frage, ob Holbein I 524 oder 1526 zuerst nach Eng-
land gegangen sei, hängt ab von der Behandlung einer Anzahl Schriftstücke,
die ich hier abdrucken lasse, begleitet von den Gründen, welche sich mir
als ausreichend erwiesen, um ein bestimmtes Resultat zu ziehen:
D. Erasmi Opera Omnia. Tomus III. Lugduni MDCCIII.
EPISTOLA DCXCVIL
Erasmus Roterodamus Guilhelmo Archiepiscopo Car.tuariensi S. D.
Amplissime Praesul, arbitror tibi redditam imaginem pictam, quam misi ut aliquid
haberes Erasmi, si nie Deus hinc evocarit. Mense Aprili graviter periclitatus sum pituita,
vix convalueram, successit calculus, tarn atrociter, ut omnino sperarem malorum finem.
Nunc aliquante» commodius habeo. Ilaec scribo, quo magis mihi gratulcris, cui scio mcani
incolumitatem anxie cordi esse. Siquidem, ut scribis, nie periclitante concuteris, et
rursus, me victore, recipis animum. Quod me jubes esse forti animo, si mihi cum
una acic dimicandum foret, utcunque sustinerem belli molem, nunc cum triplici exer-
citu res est. Romae quidem, qui literas Ethnicas adaniant, misere mihi invident,
quemadmodum literis suis significant amici. Theologi quidam ac Monachi nihil non
moliuntur quo me perdant. Sed nulli fremunt insanius, quam isti qui se Lutheranos
appellant, quum horum intemperias detestetur etiani ipse Lutherus. Clemens Septimus
misit honorifieum Breve cum centum angclatis, majora polliccns: Stunicae, qui nullum
insaniendi finem videbatur facturus, Silentium imposuit. Regum amicitiam hactenus
alui. Rex Galliarum Franciscus incredibili est in me affectu. Rursus vocor in Galliam.
Parata est jampridem Thesauraria Turonensis, amplL proventus; sed tales sarcinas
nihil moror, et libertatis avidus et brevi moriturus. Amat ac favet Ferdinandus, qui jam
saepe scripsit, ac nuper misit centum aureos. Polonia mea est, et apud Hispanos
fato quodam incipio esse gratiosus. A Lutheranorum arena lubens abstinuissem,
idque hactenus totis viribus sum conatus, sed jam pridem ab amicis spes erat injecta
Pontifici ac Regibus, fore ut aliquid ederem, eamque spem et ipse utcunque polli-
citis alueram. Si nihil prodisset, habuissem illos infensos, quibus visus fuissem obtrudere
palpum. Simulque, quoniam rumor libelli prodituri jam apud omnes sparsus erat,
Lutheranos habuissem iniquiores, qui vel metu me premere libellum praedicassent,
vel atrocius aliquid quam res habet exspectassent. Certe sic obturavero os istis, qui
Principibus Omnibus hoc persuadere conantur, mihi per omnia convenire cum Luthero.
Hoc quidam conantur odio mei, quo me Principibus reddant invisum; quidam ut meo
periculo causam Lutheri reddant vincibiliorem. Hieronymum ad te mitto, nondum
poterat compingi ob recens atraraentum. Sacerdotium nihil moror, modo Deus velit
te mihi superstitem esse. Aecepi bis dccem libras, alteras quas ex Potkino reddidit
t *