DOI Heft:
Nr. 4
DOI Artikel:Hugenroth, Hermann-Friedrich: Carmen
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.33084#0091
Carmen
Sancto Ludgero, apostolo Frisiorum Saxo-
numque, protoepiscopo Monasteriensi,
mille centum Septuaginta quinque annis
ante defuncto dicatum
Munera sanctorum saeclis aetema manebunt,
Ludgeri ut sancti splendentia gestaque et omnis
Vita impensa Deo nee non fidei profitendae.
Multos annos arca tegit iam praesulis ossa,
Clarescit tarnen archiepiscopus usque superque,
Quod panditque vias fidei pepigitque suopte
Exemplo eximio pietateque et indole veri.
Christi caelestem lucis tulit ille nitorem
In tenebras ac divitiis proavos inhonoros
Divinis ornans et nobilitate beavit
Insigni ipse humilis, parvo contentus amicus
Omnium egenorum bonus Omnipotentis amore
Motus ac omnigenae virtutis. Quam studiis atque
Ingenuis erat artibus idem deditus, ultro
Aemulus et peramans semper sancti Benedicti!
Summa animi cultura erat, etsi non minus illum
Magna modestia et integritas morum decorabant.
Quot discendi condidit ludos, quot quoque et aedes
Sacras! Summus honos: cathedram nostram instituit, quae
Sancto dedita Paulo est, nondum moenibus altis
Urbis visurae tot tempora tristia laetaque
Erectis, cui nomen erat quondam Mimigarda.
Iure est in numero egregiorum hominum referendus
Aeternae praeco vitae Carolo imperatore.
Et schola Paulina est fundata ab eo sapienter
Studia et antiquorum ad alenda et vitae imitandae
Christi, hominum salvatoris mundique salutis.
Laudis praemia dent tibi alumni plurima iusta
Gymnasii Paulini atque omnes te venerantes,
Fulgens praeceptor, fidei fortissime vindex!
Macte tua virtute, sacerdos optime noster!
Quantum nostra intersit nunc colere ac revereri
Quam tulit ille fidem nostris maioribus olim
Magnus protoepiscopus, illustrissimus usque:
Christus rex cunctorum hominum est lumenque salusque.
Sancto Ludgero, apostolo Frisiorum Saxo-
numque, protoepiscopo Monasteriensi,
mille centum Septuaginta quinque annis
ante defuncto dicatum
Munera sanctorum saeclis aetema manebunt,
Ludgeri ut sancti splendentia gestaque et omnis
Vita impensa Deo nee non fidei profitendae.
Multos annos arca tegit iam praesulis ossa,
Clarescit tarnen archiepiscopus usque superque,
Quod panditque vias fidei pepigitque suopte
Exemplo eximio pietateque et indole veri.
Christi caelestem lucis tulit ille nitorem
In tenebras ac divitiis proavos inhonoros
Divinis ornans et nobilitate beavit
Insigni ipse humilis, parvo contentus amicus
Omnium egenorum bonus Omnipotentis amore
Motus ac omnigenae virtutis. Quam studiis atque
Ingenuis erat artibus idem deditus, ultro
Aemulus et peramans semper sancti Benedicti!
Summa animi cultura erat, etsi non minus illum
Magna modestia et integritas morum decorabant.
Quot discendi condidit ludos, quot quoque et aedes
Sacras! Summus honos: cathedram nostram instituit, quae
Sancto dedita Paulo est, nondum moenibus altis
Urbis visurae tot tempora tristia laetaque
Erectis, cui nomen erat quondam Mimigarda.
Iure est in numero egregiorum hominum referendus
Aeternae praeco vitae Carolo imperatore.
Et schola Paulina est fundata ab eo sapienter
Studia et antiquorum ad alenda et vitae imitandae
Christi, hominum salvatoris mundique salutis.
Laudis praemia dent tibi alumni plurima iusta
Gymnasii Paulini atque omnes te venerantes,
Fulgens praeceptor, fidei fortissime vindex!
Macte tua virtute, sacerdos optime noster!
Quantum nostra intersit nunc colere ac revereri
Quam tulit ille fidem nostris maioribus olim
Magnus protoepiscopus, illustrissimus usque:
Christus rex cunctorum hominum est lumenque salusque.