DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.13467#0101
95
Koło wieńca różańcowego, jakie posługiwało się wian-
kiem różanym, może być oznaką cudowną, która była
znaną jeszcze przed Chrześcijaństwem, jak Różaniec i Go-
dzinki posługiwać się mogły wołaniem: „Gwiazdo Po-
rankowa!" lub „Bramo Niebieska" wówczas jeszcze,
kiedy czczono słońce i gwiazdy a do Nieba prowadziły za-
czarowane „Drzwi ozdobne!".
To wszystko Stwosz widział od dzieciństwa swojego
w Polsce i w Krakowie a właśnie nie widział tego w Niem-
czech. Stwosz wprowadzając te promieniowania wczuwał
się serdecznie w naszą sztukę wschodnią, sarmacką. Niema
w tem nic a nic niemieckiego.
* *
16.
Matka Boska „w Słońcu" — w Krakowie.
Istnieje zapis pewnej mieszczki krakowskiej Helżbiety
Godorowskiej, który ogłasza jej wolę ostatnią: „Chcę, aby
obraz Panny Marji rzezany w Rynku krakowskim, w ko-
ściele na środku wiszący „w Słońcu", żeby go dali p. p. egze-
kutorowie odnowić... i aby litanję o N. Pannie Marji, w każdy
piątek od śmierci mojej do roku śpiewali..."
Słowa te są niezmiernie ważne i z nich musimy wy-
ciągnąć wnioski bardzo doniosłe. Nasamprzód przykład to
pobożności żyjącej w narodzie naszym po wszystkich sta-
nach z wyrazem pokory od serca, o której pisaliśmy na po-
czątku i z objawem pokuty bardzo skruszonej, która przej-
mowała wielkich przodków naszych. Oto wiara i patrzenie
przez wiarę w przyszłość razem z ofjarnością, pobudzającą
czujność pokoleń wedle nakazu starodawnego.
Zapis ten, pochodzący z roku 1640, jest o tyle ważny
w tej chwili, iż podnosi on potrzebę odnowienia zabytku,
już starością nadniszczonego. Przedmiot ten wiszący budzi
przytem zastanowienie wielce ciekawe. Musiał pochodzić
z wieków dawnych, skoro w połowie pierwszej stólecia XVII.
był już tak uszkodzony, że aż mieszczka to zauważyła.
O rzeźbie tej A. Grabowski pomieścił w Skarbniczce Arche-
Koło wieńca różańcowego, jakie posługiwało się wian-
kiem różanym, może być oznaką cudowną, która była
znaną jeszcze przed Chrześcijaństwem, jak Różaniec i Go-
dzinki posługiwać się mogły wołaniem: „Gwiazdo Po-
rankowa!" lub „Bramo Niebieska" wówczas jeszcze,
kiedy czczono słońce i gwiazdy a do Nieba prowadziły za-
czarowane „Drzwi ozdobne!".
To wszystko Stwosz widział od dzieciństwa swojego
w Polsce i w Krakowie a właśnie nie widział tego w Niem-
czech. Stwosz wprowadzając te promieniowania wczuwał
się serdecznie w naszą sztukę wschodnią, sarmacką. Niema
w tem nic a nic niemieckiego.
* *
16.
Matka Boska „w Słońcu" — w Krakowie.
Istnieje zapis pewnej mieszczki krakowskiej Helżbiety
Godorowskiej, który ogłasza jej wolę ostatnią: „Chcę, aby
obraz Panny Marji rzezany w Rynku krakowskim, w ko-
ściele na środku wiszący „w Słońcu", żeby go dali p. p. egze-
kutorowie odnowić... i aby litanję o N. Pannie Marji, w każdy
piątek od śmierci mojej do roku śpiewali..."
Słowa te są niezmiernie ważne i z nich musimy wy-
ciągnąć wnioski bardzo doniosłe. Nasamprzód przykład to
pobożności żyjącej w narodzie naszym po wszystkich sta-
nach z wyrazem pokory od serca, o której pisaliśmy na po-
czątku i z objawem pokuty bardzo skruszonej, która przej-
mowała wielkich przodków naszych. Oto wiara i patrzenie
przez wiarę w przyszłość razem z ofjarnością, pobudzającą
czujność pokoleń wedle nakazu starodawnego.
Zapis ten, pochodzący z roku 1640, jest o tyle ważny
w tej chwili, iż podnosi on potrzebę odnowienia zabytku,
już starością nadniszczonego. Przedmiot ten wiszący budzi
przytem zastanowienie wielce ciekawe. Musiał pochodzić
z wieków dawnych, skoro w połowie pierwszej stólecia XVII.
był już tak uszkodzony, że aż mieszczka to zauważyła.
O rzeźbie tej A. Grabowski pomieścił w Skarbniczce Arche-