Zubrzycki, Jan S.: Wit Stwosz w Norymberdze: (dopełnienia książki: "Arcydzieła Wita Stwosza") (Lwów, 1933)

220

niemcy do nas nanosili sztukę niemiecką! Gdyby nawet tak
było, jakąż to oni sztukę do nas przynosili? Oto taką, którą
zagarnęli wpierw przy pokonaniu całego szczepu wędyckiego
wraz z wytępieniem ich do szczętu ostatniego!...

I obronić my się sami już nie możemy, bo co kto by
powiedział na korzyść prawdy bezwzględnej, w okamgnieniu
musi być to zaraz obrócone w pośmiewiska, ażeby to co
polskie było pomiatane a to co nazwane niemieckiem pod
niebo wyniesione!

Nieprawdą to jest wielką, jakoby Hozjusz i Kromer
byli jedynie dlatego świecznikami Polski, że pochodzić mieli
z Niemców. Wręcz przeciwnie jako Giermani nie całkiem
jeszcze zniemczeni, uszli przodkowie ich z pod ucisku teutoń-
skiego i w Polsce się wybili, choć nazwiska zepsute duchem
obcym przyłączyli do ducha niemieckiego na dowód, jak
wiele ci sąsiedzie nasi czerpali od Sławjan. Lecz niestety!
Duch polski od dawna zgwałcony niczego swojego własnego
dojrzeć nie może, bo „europeizacja" przez kulturę za-
chodnią przemocą ślepą nakazuje sławić tylko to, co da się
wtłoczyć w cywilizację europejską. Wszystko zaś inne, od-
mienne, co mówi o właściwościach narodu naszego odręb-
nych a samodzielnych, nakazem przemocy musi być wyrzu-
cone i podeptane. Głosy ubliżania dlatego dążą stale do
poniżenia Polski. Już Adam Asnyk skarżył się na to boleśnie:

„Nie potrącajcie nieudolną ręką

Tej struny, która niegdyś w mistrzów dłoni

Brzmiała Ojczyzny miłością i męką!...

Bo wasza skarga, bezsilna, żebracza,
Dawnej narodu wielkości uwłacza'...

*

* *
36.

Budowla kopulasta na ołtarzu Marjackim w Krakowie*

Śmiało wyznać to trzeba, że nie było w Polsce warun-
ków bardziej niekorzystnych dla poruszania obrony narodu
spotwarzonego i na wytępienie przeznaczonego, jak w czasach
obecnych. Zamiast miłości zdrowej do swojszczyzny zapano-
wała gorączka wyszydzania i dopatrywania się rzeczy tylko-