DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.13467#0115
109
Oto n. p. Wołoszynowski Juljan w książce: „O Twardow-
skim" tak powiada (str. 71.): „Wieczorami wiatry w ko-
minie. Słychać wycie Wianka Różanego. To śpiewają cza-
rownice sąsiadki".
W podaniu tem dowód, że Wianek różany znany
toył już w wierze pogańskiej.
Obydwa dzieła Stwosza budzą ciekawość naszą nad-
zwyczajną. Gdy zabytek pierwszy znikł doszczętnie mu-
simy oczy nasze skierować tylko w stronę „Pozdrowienia
Anielskiego" w Norymberdze.
Rzecz ta cudna — przecudna! A tak mało znana!
*
* *
19.
Wyjazdy Stwosza do Niemiec.
Zanim szczegółowo przystąpimy zaraz do omówienia
„Pozdrowienia Anielskiego" w Norymberdze, wypada
wpierw poruszyć jeszcze sprawę powoływań Stwosza do
Niemiec, aby jasno wyświetlić dzieje pobytu jego w Norym-
berdze. Uczeni niemieccy powiadają stanowczo, jakoby to
nazywać się miało powrotem jego do ojczyzny. Atoli sam
Dr. M. Lossnitzer na str. 39. powiada: „jeszcze przed ukoń-
czeniem ołtarza w listopadzie 1486 r., opuścił Wit Stwosz
Kraków na czas dłuższy, aby wyjechać do Norymbergji
w sprawach pilnych..." Zważywszy następnie, że w liście
kupna domu w Norymberdze w r. 1499. mistrz Stwosz na-
zwany jest wyraźnie „von Kracka", a zatem z Krakowa,
widać, że to opuszczenie Krakowa, o którem mówi Lossni-
tzer, oznaczało miasto polskie jako siedlisko jego stałe, jak
również określenie „aus Kracka" w r. 1499, potwierdza
pochodzenie Mistrza z Krakowa. W tym względzie opieramy
się całkowicie na wywodach Stasiaka, wyczerpujących i prze-
konujących, wedle których znacznie więcej okoliczności
przemawia za miejscem rodzinnem Stwosza w Krakowie,
aniżeli w Norymberdze. Gdy w r. 1496 przeniósł się arcymistrz
do Niemiec, to nie miał na myśli wcale prawdopodobnie
osiedlenia się na stałe w mieście bardzo mu nieprzyjaznem,
Oto n. p. Wołoszynowski Juljan w książce: „O Twardow-
skim" tak powiada (str. 71.): „Wieczorami wiatry w ko-
minie. Słychać wycie Wianka Różanego. To śpiewają cza-
rownice sąsiadki".
W podaniu tem dowód, że Wianek różany znany
toył już w wierze pogańskiej.
Obydwa dzieła Stwosza budzą ciekawość naszą nad-
zwyczajną. Gdy zabytek pierwszy znikł doszczętnie mu-
simy oczy nasze skierować tylko w stronę „Pozdrowienia
Anielskiego" w Norymberdze.
Rzecz ta cudna — przecudna! A tak mało znana!
*
* *
19.
Wyjazdy Stwosza do Niemiec.
Zanim szczegółowo przystąpimy zaraz do omówienia
„Pozdrowienia Anielskiego" w Norymberdze, wypada
wpierw poruszyć jeszcze sprawę powoływań Stwosza do
Niemiec, aby jasno wyświetlić dzieje pobytu jego w Norym-
berdze. Uczeni niemieccy powiadają stanowczo, jakoby to
nazywać się miało powrotem jego do ojczyzny. Atoli sam
Dr. M. Lossnitzer na str. 39. powiada: „jeszcze przed ukoń-
czeniem ołtarza w listopadzie 1486 r., opuścił Wit Stwosz
Kraków na czas dłuższy, aby wyjechać do Norymbergji
w sprawach pilnych..." Zważywszy następnie, że w liście
kupna domu w Norymberdze w r. 1499. mistrz Stwosz na-
zwany jest wyraźnie „von Kracka", a zatem z Krakowa,
widać, że to opuszczenie Krakowa, o którem mówi Lossni-
tzer, oznaczało miasto polskie jako siedlisko jego stałe, jak
również określenie „aus Kracka" w r. 1499, potwierdza
pochodzenie Mistrza z Krakowa. W tym względzie opieramy
się całkowicie na wywodach Stasiaka, wyczerpujących i prze-
konujących, wedle których znacznie więcej okoliczności
przemawia za miejscem rodzinnem Stwosza w Krakowie,
aniżeli w Norymberdze. Gdy w r. 1496 przeniósł się arcymistrz
do Niemiec, to nie miał na myśli wcale prawdopodobnie
osiedlenia się na stałe w mieście bardzo mu nieprzyjaznem,