Zubrzycki, Jan S.: Wit Stwosz w Norymberdze: (dopełnienia książki: "Arcydzieła Wita Stwosza") (Lwów, 1933)

107

twem koła uświęconego, a ze złota przez szyję i ra-
miona na piersi spadającego. Mógł być nawet u dołu łań-
cucha krzyż jako mir, mir z, mirze c, Kaź-mirz, ten
co każe krzyż, bo Sławjanie i Lęchici czcili
ramienny, sarmacki.

A więc łańcuch ry-
cerski oznaczał władzę
poruczoną, oddawał upowa-
żnienie do sprawowania czy-
nów w imię krzyża, aby ry-
cerz miał dowód widomy, iż
idzie z krzyżem w obronie
wiary, iż każe mir, głosi po-
kój, a więc broni sławy oraz
walczy o spokój. Dowodem

rycerskości zatem łań-
cuch złoty, wyobraża-
jący koło święte, na przy-
pomnienie widnokręgu i nie-
boskłonu. Łańcuch rycerski
to Koło boskie, któreni
zdobił Bolesław piersi ziom-
ków, aby były umocowane
świętością!

Otóż koło, jako wie-
niec, jako korona, to związek
z kulą świata, którą król
brał w rękę przy korona-
cji, a którą jabłkiem zowie-
my. I koło i kula znamiona
czysto polskie, sarmackie.

J „_..- , , ,, Rys. 40. Matka Boska „w Słońcu"

Wit Stwosz wykonał dla z kościo}a Marjaekiegl, w Gdan9kll.

kościoła Marjackiego w Kra-
kowie Matkę Boską

„w Słońcu", głównie pod wpływem działania siły po-
daniowej, aby oddać okazale chwałę Boską za pomocą
koła opromienionego. Koło promieniste to słońce, Świa-
towid! ...

Wyszydzono u nas biesiady staropolskie i nazwano je
żarłoctwem i pijaństwem. Zapewne, gdy zabrakło już myśli