Instytut Sztuki (Warschau) [Hrsg.]; Państwowy Instytut Sztuki (bis 1959) [Hrsg.]; Stowarzyszenie Historyków Sztuki [Hrsg.]: Biuletyn Historii Sztuki (35.1973)

ANDRZEJ GRZYBKOWSKI






II. 1. Piotrkoioice-Tarnoskala, Zespól pałacowy. Rzut
ZAP PW 1954 r.

0 5 10M
I-' I
przyziemia, pomiar

Późniejszo miasteczko Piotrkowice występuje w po-
łowie XV w. jako wieś, której dziedzicami byli Marek
Maloszowski h. Gryf, Jakub z Pielgrzymowic i Mikołaj
z Ninoszowic h. Prus 10. Według H. Pruszcza Piotrko-
wice należały w 1740 r. do Rokszyckich u. Rokszyce
utraciły swą nazwę dopiero w 1775 r. i od sioła, gdzie
znajdował się dawny kościół parafialny zostały nazwane
Piotrkowicami12. Kiedy miasteczko przeszło w ręce
Krasińskich, względnie Joachima Amora Tarnowskiego
nie udało się ustalić.

Wzniesiony w początku XVII w. zamek Krasiń-
skich w Maleszowej 13 okazał się ze względu na wilgotny
mikroklimat miejscem bardzo niezdrowym dla wątłego
dziecka Joachima-—-Stanisława Tarnowskiego14. Wedle
porady lekarzy należało zmienić mieszkanie na suche,
położone na wzniesieniu wśród drzew. Warunkom takim
idealnie odpowiadało skaliste wzgórze wyniesione od
południa nad Piotrkowicami. Opuszczając stary zamek
zabrano meble i sprzęty, a później obrazy i obicia. Tar-
nowscy zamieszkawszy na stałe w Tamoskale ,,rzadko

WIŚNIEWSKI, jw„ s. 206.
11 Tamże, s. 211.
12 W. SIARKOWSKI, Okolice, Kielc. Piotrkowice, „Pamiętnik Kie-
lecki na rok zwyczajny 1874”, R. III, Warszawa (1874), s. 35.

13 K. KUTRZEBIANKA, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. III
woj. kieleckie, z. 1 pow. buski, Warszawa 1957, s. 36.
14 Wiadomości zawarte w tym akapicie są wynikiem zaufania do
artykułu WÓJCICKIEGO (jw., s. 141).

54